Początki Jediizmu sięgają lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Od tego czasu Jedi rozmnożyli się i rozprzestrzenili we wszystkich galaktykach. Najbardziej zorganizowani Jedi to członkowie międzygalaktycznej społeczności Jedi. Międzygalaktyczna społeczność Jedi opracowuje standardy i normy, według których kształtują się charakterystyczne cechy i tytuły Jedi. Najmłodszy stopień – padawan – nadawany jest studentowi rozpoczynającemu naukę Jediizmu. Entomologia słowa „padawan” prawdopodobnie wywodzi się od czasownika „służyć”. Czemu dokładnie pawan miał służyć, do dziś pozostaje zagadką, choć niektórzy badacze uważają, że był to miecz laserowy. Faktem jest, że w starożytności miecze laserowe wykonywano przy użyciu lamp próżniowych, a waga najpotężniejszych okazów sięgała 20 kg bez zasilacza. W ten sposób młody uczeń nauczył się używać Mocy zgodnie z jej przeznaczeniem. W miarę opanowywania siły i umiejętności praktycznych, uczeń przygotowywał się do egzaminu certyfikującego, aby otrzymać tytuł praktyka Jedi. Po otrzymaniu certyfikatu były padawan nie musiał już nosić ciężkiego miecza laserowego, wystarczyło bowiem okazać certyfikat praktykującego Jedi, a wróg poddał się bez walki. Niestety, w bardziej współczesnych czasach referencje Jedi różnych stopni pojawiły się nawet wśród Jabbów, Jawów i Ludzi Piasku, co nie mogło nie wpłynąć na wagę papierowego argumentu. Osławiony gangster Jabba the Hut zawarł umowę ze starym Jedi, swoim dalekim krewnym, i zaczął przemycać certyfikaty bezpośrednio z Coruscant na Tatooine. Kolejnym etapem opanowania mocy jest nadanie tytułu Mistrza Jedi. Jedi w tej kategorii wagowej bierze miecz laserowy tylko do walk treningowych z padawanami, a w pozostałych przypadkach woli hipnotyczny wpływ siłą. Prawdziwego Mistrza Jedi bardzo łatwo pomylić ze zwykłym człowiekiem, zawsze jednak można go odróżnić od praktykującego Jedi. Ale trenera Jedi jest bardzo łatwo zidentyfikować nawet początkującemu uczniowi. Z reguły wyróżniają się nadmiernym rozwojem włosów na głowie lub ich całkowitym brakiem. Kto lepiej posługuje się Mocą, jest oczywiście kwestią kontrowersyjną. Niektórzy jako przykład podają Yodę, twierdząc, że jest łysy, co oznacza, że ​​jest najpotężniejszym Jedi. Dobrze, że nie powołują się na przykład łysego nauczyciela Ken-du, którego przodkowie pochodzą z Endoru. Przecież wiadomo, że tubylcy Endoru niedawno zjedli załogę rozbitego statku kosmicznego Millennium Falcon. Tylko kapitan Han Solo cudem uciekł, a rannego i jąkającego się zabrał Luke Skywalker. Khan przechodzi obecnie intensywną rehabilitację psychologiczną. Zwolennicy owłosienia podają przykład Imperatora i Luke’a Skywalkera. Badacze są skłonni wierzyć, że w rzeczywistości ojcem Luke'a nie był Darth Vader, ale Imperator, który jeszcze będąc kanclerzem Palpatine'em uwiódł Amidalę. To wyjaśnia niski wzrost Luke'a w porównaniu do nominalnego ojca i jego talenty organizacyjne. Niektórzy owłosieni trenerzy Jedi wolą czterolufowy miotacz od miecza, aby w trudnych czasach odeprzeć przeważające siły wroga. Na tym kończy się porównawcza klasyfikacja Jedi według rangi, a zaczyna różnicowanie według innych kryteriów. Jedi wyznają poszukiwanie harmonii w poznaniu tajemnic Jasnej Strony Wielkiej Mocy, która daje im dostęp do pewnych supermocy. Działają na rzecz pokoju i opierają się na pięciu prawdach: Nie ma zmartwień – jest pokój. Nie ma ignorancji – jest wiedza. Nie ma pasji – nie ma chaosu – nie ma śmierci – jest Siła. Ale jest jeszcze inny aspekt mocy – jej ciemna strona, jej zdolności są rozwijane i wykorzystywane przez Sithów. Najpotężniejszy Sith nazywany jest Mrocznym Panem, a każdy, kto jest od niego gorszy, ma tytuł Dartha; prawdopodobnie są też uczniowie podobni do Padawanów. Filozoficzna doktryna tego podejścia do samorealizacji wyraża się w następujący sposób: Pokój jest kłamstwem, jest tylko pasja. Dzięki pasji wzrastam w siłę. Dzięki sile zyskuję!