Dziś jest ponury artykuł, ale milczenie i ignorowanie to ta sama forma unikania, a problem jest realny i chcę to wyrazić. Nadużycia i oświetlenie gazowe. Abuse (ang. Abuse - nadużycie, zniewaga, złe traktowanie) to wyrządzanie krzywdy psychicznej i/lub fizycznej, przemoc. Mogą to być relacje rodzinne, przyjacielskie, miłosne. Przejawami przemocy psychicznej są także działania mające na celu podważenie poczucia własnej wartości i poczucia własnej wartości danej osoby (na przykład ciągła krytyka, poniżanie umiejętności danej osoby, obelgi, dewaluacja), zastraszanie i groźby manipulacyjne. („Pożałujesz swoich słów”), zniszczenie rzeczy osobistych danej osoby, wymuszona izolacja od rodziny lub przyjaciół oraz pranie mózgu. Przemoc emocjonalna może być zamierzona lub nieświadoma, ale zawsze jest to zachowanie ciągłe, a nie odosobniony przypadek. Towarzyszącym molestowaniu jest oświetlenie gazowe (gaslighting) to forma przemocy psychicznej, której celem manipulacyjnym jest wzbudzenie w osobie wątpliwości co do jej obiektywności jego percepcja, a także sama rzeczywistość, demaskowanie osoby, jest „szalona”. Agresor na różne sposoby przekonuje ofiarę, że myli się ona w swoich uczuciach i myślach. Wszystko, co powoduje niezadowolenie ofiary, agresor interpretuje jako zły stan zdrowia ofiary, zmęczenie, nieuwagę, niezrozumienie, a nawet zaburzenia psychiczne: to bzdura, wszystko zmyślasz, tak ci się wydaje to się nigdy nie wydarzyło, coś jest z tobą nie tak, więc nerwy są wstrząśnięte - weź środek uspokajający. Kluczowe sygnały: - spraw, by ofiara zwątpiła w swoją pamięć; - zmuś ją do zastanowienia się nad swoją stabilnością emocjonalną i adekwatnością - podkreśl słabość i psychikę; , wiek, płeć i niekompetencja fizjologiczna ofiary; - zaprzeczanie ważnym dla danej osoby uczuciom i faktom. Ofiara stopniowo przyzwyczaja się do myśli, że coś jest z nią nie tak, zamieniając się w inwalidę psychiczną. Agresor pełni rolę „podparcia”, całkowicie pozbawiając ofiarę prawa do niezależności. Trzeba zrozumieć, że zdrowy człowiek nie zgodzi się na poniżanie i doprowadzanie do szaleństwa, przez co środowisko domowe staje się podatnym gruntem dla przemocy. Przede wszystkim są to dzieci. Kategoria zupełnie bezbronna, najczęściej milczą do ostatniej chwili, obwiniając się o wszystko, bo „mamę i tatę trzeba kochać”. Partnerowi w związku może też być trudno przyznać się do zachowań agresywnych, bo w jego głowie brzmią postawy rodzicielskie: „toleruj i zakochuj się”, „nie ma zwyczaju o tym rozmawiać”, „wszyscy tacy są”. Jak rozpoznać obecnie powszechnie akceptowaną cykliczność przemocy domowej opisaną przez psycholog Lenore Walker. Cykl powtarzalny dzieli się na cztery etapy: 1. Rosnące napięcie w rodzinie – relacje zmieniają się z harmonijnych w napięte, komunikacja zostaje zakłócona. Na tym etapie ofiara próbuje uspokoić agresora i zaczyna iść na ustępstwa.2. Incydent z przemocą to niekontrolowany wybuch okrucieństwa werbalnego, psychicznego lub fizycznego. Towarzyszą temu obelgi, wściekłość, groźby, zastraszanie, oskarżenia.3. Pojednanie – sprawca przeprasza, ale używa oświetlenia gazowego – agresor wyjaśnia przyczynę okrucieństwa, zrzuca winę na ofiarę, czasami zaprzecza temu, co się wydarzyło lub przekonuje ofiarę do wyolbrzymiania wydarzeń.4. Spokojny okres w związku („miesiąc miodowy”) - zapomina się o brutalnym incydencie, sprawcy zostaje wybaczony. Fazę tę nazywa się „miesiącem miodowym”, ponieważ jakość relacji między partnerami na tym etapie wraca do pierwotnego poziomu. Po „miesiącu miodowym” związek wraca do pierwszego etapu i cykl się powtarza. W miarę upływu czasu każda faza staje się krótsza, a gwałtowne wybuchy stają się częstsze i powodują większe szkody. Ofiara nie jest w stanie samodzielnie rozwiązać sytuacji, szczerze wierząc, że jeśli tylko trochę bardziej się postara, wszystko się ułoży. Jaki będzie rezultat? Najczęściej ten, kto stał się ofiarą przemocy psychicznej, obwinia się za swoje wady i osiąga swój cel, dostarczony