Każda z nas spotkała się z podobną przypadłością. To dzwon! Pomimo podobieństwa zewnętrznych przejawów, jego podstawy i sposoby wyjścia z niego są różne⬇️ Pierwszą opcję można porównać do przeciążenia pamięci RAM w komputerze. Gdy uruchomionych jest wiele programów, nie ma zasobów na nic innego. Tak jest w naszym życiu. Jeśli jesteśmy wyczerpani, jeśli wszystkiego jest za dużo, to nie ma już sił na życie. A wtedy ważne jest, abyśmy ponownie przemyśleli obciążenie pracą, poprawili sen, odżywianie i pozwolili sobie na regenerację. Druga opcja ma miejsce, gdy z osoby zamienimy się w maszynę, która spełnia funkcje pracownika, rodzica, partnera. Wszystko jest podporządkowane „powinno”. Nie ma gdzie mieszkać. Siła psychiczna i radość pochodzą z doświadczenia „Lubię żyć”, „To jest dobre”. Zdarza się, że wchodzimy na chwilę w tryb „robota”, a potem nie mamy już sił, aby się z niego wydostać. Albo zawsze tak żyliśmy, ale teraz obciążenie pracą wzrosło i nadal nie możemy żyć. Albo warunki życia bardzo się zmieniły i dotychczasowe źródła dobrych rzeczy nie są już dostępne. A wtedy naszym zadaniem jest „włączyć” naszą ludzką część, bo nie jesteśmy maszynami. A to, co jest dobre dla nich, nie jest dobre dla nas. Twórz dla siebie chwile „jak żywe”. Może to być coś drobnego – spacer po parku bez pośpiechu, wypicie ulubionej herbaty, wykąpanie się, obejrzenie ulubionego filmu itp. Zdarza się, że trudno coś zapamiętać i wszystko skrzypi w mechanizmie, który od dawna nie był używany, ale ważne jest, aby zacząć. Trzecia opcja ma miejsce, gdy działania dwóch pierwszych nie zadziałały. Kiedy nic nie dotyka: ani dobrze, ani źle. Ten stan jest podobny do tego, co przydarzyło się Kaiowi w „Królowej Śniegu”. Odłamek lodu trafił go w serce i poczucie życia zniknęło, pozostał tylko umysł. U ludzi takie odrętwienie emocjonalne pojawia się, gdy stają w obliczu czegoś wykraczającego poza blade, nieznośne doświadczenia, z czymś, z czym nie mogą sobie poradzić. Stan ten może utrzymywać się przez długi czas. W takim przypadku wymagane jest specjalne postępowanie. W baśni była to szczerość i łzy Gerdy. W życiu jest to poufna rozmowa o tym, co się wydarzyło, wsparcie, poszukiwanie „mogę” w związku z tym. W takim przypadku często potrzebna jest pomoc psychologa, aby znaleźć ten fragment, stworzyć odpowiednie warunki i być przy tym. Oczywiście te trzy typy nie wyczerpują wszystkich możliwych opcji. Ale myślę, że dają zrozumienie, jak być uważnym na siebie w chwilach przebarwień w życiu. Nie zawsze znika samoistnie; często wymaga naszych działań, i to innych..