Od autora: Artykuł ten jest rodzajem dialogu pomiędzy dwojgiem ludzi: z jednej strony psychologiem, a utalentowanym poetą i historykiem z drugiej. Już sam tytuł artykułu sugeruje dialog, w którym czytelnik ma możliwość przyjrzenia się relacji pomiędzy znakomitym zawodowym studentem (psychologiem) a jego mądrym mentorem, zobaczenia dwóch punktów widzenia na jeden problem, poznania dwóch osobowości w ich często złożonych i głębokich związkach. Witalij Bułyga jest psychologiem praktycznym, psychoterapeutą, autorem szeregu prac naukowych i edukacyjnych: Istnieją tylko dwa rodzaje tragedii: pierwsza polega na tym, że człowiek nie osiąga tego, czego chce, druga na tym, że osiąga to paradoks spełnienia pragnień każdego człowieka, co tak trafnie zauważył wielki Oscar Wilde, irlandzki filozof, pisarz i poeta. Główną przyczyną paradoksu spełnionych pragnień jest nasza niezdolność do przewidywania własnych stanów emocjonalnych. Oczywiście każdy człowiek spodziewa się, że jeśli wydarzy się jakieś wydarzenie, sprawi mu to radość lub smutek. Jednak jest tu mała pułapka, która polega na tym, że wyobrażając sobie swoje reakcje emocjonalne, osoba częściej myli się co do intensywności i czasu trwania danej reakcji emocjonalnej, gdy osoba, która pracowała już dłuższy czas w przedsiębiorstwie, w którym otrzymywał niską pensję, w którym był obrzydliwy zespół, zaczął szukać nowej pracy, jest absolutnie pewien, że gdy znajdzie tę „idealną” pracę, będzie szczęśliwy przez długi czas. Pamiętam teraz młode małżeństwa którzy kilka lat temu zaczęli budować własne domy – gniazda rodzinne. Szczerze wierzyli, że gdy za kilka lat ukończą budowę, będą niezmiernie i nieskończenie szczęśliwi. Jeśli Bóg zdecyduje się nas ukarać, spełni nasze prośby. Niestety często przeceniamy wpływ okoliczności zewnętrznych na poziom naszego szczęścia (lub nieszczęścia). Dzieje się tak ze względu na iluzoryczną naturę naszego myślenia, gdzie pierwsza iluzja jest iluzją wyjątkowości, druga iluzją niepowtarzalności jest założeniem, że jakieś długo oczekiwane wydarzenie, którego człowiek oczekuje z nadzieją lub strachem, będzie tym. tylko jeden i bez opcji. Drugim iluzorycznym błędem jest prędkość w skali czasu. Każdy człowiek szybko przyzwyczaja się do wszystkiego. Dlatego bardzo często wielkie czyny i plany, które w efekcie powinny przynieść człowiekowi błogość i „Królestwo Niebieskie”, szybko stają się puste, niedokończone, czymś niewyczerpalnym i niedoskonałym. Nie mam wpływu na kierunek wiatru, ale zawsze mogę ustawić żagle tak, aby osiągnąć swój cel. Przypomniał mi się inny paradoks, że każdy człowiek umrze, nie dokończywszy jakiejś swojej pracy. Przecież podejmujemy się jakiejś czynności, staramy się ją zrealizować, a po skończeniu zadania znajdujemy sobie nowe. Przez pryzmat wszystkiego, co napisano wcześniej, chciałbym zadać kilka pytań. Być może tak nie jest! tak ważne jest to, co robisz i do jakiego szczęśliwego rezultatu dążysz, ale jak to robisz? Raczej rób wszystko poprawnie, z duszą i znaczeniem, z miłością i troską, żyj tylko dniem dzisiejszym, ciesz się chwilą obecną z pełnym zaufaniem przyszłość? Przecież nikt nie wie, co stanie się jutro! Siergiej Jezerski - poeta, nauczyciel, historyk, religioznawca: Odkładając skruchę na później, Pozostawiając innym odkupienie, Wciąż pomnażamy pragnienia. Ci, którzy czekają na ich spełnienie, są jak wyczerpanie. To, co się spełniło, nie będzie już pamiętane , Gadząc, szukam kary, To, co jest za mną, nie nadąża, Ale pragnienia też się kończą, - Lista jest pusta, - i bezsenność odchodzi, Jak gwiazda, która kołysze się na wietrze, I rozpadnie się przy dotknięciu. I nie pozostanie nam nic, Jeśli nasze pragnienia się spełnią. Przypomnijmy tutaj starą, ale buddyjską koncepcję dotyczącą głównego problemu w życiu większości ludzi: niespełnienia pragnień, która dziś nie straciła na aktualności. Oznacza to, że w zdecydowanej większości