Od autora: Psychoterapeuta, członek profesjonalnej ligi psychoterapeutycznej, psycholog pedagogiczny, specjalista dobrego samopoczucia osobistego, trener biznesu, mistrz NLP, specjalista wschodniej wersji neuroprogramowania, coach, trener I Często kontaktują się ze mną rodzice nastolatków, którzy naprawdę chcą pomóc swoim dzieciom. A ponieważ muszę popracować nad tą sytuacją, skupiłbym waszą uwagę na kilku ważnych kwestiach. Być może pomoże to zarówno samym nastolatkom, jak i ich rodzicom. Chciałbym zauważyć, że praca z nastolatkami jest dość produktywna, ponieważ wciąż nie są daleko od dzieciństwa, a to jest plus w pracy. Zmiany następują szybciej i łatwiej niż u dorosłych, a problem oporu w pracy często nie występuje, więc rezultaty są odczuwalne natychmiast. Oto moja ostatnia praca z dziewczyną z Woroneża, która za miesiąc skończy 15 lat, więc myślę, że słowo *dziewczyna* będzie tutaj odpowiednie. Sytuacja była następująca. Podczas przeprowadzki z jednego miasta do drugiego pojawiły się trudności w komunikowaniu się z rówieśnikami. Miała przyjaciół w poprzedniej szkole, ale w tej nie układało się jej w związku. Początkowo zidentyfikowaliśmy problematyczne schorzenia, takie jak: zwątpienie, niska samoocena, brak odwagi w wyrażaniu siebie, uraza, odrzucenie przez rówieśników. , nieumiejętność łączenia ubrań itp. .d. Dla dobrego psychologa jest to *klasyka gatunku*, która jest całkowicie do rozwiązania. Głównymi problemami, na których opierała się reszta, był brak odwagi w wyrażaniu siebie i niepewność Pierwszą rzeczą, którą dziewczyna zapamiętała, było pójście do szkoły. Powiedziała: „Nie lubię pierwszego września, bo wtedy musiałam długo szukać swojej klasy”. Stąd wziął się strach przed szkołą i zwątpienie. Teraz dotarło do niej, że nie ma już 7 lat i ta sytuacja nie ma sensu, bo to już nie jest problem, choć nadal ma nad nią władzę. Następnie wyszła historia sprzed trzech lat, np jako *niemożność doboru i łączenia ubrań*. A potem przypomniała sobie koleżankę z klasy, która jej zdaniem wiedziała, jak to zrobić. A kiedy zaczęliśmy bliżej badać ten temat, okazało się, że ta dziewczyna była tak naprawdę po prostu bardziej towarzyska, wyzwolona, ​​odważna i nie bała się nikogo, tj. istota: pewność siebie (której teraz potrzebowała moja klientka) i umiejętności są czynnikiem drugorzędnym, podobnie jak piękno, które zidentyfikowała. Tutaj pojawiła się technika modelowania brakujących cech i uświadomienie sobie prawdziwej przyczyny problemu Ujawniła się wycieczka z kolegami z klasy do Moskwy, kiedy z nikim nie komunikowała się, bo była wtedy nowa i nikt się nią nie interesował. W związku z tym klientka sama podjęła decyzję, że również nie będzie się z nimi komunikować. Jeśli wrócimy do problemu, jego złożoność lub wagę możemy ocenić na różne sposoby. W tym przypadku dla klientki był to ciężar o wadze 100 kg, który symbolizował jej znaczenie. A nowa decyzja brzmiała tak: „Będę pewna siebie i będę się komunikować ze wszystkimi”, symbolem jest zielone drzewo. - „nowy obraz siebie”. Jej koleżanka z klasy, do której nie lubiła, wyszła z problemów osobistych, a jego postawa była właściwa. Dobrzy psychologowie wiedzą, że człowiek to osoba, która ma 99 twarzy i po której stronie się zwrócić Jego kontakt z nami jest tym, co dla nas działa. Rozwiązaliśmy ten problem uświadamiając dziewczynie. Pewnie też warto rzucić mały „kamyk” w psychologów. To ten moment, kiedy była na obozie, zapisała się do klubu „psychologów”. Rysując „nieistniejące zwierzę” (psycholodzy wiedzą, o czym mówię) przekazywano jej informację, że ma bardzo niską samoocenę, przez co jeszcze bardziej ją obniżyła. Zatem Wy i ja, panowie, dobrzy psychologowie, powinniśmy się zastanowić, jak przekazać informację nastolatkowi. Chciałabym powiedzieć, że klientka uczyła się w dwóch szkołach, druga była szkołą plastyczną. Dziewczyna sama zauważyła, że ​​​​w sztuce była wesoła, wyluzowana, towarzyska, a w zwyczajnych....