Nasz wewnętrzny ekran. Procesowi myślowemu z reguły zawsze towarzyszą różne obrazy. Myśli płyną w naszych umysłach chaotycznym strumieniem i rzadko możemy je kontrolować. To jest jak niekończące się tło naszego życia. Jesteśmy zaangażowani w jakieś konkretne zadanie i w tym momencie rzeka naszych myśli płynie w naszych umysłach nieustannym strumieniem. Z reguły nie są to myśli całkowicie pozytywne, ale wręcz przeciwnie, myśli „ostrzegawcze”. Pełnią swoją funkcję „ochronną”, jakby ostrzegając nas przed możliwymi negatywnymi konsekwencjami. A może po prostu nie nauczyliśmy się kontrolować tak ważnej funkcji, jak myśl. Wszystko, co musimy zrobić, to zacząć ćwiczyć umiejętność kontrolowania i kierowania naszym myśleniem. Bardzo spodobała mi się analogia filmowa. Wyobraź sobie, że stale oglądasz na naszym wewnętrznym ekranie świadomości film, w którym rozgrywają się pewne wydarzenia podyktowane przez Twój mózg i wyobraźnię. Film zależy wyłącznie od Ciebie. To zależy od tego, jaki film teraz odtwarzamy. To może być bardzo trudny film...negatywny, któremu towarzyszą nieoczekiwane sceny, jak w horrorze, kiedy skaczemy po kanapie. Ale będąc w prawdziwym kinie, film koniecznie kończy się po pewnym czasie, czyli na siedząco przed telewizorem, możesz go wyłączyć. Ale nasze myśli są z nami cały czas. Są jak niekończący się ciąg kadrów, które nie zawsze są ze sobą połączone. Oczywiście, jeśli cały czas będziemy oglądać negatywne sceny, nasz nastrój niewątpliwie ulegnie pogorszeniu. To prosta droga do nerwicy i depresji. I możemy zrobić to samo, ale ze znakiem plus. Dlaczego nie uwzględnić pozytywnych obrazów? O pogodzie, o zdrowiu, o wdzięczności za przyjemne wydarzenia w życiu, o tym, że dzisiaj widziałeś swoich bliskich żywych i zdrowych. Wszystko zależy od naszego nastawienia i wyobraźni. Możemy z niego skorzystać, jak przy tworzeniu własnego, niepowtarzalnego filmu. Niech to będzie komedia, melodramat, a może wymyślisz swój nowy gatunek. Najważniejsze są pozytywne obrazy wypełnione chęcią szczęśliwego życia i cieszenia się życiem. W końcu jest to wewnętrzny ekran, na którym patrzymy na obraz naszego życia. I to od nas zależy, jakie będzie nasze życie