Od autora: przy przedruku odsyłaj do autora. Uzależnienie w jakichkolwiek przejawach jest stanem przeciwnym do stanu wolności. I nie ma znaczenia, od czego dana osoba jest zależna, wszystkie charakterystyczne oznaki uzależnienia są takie same: 1. tolerancja - przyzwyczajenie się do przedmiotu uzależnienia, potrzeba zwiększenia ilości, 2. zespół odstawienia - reakcja ciało, psychika z manifestacją, nasilenie objawów będących przyczyną zachowań uzależniających, stresująca reakcja organizmu na odstawienie, brak obiektu uzależnienia, z reguły inne substytuty obiektu mogą pojawić się w postaci inne uzależnienia (nikotyna, alkohol, gry, komputer, jedzenie), 3. utrata siły woli - niemożność samodzielnego porzucenia nałogu, 4. oszukiwanie samego siebie - osoba uzależniona często twierdzi, że jest w stanie samodzielnie pokonać nałóg. W programie stowarzyszeń AA (Anonimowych Alkoholików) pierwszym krokiem do przezwyciężenia nałogu alkoholowego jest przyznanie się do swojej słabości, niemożności poradzenia sobie samodzielnie i przyznanie się do bycia uzależnionym. To jest bardzo ważne. Bo rozpoznając – BĘDĄC ŚWIADOMYM istnienia uzależnienia, można już coś z tym zrobić, 5 naruszenie uwagi – uwaga osoby uzależnionej przesunęła się na przedmiot uzależnienia, tj. Osoba zaczyna wykonywać wszystkie swoje czynności pośrednio od obiektu zależności. Ciągle myśli o obiekcie uzależnienia, szuka sposobów na zaspokojenie stale rosnącej potrzeby tego obiektu – czy to alkoholu, papierosów, narkotyków czy związków – jestem narkomanem! Jestem od tego naprawdę uzależniona! Kocham to bardzo, KOCHAM to! Po prostu się trzęsę, kiedy dzwoni, a kiedy go widzę, nie mogę powiedzieć ani słowa” – Lida po prostu krzyknęła, ocierając łzy po bladej twarzy. Ostatnim razem, gdy ją widziałem, była kwitnącą kobietą - rumieńce na policzkach, iskierki w oczach, a uśmiech nie schodził z jej twarzy. Teraz siedziała w moim biurze, miała na sobie czarny sweter, czarne legginsy i szybko i szybko przedstawiła wydarzenia z ostatnich dwóch lat: „Tak, tak, w końcu się pobraliśmy, wszystko było w porządku, ja nie nawet zrozumieć, dlaczego odszedł. Codziennie gotowałam obiad, codziennie prasowałam mu koszule. Wiesz, to bardzo ważne, żeby iść do pracy w świeżej koszuli” – pomyślała przez chwilę i dodała: „Zrobiłam dla niego wszystko, WSZYSTKO!” ....Z kolegami nawet nigdzie nie poszedłem, siedziałem w domu - poznałem go z pracy - wszak ważne jest, żeby żona poznała męża z pracy.... A potem ja Nawet nie jadę na staż do Korei, bo żeby go nie urazić... Właściwie myślałam, że nie ma potrzeby zwracać się do psychologów. - Jak ci się spało? Apetyt? Praca? – zapytał Ya. – Tak, nie ma mowy. Jem, żeby istnieć. Powiedz mi, dlaczego mnie zostawił? Myślę o nim ciągle. Bardzo go kochałam. Cały czas o nim myślałam. Dlaczego? Jestem cieniem. Nie czuję się sobą. Stałem się tylko cieniem... Spojrzałem na Lidę i zobaczyłem jej cień. Nie ten fizyczny, ale psychologiczny cień, którym się ostatnio stała. Blada, wyblakła i wyczerpana, wszystkie swoje przeszłe pragnienia i plany na przyszłość połączyła ze swoim obiektem – byłym mężem. Gdzie był głównym ogniwem, a nawet rdzeniem. A bez niego wszystko rozpadało się na małe puzzle. Dla kobiet pozostających w związkach zależnych Lida była świetnym przykładem: rezygnować ze swoich perspektyw i planów, aby „być cały czas razem”. Co dziwne, predyspozycja do tego rodzaju symbiotycznego związku kształtuje się już w dzieciństwie, kiedy jest wychowywana przez rodziców. I to prawda – Lida była ukochaną córką mamy i taty – jedyną! Aż do ślubu nigdzie nie wychodziła sama. Ze smutkiem przypomniałem sobie, że latem nawet nie pojechałem na obozy dla dzieci, że rodzice powiedzieli, że rodzina powinna razem odpocząć - i lato spędziłem na daczy. A jako nastolatka chciała zamieszkać w internacie – rodzice nie dawali jej pieniędzy i mieszkała z nimi aż do ślubu. A w przyszłości partner zaczyna być postrzegany jako postać rodzicielska - i dlatego postawa jest taka sama - żądanie miłości i uwagi - tak bardzo chciałem jak najszybciej wyjść za mąż! Myślałam, że wyjdę za mąż.