To uczucie doskonale wyrażają małe dzieci, gdy wypluwają jedzenie, które im nie smakuje. To obrzydzenie. Przypomnij sobie swoje dzieciństwo, jakie jedzenie wciskali Ci rodzice, twierdząc, że jest zdrowe, a które obecnie jest wykluczone z Twojego jadłospisu. Niestety ograniczenie jadłospisu nie jest jedyną konsekwencją i nie jest tak ważne, jak to, co pozostaje w naszej psychice. Za każdym razem, gdy przezwyciężamy wstręt, zdaje się, że zapominamy o jego istnieniu, możemy już go nie rozpoznawać lub tłumić i uważamy to za normę. Wiele osób może to poczuć, gdy jest już tak silne. To uczucie jest całkiem przydatne. To pomaga nam zorientować się, co nam odpowiada, a co nie. Możesz powiedzieć: „Nie podoba mi się, nie jedz, nie chodź, nie rozmawiaj, nie rób” itp. Ale tak naprawdę wielu nauczyło się tłumić negatywne emocje, w tym wstręt, do tego stopnia, że ​​po prostu nie wiedzą, jak je odczuwać, rozpoznawać, kiedy coś może im się nie podobać, jeśli trudno to rozróżnić na poziomie uczuć, wtedy można to w jakiś sposób wyrazić, a następnie objawy fizyczne: nudności, wymioty, wyraz twarzy, głowa (ciało) zwrócona w bok, tyłem do rozmówcy lub chęć odsunięcia się. Wstręt jest bezpośrednio związany z naruszeniem granice osobiste. Osoba, która od dzieciństwa znosi to, czym się karmi, robi to, do czego jest zmuszana, i tę cierpliwość przenosi w dorosłość. Można więc powiesić na nich coś niepotrzebnego, narzucić im zasady innych osób i zignorować je. Wydaje się im to naturalne. Jak nawiązać kontakt z wstrętem? Po pierwsze, zaakceptuj fakt, że odczuwanie wstrętu jest normalne. Nie powinniśmy tolerować tego, czego nie lubimy i nie powinniśmy lubić wszystkiego. Masz prawo nie lubić, nie lubić. Czasami to, co kochasz, może również wywołać obrzydzenie, jeśli w pewnym momencie nie przestaniesz i nie przesycisz się tym. Lepiej to zakończyć, zanim zacznie powodować wrogość. Jeśli czujesz, że coś się dzieje i doświadczasz wewnętrznej wrogości, to zatrzymaj się, spróbuj zrozumieć, co jest przyczyną tej wrogości i dopiero wtedy działaj (w zależności od sytuacji) jeśli. wymaga działania. Czasami znika samoistnie, jeśli zrozumiesz, że nie łączy go ten przedmiot czy działanie, ale coś z przeszłości. To są sytuacje, z którymi warto poradzić się psychologa, aby żyć teraz tym, czego nie żyło się wtedy.