Zwracają się do mnie tylko wtedy, gdy czegoś ode mnie potrzebują. Często muszę atakować ludzi, aby przekazać im to, co jest dla mnie ważne. Czuję się, jakbym był wykorzystywany i wyciskany ze mnie. Jeśli często spotykasz się z takimi uczuciami, to powód, by sądzić, że przestałeś być świadomy swoich potrzeb i celów, wybrałeś niewłaściwy dystans w relacjach i nie bierzesz pod uwagę ważnych praw „harmonijnej” komunikacji w życiu. Tak naprawdę od harmonijnych i radosnych relacji z ludźmi wiele zależy od naszego życia - dobrobytu rodziny, uznania i sukcesu społecznego, rozwoju zawodowego, czy wreszcie poczucia jedności i przynależności do tego świata, co można wyrazić jednym zdaniem: „Nie jestem sam!” Podobnie myślący ludzie i bliscy ludzie są jednymi z najważniejszych zasobów w naszym życiu, dlatego umiejętność prawidłowej komunikacji, przynajmniej bez powodowania wzajemnego cierpienia, a najlepiej czerpania przyjemności od komunikacji i wzajemnie korzystnych wyników, jest ważną umiejętnością w dowolnym momencie, aby cieszyć się komunikacją z innymi w dowolnej dziedzinie życia, będąc wówczas bliskimi krewnymi, współpracownikami lub przyjaciółmi, okazuje się, że należy podjąć pewien wysiłek. W tym artykule chcę Ci przedstawić lub po prostu przypomnieć kilka podstawowych zasad komunikacji. Bądź uczciwie świadomy swoich osobistych korzyści w każdym związku. Pamiętaj, jakie „zainteresowania” realizujesz. Tak, tak, dokładnie własny interes. Bardzo często zapominamy, że chęć uniknięcia samotności, poszukiwanie uznania i uwagi innych ludzi jest tym, czego nieświadomie szukamy, a czasem nawet żądamy w związkach. Ta osobista korzyść jest często przed nami ukryta, więc czuję, że w związku jestem absolutnie czysta i bezinteresowna, jak dziecko. Jeśli wydaje Ci się, że ludzie często Cię wykorzystują, zastanów się, jakie cele realizujesz w swojej relacji z nimi? Jaki jest Twój „własny interes”? Jaka energia jest dla Ciebie ważna w relacji z daną osobą. Komunikuj się z ludźmi językiem swoich potrzeb, a nie skarg. Kiedy poczujesz pretensje, urazę czy niezadowolenie do drugiej osoby napływające z głębi Twojej duszy, zatrzymaj się i zastanów, jakiej ważnej potrzeby nie zaspokajasz w relacji z nią. Spróbuj poprosić go o uwagę, troskę czy szacunek – co jest dla Ciebie ważne, aby otrzymać od tej osoby, zamiast obwiniać ją za niewłaściwe zachowanie. Trzeźwo oceniaj ludzi, z którymi się komunikujesz. Nie twórz złudzeń w związkach z serii „wysokie romantyczne relacje” lub „przyjaźń jest nierozłączna”. To pod wpływem takich złudzeń często nie odzyskujemy zaległych długów i zaliczek przekazywanych naszym „przyjaciołom” w postaci pieniędzy, bezinteresownej pomocy, wsparcia psychologicznego i seksualnego. Tak bardzo chcemy szybko stać się czyjąś „oddaną żoną” lub „wiernym przyjacielem”, że czasem nie widać wilka pod owczą skórą. Zanim zbliżysz się i wpuścisz osobę do swojego serca, przyjrzyj się jej zachowaniu w stosunku do siebie i innych ludzi i spróbuj wyciągnąć właściwe wnioski, gdy relacje stają się napięte, zamiast podżegać do konfliktu. Aby twój partner zrozumiał, że sprawił ci kłopoty, musisz dać temu wyraźnie do zrozumienia. Ale to nie znaczy, że musisz z nim biegać i wyjaśniać sprawy, stawiając kropki nad wszystkimi „i”, jak zalecają niektórzy psychologowie. To tylko doleje oliwy do ognia. W końcu twój partner szczerze wierzy, że nie popełnił celowo żadnych nieprzyjemnych rzeczy. Jak pokazuje praktyka, najbardziej wymowną rozmową w tym przypadku jest dystansowanie, czyli chwilowe zwiększenie dystansu emocjonalnego z partnerem. Spróbuj uspokoić i złagodzić zapał swojej miłości i troski, wtedy z pewnością zostanie to zauważone po pewnym czasie. A następnie wyjaśnij, co dokładnie Cię zraniło w związku i co chcesz zmienić. Wiedz, jak pozwolić ludziom odejść ze swojego życia. Czasami trzeba po prostu odpuścić związek, odpuścić go całkowicie, a nie tylko zwiększać w nim dystans. Z biegiem czasu wszyscy się zmieniamy, zmienia się nasz charakter (na lepsze.