Wybieramy, jesteśmy wybrani... Zbyt często to się nie pokrywa... Nazw jest wiele - istota jest ta sama. Nieodwzajemniona, niewzajemna, nieodwzajemniona, ale wciąż prawdziwa miłość! Na świecie jest o wiele więcej nieodwzajemnionej miłości niż podzielonej miłości. Doświadczenie z pewnością jest trudne. Ale może być także wspaniałym motorem rozwoju duchowego. Manifestacje nieodwzajemnionej miłości mogą być różne. Często taka miłość może prowadzić do zaburzeń depresyjnych, a u osób o nieukształtowanej lub chorej psychice nawet do samobójstwa. To nie fanaberia, to trauma. Jeżeli przestałeś spać, jeść, nie możesz normalnie się uczyć lub pracować, konieczna jest wizyta u specjalisty. A jak to jest, ta miłość? Pierwsza opcja, gdy człowiek jest całkowicie podporządkowany miłości, jest bardziej „martwy niż żywy”. Wybuchowa mieszanka sadyzmu, wrogości, masochizmu i patologicznej uległości. Nie da się pomóc takim osobom, dopóki nie będą one gotowe przyjąć tej pomocy. Inną opcją jest samoleczenie poprzez działanie. Nie ma pracy umysłowej; człowiek nie wyciąga wniosków z poprzednich sytuacji. Po prostu powtarza pewien nieświadomy algorytm, próbując i wypróbowując wszystko z nowymi opcjami relacji, ale prowizja jest taka sama. Może to trwać długo, aż człowiek zatrzyma się i pomyśli o swoim życiu, odkrywając w nim smutne powtórzenia. I jeszcze jedna opcja - najbardziej optymistyczna. To jest samowiedza. Spójrz „głębiej” w siebie. Niezbędna jest tutaj analiza aktualnej sytuacji związku miłosnego, przyczyn jego powstania, wkładu psychologicznego własnego i drugiej osoby. Możesz spróbować sam, a jeśli nie masz umiejętności samowiedzy, skorzystaj z usług profesjonalisty. Przypomniały mi się słowa z piosenki: „Co mam zrobić, jak mam się zachować, nie mogę o Tobie zapomnieć?” Ale co tak naprawdę powinieneś zrobić, jeśli taka miłość przynosi cierpienie? Przede wszystkim bądź cały czas wśród ludzi: spotykaj się z przyjaciółmi, uprawiaj sport, zapraszaj ludzi do odwiedzenia, chodź do kina. Nawet jeśli w ogóle nie masz na to ochoty, zażyj go jak gorzkie lekarstwo w czasie epidemii grypy. Jednocześnie pozwól sobie na płacz, narzekanie, obwinianie tego, który Cię opuścił. Omów ten problem tyle razy, ile potrzebujesz. Kiedy będziesz miał siłę, rozłóż swoje uzależnienie na kawałki: dlaczego powstało, jak się rozwinęło, czym się karmiło. Jasno oceń, co Cię tak bardzo denerwuje. Spójrz na fakty jak dorosły. Tylko wtedy możesz zacząć zmieniać coś w swoim życiu. Powoli zacznij eliminować negatywne myśli, cierpienie jest niezdrowe i bezcelowe. Znajdź pozytywne znaczenie we wspomnieniach bliskości, bo coś z tego masz! Były jeszcze szczęśliwe chwile! Następnie wróć do siebie, zajmij się sobą, swoimi sprawami i z „cierpiącego” zmień się w „zwykłego” człowieka. Trzeba „przywrócić duszę”, czyli m.in. stracił spokój ducha. To jest klucz do umiejętności prawdziwego kochania i bycia kochanym w przyszłości. Zrób sobie przerwę od wszelkich relacji miłosnych. Przestań trzymać się nieudanej historii miłosnej i wyciągać wnioski na temat życia i miłości w ogóle. Był to oczywiście bardzo piękny element miłosnej układanki, ale nie jedyny. Aby mozaika była kompletna, musi być miłość do rodziców, dzieci, zwierząt domowych, hobby, przyjaciół, kreatywności i innych przejawów miłości. Ogólnie wszystko, co rozgrzewa serce, wzbogaca duszę i wiele dla ciebie znaczy! I oczywiście przestań mieć złudzenie, że jeśli nieodwzajemniona osoba kocha naprawdę, to gwarantuje to wzajemną miłość! Nie, to nie gwarantuje. Cierpieć, ale jak długo? Nie ma ram czasowych. Nieodwzajemniona miłość może trwać latami lub może „zakończyć się” w ciągu kilku tygodni. Ból będzie stopniowo ustępował. Wszystko zależy od cech osobistych, a nic od siły miłości. Główne gwarancje i perspektywy „wyzdrowienia” z nieodwzajemnionej miłości to silna, doświadczona, milsza i bardziej współczująca dusza,