Leniwy nastolatek czy chroniczne zmęczenie organizmu, nic nie dają.” M.V. Łomonosow Zainteresowanie tym problemem i chęć jego rozważenia pojawiło się w związku ze wzrostem skarg rodziców na lenistwo u nastolatków, przejawy agresywności, labilność emocjonalną, izolację, mimo że nastolatki z reguły nie mają problemów ze zdrowiem fizycznym. Nasuwa się pytanie: czy nasza młodzież naprawdę jest tak leniwa, jak mówią jej rodzice? Nie chcą się uczyć, pomagać w domu, nie chcą zajmować się muzyką, sportem itp. itp.? Obserwacje nie dają jednoznacznej odpowiedzi. Co więcej, często pokazują, że wielu z tych, na których rodzice narzekają, chodzi na dodatkowe zajęcia z korepetytorami, do szkoły muzycznej, uczy się dodatkowych języków, uczęszcza na basen i inną sekcję sportową, oczywiście pod naciskiem tych samych rodziców. Napisano wiele książek i przeprowadzono badania na temat okresu dojrzewania, więc nie będziemy się powtarzać - opisujemy psychologiczne, psychofizjologiczne i inne cechy tego wieku. Skupmy naszą uwagę na lenistwie nastoletnim i zastanówmy się nad definicją lenistwa. Lenistwo (od łacińskiego „lenus” - spokojny, powolny, ospały) - brak lub brak ciężkiej pracy, przedkładanie czasu wolnego nad pracę. Tradycyjnie uważany za wadę, ponieważ uważa się, że leniwy człowiek to „darmo” społeczeństwa. Jednocześnie w warunkach intensywnego wyzysku pracowników „lenistwo” często implikuje naturalną potrzebę odpoczynku. Istnieją inne definicje lenistwa, ale my skupimy się na tej. Na podstawie definicji można powiedzieć, że taka liczba potencjalnych „darmowców” jest po prostu przerażająca. Dlatego uważamy, że istnieje wiele powodów, dla których nastolatek po prostu musi się lenić, aby przywrócić organizmowi zasoby energetyczne i pozwolić mu rosnąć i rozwijać się. Rzeczywiście, w naszych czasach nastolatki są naprawdę obciążone psychicznie (w tym problemami ekonomicznymi w rodzinie), naukowo, fizycznie... Analizując problem lenistwa nastolatków w warunkach zwiększonego stresu, można rzetelnie uznać, że w konsekwencji ma to pewne powoduje np.: potrzebę uwagi i poszukiwania sposobu na jej przyciągnięcie; - brak motywacji do działania w ogóle - protest objawiający się odpowiednimi formami zachowań, w tym prowokacjami; - brak zrozumienia sensu; badanie i wpływ jego wyników na perspektywy życiowe; - chroniczne przeciążenie organizmu, którego konsekwencją jest letarg i apatia, - stany depresyjne, lęki, lęki, prowadzące do ochronnego zahamowania procesów psychicznych i fizycznych. Strach, że nie spełnisz oczekiwań rodziców, jest jedną z najpoważniejszych przyczyn lenistwa. Nastolatek może bać się lub wstydzić zapytać, wstydzić się powiedzieć, że jest zmęczony lub brakuje mu sił. A jednocześnie nie zawsze ma się odwagę poprosić o radę: co robić? Lub maksymalizm wieku nie pozwala. I czy w to uwierzą – oto jest pytanie. Starajmy się, dorośli, być szczerzy przynajmniej wobec siebie. W końcu są to często nasze ulubione „świetne” frazy: „Co zrobiłeś, że jesteś zmęczony? Ale my, rodzice, nie męczymy się, czy co? Ale za naszych czasów udało nam się zrobić wszystko i nie mieliśmy takich możliwości, jakie macie teraz…” Systematyzując to, co zostało powiedziane, należy zauważyć, że strach, niepokój, melancholia są głównymi negatywnymi (negatywnymi) stanami emocjonalnymi, czyli czynnikami przyczyniającymi się do rozwoju zaburzeń nerwicowych i nerwic. Sugestywność i autohipnoza również odgrywają rolę w rozwoju tych zaburzeń. Poczucie strachu dotyka nawet pewnych siebie, dość silnych i aktywnych młodych ludzi. Mówiąc o negatywnych czynnikach emocjonalnych, nie da się uniknąć problemu snu imarzenia. Szekspir nazwał sen „źródłem wszelkiej siły, balsamem chorej duszy”. Wzmożona senność lub trudności z zasypianiem u nastolatka powinny zwrócić uwagę rodziców. Ponieważ sen regeneruje człowieka i daje mu energię do dalszej aktywności, niezależnie od tego, czy jest ona psychiczna, czy fizyczna. I odwrotnie: zaburzenia snu prowadzą do wyczerpania organizmu i chronicznego zmęczenia. Jeśli nastolatek przesypia całą noc, ale wstaje zmęczony, być może z bólami głowy, trzeba zwrócić na to uwagę. A także o czym marzy młody człowiek. Koszmary i straszne sny są również objawami zaburzeń snu i w tym przypadku organizm nie wraca do zdrowia. Wszystko, czego dzieci doświadczają emocjonalnie w ciągu dnia, w nocy zostaje przeniesione do snu. Rodzice często mówią, że ich dość duże dziecko potrafi w nocy wstawać i chodzić z zamkniętymi oczami, krzyczeć, płakać, jęczeć, machać rękami, „biegać” gdzieś pod kocyk itp. Podczas snów mogą pojawiać się pozytywne lub negatywne przeżycia emocjonalne . Wywołują także uczucie strachu, zamętu, oburzenia i przerażenia. Jak już powiedzieliśmy, sen może być niespokojny i niespokojny. A natura snów odbija się na samopoczuciu, nastroju, zachowaniu i reakcjach danej osoby. Protestujące zachowanie pod zasłoną lenistwa. Rodzice bardzo często widzą siebie w swoich dzieciach i często krytykują je za te same błędy i gafy, które sami kiedyś popełnili. . Próbują realizować swoje niespełnione pragnienia w swoich dzieciach. Przykładowo jednemu z rodziców w okresie dojrzewania nie udało się osiągnąć sukcesu w jakiejś działalności, dlatego uparcie nalegał, aby dziecko uczęszczało do szkoły muzycznej, sportowej, tanecznej itp. Jednemu z rodziców nie udało się zdobyć wyższego wykształcenia w określonej dziedzinie specjalność, która obecnie (ich zdaniem) odegrałaby dużą rolę w sytuacji ekonomicznej rodziny – i uparcie kierują w stronę tej specjalności swoje dzieci, nawet wybierając miejsce studiów. Albo wręcz przeciwnie, na wszelkie możliwe sposoby starają się odwieść lub uniemożliwić im robienie tego, co lubi nastolatek. Z jakiegoś powodu rodzice uważają, że nadopiekuńczość pomoże im chronić dzieci przed smutkiem i problemami, nawet jeśli oznacza to, że dziecko nigdy nie będzie w stanie się zrealizować ani udowodnić sobie swoich możliwości. Dlatego nastolatki starają się jak najskuteczniej przeciwstawiać się presji rodziców - odmawiają zadań, opuszczają szkołę, całymi dniami siedzą przy komputerze, denerwują się na każdą ich prośbę, a czasem ignorują absolutnie wszystko, czego żądają od nich rodzice. Istnieje jednak kategoria rodziców, którzy nie wierzą, że należy szczególnie dbać o swoje dzieci, np.: „Jeśli nie chcesz uprawiać sportu, to nie idź. Jeśli jesteś uczniem w wieku 3-4 lat, nie ma problemu, wystarczy. Twoje życie, myśl własną głową, kontynuuj naukę. Mimo to, podobnie jak wszyscy rodzice, kochamy Cię i martwimy się o Ciebie”. Wydawałoby się, że na swój sposób bardzo rozsądne podejście. Ale wielu nastolatków, mających takich rodziców, bardzo martwi się brakiem uwagi, brakiem intymności emocjonalnej i myśli, że ich rodzice w ogóle się nimi nie przejmują, że są wobec nich obojętni, z reguły próbując przyciągnąć ich uwagę , przez złe zachowanie, stany depresyjne, brak chęci do jakiejkolwiek aktywności w ogóle. Wiadomo, że nikt nie ma takiego wpływu na dziecko jak rodzice, osobisty przykład, żadne więzi rodzinne nie są tak pełne i doskonałe jak więź z rodzicami. Nastolatek może bardzo długo rozmawiać z ojcem lub matką o błahych sprawach. Czasami wszystko staje się jasne, gdy słyszy zmęczony ton ojca lub matki, nawet spojrzenie rodziców wystarczy, aby zrozumiał i poszedł do swojego pokoju. A on na nich czekał, może chciał o czymś porozmawiać, podzielić się, usłyszeć aprobatę rodziców, wiedzieć i czuć, że mu na nich zależy. Co warto, aby dziecko usłyszało od rodziców: „Świetnie sobie poradziłeś! Wiedzieliśmy, że dasz radę... Nieważne, spróbujmyPonownie. Nie martw się, pomożemy. Jesteśmy z ciebie dumni! itp.". Czy rodzice zdają sobie sprawę, ile tak naprawdę warte są te słowa dla dziecka... Dla osoby - o osobie Z kazania psychologicznego V.A. Ananyeva: „Istnieje wiele przyczyn cierpienia, ale wszystkie są fałszywe lub względne. Pewnego razu Mojżesz przyszedł na Ziemię i powiedział, wskazując palcem na niebo: „Mamy stamtąd wszystko!” Ale pojawił się Iwan Pietrowicz Pawłow i pozwolił sobie na sprzeciw: „Stąd mamy wszystko!” - i poklepał się dłonią po głowie. Idąc za Pawłowem, swoje zdanie wyraził Zygmunt Freud: „Stąd mamy wszystko” i wskazał miejsce poniżej pasa. I wtedy nie wiadomo skąd pojawił się znany Albert Einstein, rozłożył szeroko ramiona i powiedział w sercu: „U was wszystko jest względne!!!” Rozumiem, że kiedy jesteś zdezorientowany, błędnie myślisz, że „Wschód to Zachód”, ale kiedy się obudzisz, zrozumiesz, że „Zachód to Wschód”. A jeśli pod koniec kazania otworzysz oczy i powiesz sobie, że wszystko jest dokładnie tak samo jak wcześniej, tylko dwa metry wyżej nad Ziemią, to pozbyłeś się tyranii umysłu – powiem dokładniej , przyszedł szok, po którym nastąpiło oświecenie, a mimo to pełne zrozumienie rozwija się krok po kroku w procesie twojego nowego życia…” Kazanie psychologiczne V.A. Ananyeva, z elementami niesamowitej psychoterapii, pełni niezwykle ważną funkcję sprzyjającą samopoznaniu i zrozumieniu własnych możliwości. W artykule opisano tylko niektóre opcje (fragmenty) kazania, które pomogą Ci zidentyfikować własne potencjalne zasoby, zregenerować się energetycznie i utrzymać zdrowy stan organizmu. Dalej: „Chcę was natychmiast przestrzec, abyście nie wierzyli w ani jedno moje słowo, nie wierzcie w to, ale czytajcie i rozumiejcie. To ja stawiam znaki ostrzegawcze, to ja przypominam prawdę, a życie prawdę utwierdzi. Tak więc w Anglii uderzył mnie system znaków, który przypomniał mi o zasadach życia. Na terenie przychodni jest np. tabliczka: prędkość samochodu nie powinna przekraczać 15 km/h, wydawałoby się, że jest to dość jasne i zrozumiałe. NIE. Należy zawsze pamiętać, że człowiek szybko o tym zapomni, jeśli będzie miał mało czasu, spieszył się itp. Specjalnie dla nich co 50 m instalowane są w poprzek drogi małe krawężniki, zmuszające do zwolnienia do minimum. Jeśli tego nie zrobisz, możesz stracić koła na piątym krawężniku. Oto cudowne ostrzeżenie. To są cywilizowane znaki ostrzegawcze. Coś jak kliknięcie w nos. Pomyśl o tym, to interesujący fakt. Przejdźmy więc do rzeczy. Jakoś dziwnie się to okazuje, niektórzy ludzie słyną z żonglowania słowami i ich życie układa się; inni coś im robią i ich życie nie układa się. Możesz mieć drugą opcję, a to oznacza, że jesteś tylko ugniataczem, jesteś „pocącymi się nogami życia”, jesteś wiecznym narzekaczem. To wszystko są moje słowa, cała reszta to Twoje dzieło. Przeanalizuj, co jest z tobą nie tak? Być może stałeś się Stwórcą – twórcą gniewu, zamętu, twórcą przygnębienia, depresji, nienawiści, wstydu, a może i czegoś innego. Jesteś cierpiącym, a cierpiący są głównymi twórcami problemów Wszechświata. Poznaj ten proces. Naprawdę chcę, żeby to nie sytuacja cię kontrolowała, ale żebyś kontrolował siebie, swój stan w tej sytuacji. Wszystkie doświadczenia mają jedno źródło i tylko jedno źródło. Jestes tym! Nie twoja mama, nie twój tata, nie ktokolwiek inny, nie twój kompleks Edypa, ale ty! Jesteś źródłem i przyczyną twojego bolesnego stanu. Nikt ci go nie dał i dlatego nikt nie może doświadczyć go za ciebie. Ponosisz całkowitą odpowiedzialność za to, co Ci się przydarza. Nawet Afrykanie o tym wiedzą, mówią: „Nie patrz, gdzie upadłeś, ale patrz, gdzie się poślizgnąłeś”, a jeśli szukasz powodów, to powinieneś ich szukać w sobie, a nie na zewnątrz. „Nie ma ryby, która wypłynęła z wody, ani ptaka, który wyleciał z nieba”. Zbadaj, co się w Tobie rodzi. Bądź z tym. Za każdym razem, gdy pojawia się melancholia lub strach, powiedz sobie: „Wow, jakie ciekawe, znowu nadchodzi fala strachu. Zobaczymy, jak będzie tym razem.” Nie walcz z tym. Powiedz „tak” swojemu strachowi. Nie pozwól strachowi„paraliżować” siebie. Jeśli wierzysz, że Bóg postanowił, że będziesz „wiecznym jękiem”, poddajesz się. Narzekać na los, do Wszechmogącego, narzekać na deszcz za oknem. W rzeczywistości jest to fakt bezsporny: każdy ma swoje przeznaczenie i zawiera w sobie wszystkie grzechy i sukcesy twoich przodków, od ojca i matki po Adama i Ewę. A jednak jak różne są postawy ludzi wobec własnego losu. Można zauważyć, że jedni pomagają swojemu przeznaczeniu, rozwijają je, wzbogacają, a inni jedynie toczą z nim nieprzejednaną walkę. W rezultacie ci pierwsi mają wysoką jakość życia, a drudzy są po prostu nieszczęśliwi. Celem umysłu, z biologicznego punktu widzenia, jest przetrwanie. Celem duszy jest prowadzenie dobrego życia. Wysoka jakość oznacza łatwe i bezpłatne. Kiedy myśli, emocje i słowa są w zgodzie z melodią duszy. Jedyną rzeczą, która denerwuje umysł, jest zagrożenie przetrwania. Jedyną rzeczą, która uciska duszę, jest głuchota, ślepota, niewrażliwość na to, co mówi ci dusza - twoja prawdziwa istota...” Następnie proponujemy czytelnikowi kwestionariusz samopoznania. Pomoże Ci określić własną dojrzałość osobistą. Lista cech, których ocena poziomu rozwoju pozwoli nam ocenić poziom dojrzałości osobistej jako całości, została opracowana na podstawie listy tzw. „Wartości moralnych i duchowych” - programów opracowanych dla akademii szkoleniowych w Los Angeles. Na tej liście znajdują się cechy osobowości samorealizującej się (zaproponowane przez A. Maslowa, a także Johna Clarka: J. Rainbow Network) oraz opracowania doktora psychologii V.A. Ananyeva. Proponowany kwestionariusz osobowości służy do samoanalizy i dlatego identyfikuje sposoby rozwoju osobistego. Odpowiedź „tak” jest warta 3 punkty, odpowiedź „nie” to 1 punkt.1. Masz odwagę wziąć odpowiedzialność za swoje życie i czyny i nie obwiniać innych, gdy coś pójdzie nie tak.2. Jesteś na tyle mądry, aby nie wtrącać się w życie innych.3. Sam wiesz, bez podpowiedzi, co jest dla ciebie dobre, a co złe.4. Rozumiesz, że najpierw musisz zadowolić się sobą, a potem innymi.5. Podejmując decyzje, ufasz swojej intuicji.6. Dbasz o swoje ciało, rozwijasz swój intelekt i walory duchowe, aby zyskać integralność i harmonię.7. Wolisz pokonywać własne szczyty niż wspinać się na inne.8. Potrafisz zmieniać utarte schematy swojego zachowania w poszukiwaniu nowych sposobów komunikowania się ze światem.9. Wiesz, że wolność jest stanem wewnętrznym, a nie zależnym od okoliczności.10. Wiesz jak stworzyć wokół siebie stan spokoju i wyciszenia, gdy wokół szaleje burza.11. Czujesz się kierowany przez siłę wyższą i czujesz się jej częścią.12. Pragniesz osiągnąć doskonałość, ale wybaczasz niedociągnięcia sobie i innym.13. Masz siłę, aby znaleźć życie piękne i niesamowite, nawet podczas prób i trudności.14. Rozumiesz, że zmiany w życiu są nieuniknione i nie trzeba się ich bać.15. Potrafisz dostrzec integralność istnienia za łańcuchem przypadkowych zdarzeń.16. Umiesz kochać i czynić dobre uczynki, nie żądając niczego w zamian.17. Jesteście gotowi szukać zawsze i wszędzie, aby zrozumieć prawdę.18. Postępujesz tak, aby „zasłużyć sobie na miłość bliźniego”19. Nie oburzasz się na krytykę skierowaną do Ciebie, ale staraj się znaleźć w niej przydatne momenty do samodoskonalenia.20. Wiesz, jak przegrywać, akceptować porażki i rozczarowania bez narzekania i złości.21. Potrafisz pozostać wierny sobie i swojemu celowi nawet w obliczu odrzucenia i niepopularności.22. Potrafisz wyjść poza środowisko i kulturę, w której żyjesz.23. Umiesz przyjmować komplementy z godnością, bez fałszywej skromności.24. Nie martwisz się przedwcześnie i zdarzeniami, na które nie masz wpływu.25. Stale i wyraźnie zdajesz sobie sprawę z różnicy pomiędzy celem a środkami do jego osiągnięcia.26. Masz bliskie relacje emocjonalne z bliskimi i przyjaciółmi.27. Nigdy, w żadnych okolicznościach nie tracisz poczucia humoru.28. Żyjesz spontanicznie i naturalnie, w synchronizacji z życiem.29. Problemy, na których się skupiasz, są poza tobą.30. Tymasz poczucie przynależności do całej ludzkości, choć dostrzegasz jej wady.31. Jesteś dość pomysłowy w swoich działaniach i nie kierujesz się stereotypami.32. Wiesz, skąd czerpać siłę i inspirację, i wiesz, jak to zrobić.33. Robisz rozsądny plan i realizujesz cele pośrednie w drodze do głównego.34. Pogodzisz się z tym, co nieuniknione, z tym, co już się wydarzyło.35. Nie uciekasz od życia, ale wolisz zmierzyć się z rzeczywistością, jakakolwiek by ona nie była.36. Nie krytykuje się innych bez zrozumienia istoty sprawy.37. Jesteś cierpliwy, bo wiesz, że „rana goi się stopniowo”38. Nie można tracić panowania nad sobą i „walyć głową w mur” z powodu drobiazgów.39. Moralność dla Ciebie jest zdeterminowana Twoim własnym, a nie cudzym doświadczeniem.40. Zawsze prosisz o pomoc, gdy zorientujesz się, że jej potrzebujesz. Instrukcja: Dodaj punkty, przyznając 3 punkty za każdą pozytywną odpowiedź i 1 punkt za każdą negatywną odpowiedź. Kwota określ swój stopień na drabinie osobistego dojrzewania 40–70 punktów - początek „dojrzałości”, przed nami trudna praca nad sobą 70–100 punktów - umiarkowana „dojrzałość”, wciąż są rezerwy do poprawy. 100–120 punktów - udało ci się przejść do nowej rundy ludzkiej egzystencji Dalej: „Być sobą oznacza być naturalnym i spontanicznym. Życie bez celu jest życiem bez sensu. Osoba, która ma sens w życiu, jest przykładem uczciwości. Całość, czyli holistyczna, osoba - mająca cel. Osoba pozbawiona celu to osoba pozbawiona sensu. Według V. Frankla sens życia można znaleźć na trzy sposoby: 1. działalność twórcza; 2. emocjonalnie znaczący związek z pięknem świata, przyjaciółmi, rodziną itp.;3. poprzez wartości empatii. Aby poczuć swoją integralność, musisz pomyśleć zarówno o hierarchii swoich wartości, jak i o tym, co zostało już wspomniane w kazaniu, czyli umiejętności dystrybucji swojej energii. Najlepszym sposobem na oszczędzanie energii jest nie marnowanie jej na puste rzeczy, naucz się odpoczywać, zanim poczujesz się przemęczony. Kolejnym ważnym aspektem dystrybucji energii jest wiedza, gdzie dokładnie i ile jej kierujesz. Możesz czuć się wspaniale i żyć w zgodzie ze światem, jeśli całą swoją energię rozdzielisz równomiernie na cztery aspekty swojego życia, a mianowicie: 25% energii pochłaniają potrzeby organizmu (pielęgnacja fizyczna, jedzenie, sport itp.) ; 25% - działalność edukacyjna lub praca zawodowa (rozwój akademicki, zawodowy itp.); 25% - należy przeznaczyć na komunikację interpersonalną (kontakty z innymi, przyjaciółmi, rodziną, współpracownikami itp.); rozwój intuicji, fantastyczne tematy przyszłości, sens życia itp. - ta tajemnicza praca, która dzieje się z dala od wścibskich oczu, sam na sam ze sobą. Jeśli więc pominiesz którykolwiek z obszarów, mogą wystąpić zaburzenia, a nawet choroby. Zachwianie równowagi tego kwadratu spowodowane jest dążeniem tylko do jednej części życia. Na przykład ucieczka: w fantazję, w życie towarzyskie, w pracę, w chorobę, w seks itp. Z reguły jest to ucieczka od siebie i od życia..."Modlitwa na dziś"...Dzisiaj: Ja spróbuję żyć ze zmartwieniami związanymi z dniem dzisiejszym, nie próbując pozbyć się wszystkich problemów na raz. Dzisiaj: Będę szczęśliwy (szczęśliwy). Prawdą jest to, co powiedział Abraham Lincoln: „Większość ludzi jest tak szczęśliwa, jak sobie to wyobraża”. Dzisiaj: Akceptuję swoją obecną sytuację, nie próbując uczynić jej swoją, akceptuję siebie na tym świecie i to, co zesłał mi los. Dziś: Ja. spróbuję wzmocnić mój umysł. Nauczę się. Dowiem się czegoś przydatnego. Nie będę leniwy. Przeczytam dziś coś, co wymaga wysiłku, przemyślenia i koncentracji: Wykonam trzy ćwiczenia umysłowe. Zrobię dla kogoś coś dobrego i postaram się, żeby nikt się o tym nie dowiedział, a jeśli ktoś się dowie, to się nie będzie liczyło. Zrobię co najmniej dwie rzeczy, których nie chcę robić, ale zrobię je, aby ćwiczyć siłę woli: Dzisiaj będę bardziej atrakcyjna. Postaram się wyglądać jak najlepiej, będę się ubierać przyzwoicie, nie będę podnosić głosu podczas mówienia, zrobię to, 2004.