W rzeczywistości wszystkie dostępne podejścia w psychologii i psychoterapii mają jeden cel: przekazanie informacji psychokorekcyjnych do podświadomości, z pominięciem krytycznej funkcji świadomości. Wizualnie można to przedstawić w następujący sposób: podświadomość jest jak król, który nie wie, co się dzieje w jego królestwie, siedzi w zamku za murami twierdzy ze strażnikami, tj. świadomość. A przedstawiciele wszystkich podejść i kierunków starają się znaleźć lukę w murze twierdzy i przekazać królowi swoją petycję. Ale każda forteca ma bramę i ktokolwiek ma do niej klucz, otrzymuje szerokie możliwości. OPIS METODY Nieświadoma audiopsychokorekcja - korekcja stanu i zachowania osoby za pomocą środków werbalnych (werbalnych) z wykorzystaniem kluczowych sugestywnych przesłanek semantycznych (pojęciowych) prezentowanych w trybie nieświadomym. Konwerter widma mowy (STC), za pomocą którego fabuła sugestii przekształcana jest w postać nieświadomą, z elastycznym systemem modyfikacji charakterystyk (głębokość modulacji, szerokość pasma sygnału audio), to aparat matematyczny zdolny do modyfikowania sygnału audio (inwersja widmowa ) w taki sposób, aby w przetworzonej formie przedstawiał kompozycję muzyczną lub różne dźwięki. Powstała kompozycja jest zapisywana jako plik audio. W tym przypadku treść semantyczna fabuły nie jest realizowana, ale zawarte w niej informacje są zawarte w tezaurusie semantycznym podmiotu i są przez niego postrzegane jako jego własna myśl. Przykłady spektrogramów można obejrzeć tutaj: http://mindplayer.ru/ W ten sposób otrzymujemy najprostszą możliwość zasugerowania czegoś osobie kanałem akustycznym bez zmiany jego stanu świadomości za pomocą hipnozy i innych metod. Po raz pierwszy eksperymenty grupowe przeprowadzono w 1984 roku. Głównym celem badań było zbadanie możliwości kontrolowania stanu funkcjonalnego i zachowania grupy zdrowych osób poprzez ekspozycję na nieświadome informacje sugestywne, maskowane specyficznym trybem inwersji widmowej . Aby osiągnąć ten cel, rozwiązano następujące zadania: 1. Badanie możliwości pilnego modulowania zachowań grupy ludzi. Zadanie to zakłada natychmiastowe, realizowane w ciągu kilku sekund, sugestywne oddziaływanie na dowolny akt behawioralny, dokonywane niezależnie od kontekstu środowiskowego – wybranie czegoś z zestawu. 2. Nieświadome tworzenie sugestywnego paradygmatu wraz z jego nieświadomą aktualizacją. Zadanie to obejmuje możliwość długoterminowej kontroli zachowania w ciągu kilkudziesięciu minut. Jeśli uda się w ten sposób stworzyć sugestywny paradygmat, będzie on przez długi czas modulował zachowanie grupy osób w sytuacjach wielokrotnego, wolnego wyboru na tle działania naglącego, nieświadomego przekazu. Na przykład, gdy poproszono nas o dobrowolne wymówienie liczb, oczekiwano statystycznie istotnej preferencji dla tych liczb, które zostały zasugerowane podczas tworzenia paradygmatu lub, w naszym projekcie eksperymentalnym, statystycznie dużej zbieżności „swobodnego” wyboru pilnie sugerowanego liczba z numerem paradygmatu. Praktyczne znaczenie takiego zadania oznacza możliwość istotnego wpływu na zachowanie grupy osób w sytuacji ekstremalnej. 3. Badanie wpływu nieświadomych sugestii na stan subiektywny członków grupy eksperymentalnej. Zadanie to ma ogromne znaczenie dla badań podstawowych z zakresu nieświadomej sugestii. Ze względu na możliwy wpływ czynników kontekstowych na wyniki eksperymentu (instrukcje dla osób badanych, ogólna oprawa badania, stopień świadomości i osobiste nastawienie eksperymentatora i wiele innych) eksperyment przeprowadzono w warunkach całkowity brak świadomych przesłanek determinujących wybór deterministyczny ze zbioru. Eksperyment był legendarny jako zadanie mające na celu zbadanie dokładności percepcji. Aby rozwiązać pierwszy problem, struktura eksperymentu była następująca. Tematy włączonena poziomie nieświadomości prezentowana jest komenda wyboru jednej z liczb z zakresu od 0 do 9. Czas ekspozycji nieświadomej sugestii wyboru określonej liczby wynosi 15 sekund. Następnie przez 5 sekund prezentowany jest komunikat akustyczny będący mieszaniną hałasu, sygnału dźwiękowego i bardzo cichego, pozbawionego znaczenia sygnału przypominającego mowę. Zgodnie z instrukcją pakiet ten zawiera zaszumioną cyfrę. Badany musi rozpoznać rzekomo przedstawiony numer i zapisać swoją odpowiedź. Następnie ta sekwencja jest powtarzana. Założono, że reakcja osoby badanej w opisanej sytuacji eksperymentalnej powinna być modulowana przez nieświadomą sugestię. W sumie podczas jednego zabiegu każdemu badanemu zaprezentowano 10 razy na poziomie nieświadomym 100 liczb, przy czym liczby te były naprzemiennie w losowej kolejności ustalonej z tabeli liczb losowych. Przy rozwiązywaniu drugiego problemu, przed opisaną powyżej procedurą, pacjentowi kilkukrotnie przedstawiono na poziomie świadomym jedną cyfrę – „4”; prezentację tę opisano jako demonstrację szkoleniową mającą na celu zapoznanie uczestników z charakterystyką akustyczną procedury eksperymentalnej. Zakładano, że jeśli u badanych wykształci się nieświadoma postawa wobec cyfry „4”, to postawa ta ujawni się w warunkach wymuszonego wyboru. Rozwiązując zadanie trzecie, przed i po każdym zabiegu badani wypełniali ankietę mającą na celu badanie lęku sytuacyjnego (test Spielbergera). Na początku i na końcu zabiegu badani słuchali nieświadomych sugestii w formie pauzy dźwiękowej, mającej na celu modulację stanu w kierunku zwiększania lub zmniejszania napięcia i niepokoju. Identyczne zadania eksperymentalne nagrano na różnych stronach taśmy, z tą różnicą, że z jednej strony sugestia miała na celu zwiększenie, a z drugiej zmniejszenie lęku. W przypadku wielokrotnego przeprowadzania procedur na tym samym kontynencie strony kasety musiały się zmieniać. Ponieważ interesującym nas w badaniu zjawiskiem była obecność faktów zbieżności lub rozbieżności pomiędzy liczbami podanymi przez osobę badaną a liczbami podanymi w nieświadomych sugestiach, naturalnym było wykorzystanie do przetwarzania dwumianowego testu chi-kwadrat. Jeśli badany wybierze jedną cyfrę z dziesięciu całkowicie losowo, prawdopodobieństwo aprioryczne zbieżności między nazwaną i sugerowaną cyfrą wynosi 0,1. W związku z tym przy losowym wyborze 100 przypadków liczba dopasowań powinna nieznacznie różnić się od 10 (hipoteza zerowa). Jednak psychologiczna struktura eksperymentu jest bardziej złożona. Jest oczywiste, że oprócz wprowadzonych przez nas sugestii, na wybór liczb przez osoby badane wpływają ich preferencje co do tej czy innej odpowiedzi, świadome postawy ukształtowane w trakcie eksperymentu (najczęściej podawanie odpowiedzi „0” w przypadku są trudności z wyborem) – wszystko to prowadzi do znacznej asymetrii w rozkładzie wybranych cyfr. W tym przypadku logiczne jest zastosowanie wielowartościowego testu dwumianowego, który uwzględnia zarówno liczbę dopasowań dla każdej cyfry, jak i częstotliwość jej pojawiania się w odpowiedziach osoby badanej. W przypadku analizy wyników z punktu widzenia zadania drugiego, dla każdej cyfry z osobna obliczono dwucyfrowe kryterium dwumianu, uwzględniając także częstotliwość jej występowania w odpowiedziach osoby badanej. Ponieważ liczba stopni swobody testu dwuwartościowego wynosi 1, wartość odcięcia dla odrzucenia hipotezy zerowej o przypadkowej zbieżności wynosi 3,841 dla prawdopodobieństwa błędu 0,05 i 6,635 dla prawdopodobieństwa błędu 0,01. W oparciu o te same kryteria można określić prawdopodobieństwo, że badani losowo wybiorą odpowiedzi (hipotezę zerową) w sumie dla wszystkich liczb. W tym przypadku stosuje się wielowartościowy test dwumianowy, liczba stopni swobody dla 10 opcji odpowiedzi wynosi 9. Wartość graniczna testu chi-kwadrat, który pozwala na odrzucenie hipotezy zerowej, wynosi 16,919 dla prawdopodobieństwa błędu 0,05 i 21,666 dla prawdopodobieństwa błędu 0,01. Obliczona wartość kryterium tylnego wynosi 442,60..