Przewijając aktualności w sieci społecznościowej, nie możemy nie zauważyć powtórzeń: te same zdjęcia, tajemnice, dowcipy, cytaty - wszystko to powtarza się ze strony na stronę. Widać, że produktem jest nie tyle treść przekazu, co samo powtórzenie. Widzimy, że te powtórzenia wypełniają życie społeczne; zastępują wypowiedzi, a raczej akt wypowiedzi. Na przykład, zanim spisałeś swoje przemyślenia lub stworzyłeś jakiś rodzaj kreatywności, ale teraz w tym miejscu pojawia się powtórzenie. Podczas 11. seminarium Lacan mówi o powtórzeniu jako o jednej z 4 głównych koncepcji psychoanalizy i oczywiście sami spotykamy się z tym w praktyce. „A to, na co udaje nam się zwrócić uwagę, to nie treść tego, co się powtarza, ale samo powtórzenie, na przykład jako funkcja, funkcja w matematycznym znaczeniu tego słowa”. Można to powiedzieć inaczej, treść na pewno jest, tj. możesz podzielić się dowcipem z przyjacielem, ale gubi się akt. To bardzo przypomina cytowanie – wypowiadasz zdanie, a potem odwołujesz się do autora, co z pewnością zaciemnia kwestię Twojego stosunku do tej treści, wymazana zostaje subiektywność. Tak, możesz powielać dowcipy i cytaty, ale w tym przypadku traci się wymiar czynu. Oto co powiedział Lacan: „Cokolwiek mówimy, pozostaje zapomniane, poza tym, co zostało powiedziane, w tym, co zostało usłyszane”. Wymiar pożądania zostaje wymazany z życia codziennego, podobnie jak w logice klasycznej. A psychoanaliza oferuje nauczenie się czegoś o tym wymiarze, a jak się okazuje, pomiar jest bardzo nietrywialny.