Były 2 miesiące całkowitego niezrozumienia jak dalej żyć. Wydawało mi się, że moja rodzina była taka zła, a ja byłam taka dobra i dobra, że ​​byłam całkowicie zdezorientowana. Bardzo chciałam pomóc, aż do szaleństwa. Ale nie wiedziałem, jak to zrobić. Mój mąż widział mój stan, martwił się o mnie i podsunął mi taki pomysł: „Pomóż sobie, ja cię w tym wesprę, ale sama nie jestem gotowa, aby tak głęboko zagłębiać się w ten temat”. w marcu zdecydowałam się zapisać na psychologa. Myślałam, że będę pracować na przykład w domu dziecka lub fundacji charytatywnej. Z takimi zamiarami przyszedłem na psychologię. Biorąc pod uwagę, że chciałem zostać psychologiem od 15 roku życia, ale było to całkowicie logiczne rozwiązanie tej sytuacji. Teraz, gdy ponownie przemyślałem tę sytuację, rozumiem, że nie chciałem wziąć dziecko i je wychować. Chciałem tylko pomóc. I jestem wdzięczny tym osobom, które bezpośrednio lub pośrednio przyczyniły się do tego, że tak się nie stało. Uświadomienie sobie, czego naprawdę chcę. Psycholog zapytał mnie: „W czym chcesz bardziej pomagać, czy zostać psychologiem?” Odpowiedziałam: „i tego, i tamtego, nie potrafię tego rozdzielić”. Tak jak pisałam, w trakcie studiów zmieniły się moje plany co do zawodu. Stanęłam przed wyborem, że za naukę muszę dużo zapłacić. Teraz wydaje mi się, że mam bardziej „zdrowe” podejście do tematu adoptowanych dzieci. Nie ma tak mocnego zanurzenia, złączenia się z nimi, chociaż nadal jest morze litości i współczucia. Kiedy skończyłam studia, mąż zapytał mnie, co chcę osiągnąć w swoim zawodzie. I może nie warto marnować czasu na drobiazgi, ale od razu dążyć do celu. Na początku marzyłam o tym, aby zostać jak Ludmiła Petranowska i stworzyć na Białorusi ośrodek kształcący specjalistów pomagających rodzinom zastępczym. Żeby to było na skalę. Potem, po krótkiej rozmowie z ludźmi, którzy wiedzieli o wszystkim, co się działo, moje marzenie zderzyło się z rzeczywistością. I zdałem sobie sprawę, że najprawdopodobniej nie da się tego zrealizować. Teraz mam marzenie, aby stworzyć na Białorusi coś w rodzaju centrum psychologii kryzysowej „Just Live”. Ale żeby była dostępna pomoc. Przy różnych cenach dla tych samych specjalistów np. jeden psycholog przyjmuje ich za 300 bel. rubli (w przeliczeniu dla klienta, dla którego jest to kwota normalna) oraz za 50 bel. rubli i za darmo (dla tych, którzy w ogóle nie mogą zapłacić). Wyszło jakieś marzenie Robinhood, aby bogaci pomagali biednym, nie wiem, czy ma się spełnić. Na razie jestem dopiero na początku swojej drogi, szukam klientów, wyczuwam swoją niszę. Irina Bukhval, psycholog rodzinny, LGBT**+, pracuję z parami i indywidualnie.* LGBT to ruch, którego działania uznawane są za. ekstremistyczne i zabronione w Federacji Rosyjskiej.