Od autora: T.Ts. Sinton - Dlaczego „ciało” i nagle najlepszy przyjaciel, czy ja i moje ciało to coś innego? Rzecz w tym, że kiedy człowiek się rodzi, jest on nadal wolny od umysłu, jaki posiada dorosły, a dziecko żyje potrzebami swojego małego ciałka. Chce jeść, boli go brzuch, chce ssać mleko lub być trzymanym w ramionach mamy. Są to bezpośrednie potrzeby organizmu: jeść – potrzebujesz energii, ból brzucha – nie musisz się tłumaczyć, ssać – poczucie komfortu i zaspokojenia odruchu ssania, swojej mamie – chcesz ponownie połączyć się z kimś, kto ma z którym byłeś nierozerwalnie związany przez 9 miesięcy. Ale paradoksalnie, z wiekiem to połączenie z ciałem często ulega częściowej utracie. My oczywiście odczuwamy głód, ból czy zmęczenie, jednak wiele sygnałów pozostaje poza polem naszej percepcji. Czy często myślimy o tym, co dokładnie chcemy zjeść lub dlaczego boli nas głowa? Dlaczego masz napiętą szyję lub nie możesz swobodnie chodzić? Ktoś nie może pozwolić sobie na cieszenie się swoim ciałem: nie tańczy. Jest nieśmiały, bo nie wie jak, boi się wyglądać śmiesznie, jego ruchy są niezgrabne, nie potrafi się zrelaksować i pozwolić sobie na „wytrząśnięcie się” z serca; nie doświadcza orgazmu podczas intymności (lub w ogóle nie ma pożądania). Najczęściej dotyczy to kobiet, ale z wiekiem dotyka także mężczyzn; nie lubi swojego ciała. Jest brzydka, gruba, chuda w ogóle, nie jest to coś godnego miłości innych, a co za tym idzie miłości własnej (bardzo powszechnym błędnym przekonaniem jest to, że będę lubić siebie i kochać siebie, gdy ktoś mnie kocha); nie pozwala sobie na złość i złość, otwarcie informując innych, że teraz jestem zdenerwowany (zdenerwowany), rozzłościło mnie to i ogólnie nie masz racji. Oczywiście, każdy doświadcza tych emocji, ale z reguły jest to ukryte, bo jest nieprzyzwoite, albo nie ma szans, bo podporządkowanie nie pozwala, albo istnieje obawa, że ​​stracę osobę, jeśli nagle pozwolę sobie rzucić skandal; tyje, bo nie wie, jak czerpać z życia radość, neutralizować negatywne doświadczenia i po prostu je zjada; nie ma w życiu dziewczyny (przyjaciela), bo... Często jest milion powodów, ale często powodem jest niepewność i niechęć do siebie. Tę listę można ciągnąć w nieskończoność. Społeczeństwo i edukacja (zwłaszcza te, które dorastały w ZSRR) zrobiły wiele, aby ty i ja zamieniliśmy się w tych, którzy odkładają życie na później. Często w ogóle nie wybieramy swojego życia: gdzie się uczyć, z kim się przyjaźnić, co zjeść na obiad... Oczywiście zdarzyło się to (nie każdemu) w dzieciństwie, ale wszyscy stamtąd pochodzimy, a bez innego doświadczenia ciężko coś zmienić. Aby rozwiązać wiele problemów, wystarczy zwrócić się do swojego ciała – jest ono o wiele mądrzejsze, niż możemy sobie wyobrazić. Ale jednocześnie miło byłoby mieć w pobliżu osobę (a nawet więcej niż jedną), która zrozumie, podzieli się doświadczeniami, podpowie gdzie się przenieść i w ogóle komu można po prostu zaufać. Mamy właśnie taką cudowną okazję na szkoleniu z psychologii głębi „Wolność bycia sobą”. Do grupy można dołączyć aż do 4. lekcji włącznie. Autor: Valentina Sedova. Podczas publikowania artykułu wymagany jest link do strony.