W tym rozdziale poznasz niektóre okresy krytyczne związane ze świadomością roli ojcowskiej przez mężczyznę. Wiele z Was oczywiście słyszało o „depresji poporodowej” u kobiet. Oczywiście wszyscy rozumieją, dlaczego się rozwija: okresowi poporodowemu towarzyszy zwiększony stres psychiczny i fizyczny na ciele karmiącej matki i każdy jest gotowy wyrazić swoje współczucie i zrozumienie sytuacji. A co z mężczyznami? Co się z nimi dzieje? Tego dowiesz się teraz. Z wyników najnowszych badań psychologicznych wynika, że ​​u 10% ojców we wczesnych stadiach ciąży pojawia się stan depresyjny. Najczęściej wiąże się z: zwiększoną odpowiedzialnością za sytuację społeczno-finansową rodziny, brakiem przygotowania do ojcostwa, nieoczekiwanym zajściem w nieplanowaną ciążę, brakiem wiary we własne siły i możliwości, obawami związanymi z niekorzystną ciążą i wieloma innymi. powodów. Męska depresja może rozpocząć się zaraz po urodzeniu. Wydawałoby się - radujcie się, co za szczęście! Ale nie – „oni mają depresję”. Jeśli na to spojrzeć, „oni” też nie mają łatwo: teraz w nocy nie zawsze można spać, dziecko płacze – tatuś też musi się denerwować. Wszystko to odbija się na kondycji fizycznej, psychicznej i wydajności – ale teraz żywiciel rodziny musi pracować ciężej i lepiej, aby zarabiać więcej! Staraj się nie wpaść tutaj w depresję (nawet lekką)! Dziecko rośnie, ma już około pół roku. Wiele radosnych chwil już przeżyliśmy. W tym wieku dziecka liczba ojców z objawami depresji wzrasta do 25%, a najczęściej powodem jest rosnąca potrzeba komunikowania się dziecka nie tylko z mamą, ale także z tatą. Dziecko zaczyna wykazywać się wytrwałością, uczy się domagać uwagi ojca, który jest zmęczony pracą, zaczyna częściej płakać, gdy nie dostaje tego, czego chce. Tata znów znajduje się w punkcie zwrotnym w swoim życiu rodzinnym – po porodzie zmienia się tylko ustalony sposób życia, zmieniają się relacje z przyjaciółmi i rodziną. Nadchodzi nowa fala stresu i próby męskich sił, której nie każdy jest w stanie wytrzymać. Niestety depresja jednego lub obojga rodziców ma wpływ na kształtowanie się podstawowych cech psychicznych dziecka, nawet jeśli depresja minie wraz z upływem czasu. dziecko dorasta. Depresyjny stan rodziców prowadzi do tego, że w wieku 3–5 lat dziecko ma problemy emocjonalne związane z trudnością w identyfikowaniu swoich doświadczeń (ich powiązań z bieżącymi wydarzeniami), rozwijają się problemy behawioralne, które przeradzają się w niezdolność do konstruktywnej komunikacji z rówieśnikami i czerpać z tego radość – dzieci nie wiedzą, jak się komunikować. W wieku siedmiu lat dzieci takich rodziców zwiększają ryzyko pierwszych przejawów zaburzeń psychicznych - a to już bardzo poważna patologia. W wieku 16 lat dzieci z rodzin dotkniętych depresją stają się agresywne, a przejawy agresji stają się niekontrolowane. Myślę, że rozumiesz, jakie mogą być konsekwencje takiego zachowania. Można tego wszystkiego uniknąć, jeśli rodzice są psychologicznie gotowi do podjęcia tak odpowiedzialnej roli w poczęciu, porodzie i wychowaniu potomstwa. Ciąża powinna przebiegać z pełną gotowością do niej, w obecności ustalonej, dojrzałej i harmonijnej relacji w parze żona-mąż. Dojrzali psychicznie rodzice będą mieli utalentowane, wolne i szczęśliwe dzieci.!