Witajcie wszyscy, w Kijowie mamy piękną wiosenną pogodę. Termometr wskazuje +20, za oknem lekkie chmury, właśnie zakwitły kasztany i przed czasem wylatuje puch topoli. A ja patrzę na tę piękność i myślę, że za dwa tygodnie jadę na Krym wziąć udział w jednym szkoleniu supertransformacyjnym. Co się stanie, jakie zmiany mnie czekają? Nie wiem i trochę się martwię. W końcu po każdym wysokiej jakości szkoleniu staję się trochę inny. Coś się we mnie zmienia. Jestem coraz bliżej siebie. Taki, o którym dopiero niedawno marzyłam, a trochę wcześniej nawet bałam się marzyć, bo myślałam, że to nie dla mnie, nie mogę tego zrobić i w ogóle jestem nikim. Tak, to też się wydarzyło. Strach teraz to wspominać. Jak żyłem? I jak przetrwałam z taką opinią o sobie. Ale wszystko się zmienia. W życiu są wspaniali ludzie, którzy pomagają Ci na tej drodze. Dziękuję im za istnienie. Dziękujemy Siłom Wyższym za umożliwienie nam takich spotkań. Przecież każdy z nas otrzymuje w życiu szansę. Choć nie, to nieprawda, szansa jest ulotna, nie miałem czasu z niej skorzystać i koniec, przepadła. Dano nam nie szansę, ale mnóstwo możliwości. Są na każdym kroku, a my ich nie zauważamy. Nie mamy czasu. Śpieszymy się. Mamy własne zmartwienia. Mamy wiele problemów. Musimy mieć czas, żeby pobiec do sklepu, ugotować obiad, zrobić pranie, a potem… zabić pozostałe wolne minuty – obejrzeć jakiś głupi film albo kolejny talk show. Nie mamy czasu na życie, bo jesteśmy tak zajęci, że gorączkowo zabijamy czas. Jesteśmy tym - i to jesteśmy my. Jesteśmy jego minutami i to jest naszymi godzinami, jesteśmy jego dniami i to są nasze lata. Tak walczymy, kto wygra. I lubimy myśleć, że wygrywamy. Ale jak mówią, czas wszystko ułoży na swoim miejscu. Wygramy, jeśli pod koniec życia spojrzymy wstecz i szczerze powiemy: tak, prowadziłem szczęśliwe życie! I tylko Ty wiesz, na czym polega Twoje szczęście. Być może sklep, naczynia i kino są tym, czym jest? Być może... A jeśli nie. Co wtedy? Co chciałbyś tam pamiętać o zachodzie słońca? Co rozgrzeje Twoją duszę? O czym chętnie opowiadałbyś swoim wnukom? Pomyśl o tym. To pytanie do Ciebie. Z miłością i szacunkiem, Olga Wasiliewa. http://blagodar.alexl.org/http://ideny.alexl.org/wordpress/