Od autora: Artykuł uzupełniający o matkach Mama jest często pierwszym słowem, które wypowiadamy i pierwszą osobą, do której wzywamy w chwili zagrożenia. Opiekuje się nami, wspiera i pociesza. Ale może zacząć nas kontrolować, krytykować i odrzucać. Mama daje nam wiele radości, ale może też skazać nas na cierpienie. Psychologowie napisali i powiedzieli już wiele słów o matkach, ale ja chciałbym wrócić do tej niewyczerpanej fabuły i rozważyć kilka opcji obrazu Matki przedstawianego w mitologii i wróżkach. opowieści - i być może ta krótka wycieczka pomoże nam trochę lepiej zrozumieć własne matki (lub własne macierzyństwo) Klasycznym obrazem matki jest bogini Demeter, która zapewnia płodność ziemi. Jej główną troską jest utrzymanie homeostazy, regularne i pożywne żywienie, a przede wszystkim wzmocnienie zdrowia fizycznego. W micie Demeter pojawia się nie tylko jako mieszkanka Olimpu, ale także jako niania śmiertelnego dziecka – stara się napełnić go boską mocą i wzmocnić jego ciało. Jednocześnie Demeter można nazwać współzależną i nadopiekuńczą matką - stara się utrzymać przy sobie córkę Persefonę, w stanie wiecznej młodości i jest gotowa za to ponieść wszelkie ofiary; Także tych dotykających wszystkich wokół nas. Podobny model zachowań odnajdujemy w baśni o Roszpunki (zwłaszcza w wersji Disneya) – czarodziejka przetrzymuje Roszpunkę w wieży, zapewniając jej wszystko, czego potrzebuje: bezpieczeństwo, pożywienie, środowisko rozwojowe. Próbującej zrozumieć świat dziewczynie tłumaczy, że w przytulnym świecie stworzonym przez jej mamę jest dużo spokojniej i bezpieczniej. I po części jest to prawda; trzeba jednak za to zapłacić utratą nowych możliwości i nieuniknionymi kontuzjami podczas spotkania z nieznaną przestrzenią zewnętrzną, które prędzej czy później nastąpi. Jednocześnie czarodziejka ma także egoistyczne interesy - obecność Roszpunki zapewnia jej wieczną młodość; Podobnie starsza matka może zatrzymać przy sobie dziecko, odczuwając w ten sposób własną potrzebę i przypływ świeżych sił. W bajce o Królowej Śniegu spotykamy jednocześnie kilka obrazów matki, reprezentujących różne modele zachowań. Po pierwsze, jest babcia, która ucieleśnia matczyną troskę, bezpieczne przywiązanie i chęć pozwolenia swoim dzieciom na własną podróż. Jest też Czarodziejka, która swoją nadopiekuńczością usypia inicjatywę dziecka; Całkowicie pozbawiając dziecko potrzeby świata zewnętrznego, osłabia go, a ona sama staje się silniejsza. Następny obraz to Wódz, demonstrujący połączenie permisywnego i despotycznego stylu rodzicielskiego, co przyczynia się do przekształcenia dzieci w „prawdziwych złodziei” – demonstracyjnych, absurdalnych i egocentrycznych – Finna i Laponii, którzy ucieleśniają mistyczną stronę archetyp Matki; łączą duszę dziecka ze światem symboli, historii i tajemnic, dając mu narzędzia do kierowania życiem uczuciowym i rozwijania intuicji. I oczywiście sama Królowa Śniegu jest także matką; emocjonalnie zimny i zdystansowany, ale bardzo dominujący. A jednocześnie niezwykle samotny i prawdopodobnie bardzo traumatyczny. Potrzebuje bliskich kontaktów emocjonalnych, ale nie wie, jak je zapewnić. Zupełnie inny obraz znajdziemy w irlandzkiej bajce, w której matka trzech córek okazuje im autentyczną troskę, starając się wspierać i pocieszać każdą z nich – a mimo to staje się matką. ofiara zazdrości rodzeństwa, gdy starsi jej córki rujnują ją, zazdroszcząc najmłodszym. Jednocześnie nawet po śmierci matka nie opuszcza swoich dzieci – daje przykład przebaczenia i bezwarunkowej akceptacji, gdy ukazuje się swojej najmłodszej córce pod postacią kota i prosi ją, aby nie złościła się na siostry i jednak z drugiej strony widzimy, jak jej styl rodzicielski wzmacnia ofiarny model zachowania u najmłodszej córki, co przynosi jej wiele cierpienia, oraz u starszych córek, które nie otrzymały tej opieki. właściwego doświadczenia granic i kar, pozostają w pozycji biernej konsumentki, niezdolnej do samodzielnego radzenia sobie z życiem. Kolejna matka, gotowa do poświęceń dla własnego dobra.