FAŁSZYWE I PRAWDZIWE EGO nas to subtelne ciało prany, subtelne ciało umysłu, subtelne ciało umysłu, wulgarne ciało i ego. Egoizm danej osoby może być fałszywy i może być prawdziwy. FAŁSZYWE EGO (koncepcje: ja, ja, moje) Jest to siła, która zawiera w sobie egoistyczne pragnienia danej osoby. Fałszywy egoizm objawia się w nas już od chwili narodzin. Wiemy, że dziecko chce zagarnąć wszystko, wszystko dla siebie. Jeśli mu coś dasz, on to chwyci. Jeśli mu coś zabierzesz, będzie płakać. Istnieją 2 główne przejawy egoizmu: A. życie dla siebie (ja) B. życie dla tych, którzy są ze mną związani (moi) Samolubstwo oznacza, że ​​dana osoba ceni siebie bardziej niż innych. To jest poczucie „ja”. Jeśli wszystko przywłaszcza sobie, czyli łączy wszystko ze sobą, oznacza to życie dla siebie. Często uważamy, że nasze miasto jest lepsze od innego. To także egoizm, czyli „mój”: mój kraj, moje miasto, moja rodzina, moi przyjaciele. To wszystko cenimy i szanujemy bardziej niż: obcy kraj, obce miasto, obca rodzina, zagraniczni przyjaciele. Samolubstwo człowieka wpływa na jego energię życiową, uczucia, umysł i rozprzestrzenia się bardzo głęboko, aż do umysłu. Dlatego bardzo, bardzo trudno jest zrozumieć w sobie tendencje egoistyczne. Może tego dokonać tylko naprawdę pokorny człowiek. Niechęć do bezinteresownej pracy jest oznaką przenikania egoizmu w energię życiową. Silne pragnienie przejęć jest oznaką przenikania egoizmu do uczuć. Ciągłe pragnienie usprawiedliwienia siebie i swoich poglądów na życie jest oznaką przenikania egoizmu do umysłu. Duma ze swojej wiedzy jest oznaką przenikania egoizmu do umysłu. PRAWDZIWE EGO Według Wed prawdziwy egoizm oznacza życie dla innych, robienie wszystkiego bez pobudek zaborczych, to znaczy nie pragnąc niczego dla siebie, służąc ludziom wokół siebie i Bogu. To jest prawdziwy egoizm. Przejawia się jedynie w stanie, w którym rozwinęliśmy dobre cechy charakteru, które są w stanie pokonać egoizm we wszystkich obszarach naszego życia. Wedy mówią, że pokonawszy w sobie egoizm i stając się pokornymi sługami Boga i Jego praw, w tym przypadku jesteśmy w czystej świadomości. Nawiasem mówiąc, bez rozwijania Miłości do Boga nie można osiągnąć tego stanu. Innymi słowy, mając prawdziwy egoizm, człowiek staje się bezinteresowny i spontanicznie chce zrobić coś pożytecznego, w naturalny sposób żyje dla dobra wszystkich zgodnie z boskimi prawami. Tylko wtedy, gdy to zrobi, ma prawo uważać się za osobę godną i jego prawdziwy egoizm wynikający z takiego rozumienia rzeczy zostaje całkowicie zaspokojony. Teraz jest to rzadkie. W zasadzie każdy jest po prostu (nieuzasadniony) zadowolony z siebie, co jest najbardziej charakterystyczną oznaką wpływu fałszywego egoizmu na umysł. Jak rozpoznać w sobie działanie fałszywego egoizmu? Bardzo często podkreślamy to, co jest z nami związane. To, co dotyczy mnie osobiście, podkreślam mocniej, niż gdyby dotyczyło kogoś innego. Często dzieje się to podświadomie. Jeśli ktoś na przykład narzeka na swoje problemy, często nie przejmujemy się tym tak bardzo, jak własnymi. Zawsze mówię sobie coś bardzo ważnego, ale gdy inni mówią podobne rzeczy, nie zawsze chcę słuchać – tak działa fałszywy egoizm. (O.G. Torsunov)