Artykuł „Niszczycielu, nie pozbawiaj dzieci ojca” spotkał się z różnymi reakcjami. Wiadomo, każde z nich ma wartość i czasem mężczyzna opuszcza swoje dzieci. A dokładniej od odpowiedzialności, bo wychowanie, życie i zdrowie dzieci to sprawa bardzo uciążliwa, nie każdy jest w stanie udźwignąć taki ciężar. Ta odpowiedź skłoniła mnie do dalszych przemyśleń na ten temat. Prawda: mężczyzna opuszcza kobietę, zrzekając się statusu męża, ale ma status ojca. Nie może tego zdjąć, bo począł dziecko. Nie może uciec od statusu „Ojca”. Ale to, jak pokaże się w opiece nad dziećmi, zależy od jego cech osobistych, jego wartości i jego odpowiedzialności. Ale czy jest odpowiedzialny tylko za swoje postępowanie? Kobieta, która go wybrała i chciała urodzić dziecko z tego mężczyzny, jest również odpowiedzialna za to, którego wybrała na ojca swoich dzieci: „Nie sądziłam, że będzie obojętny na dzieci, nie będzie dawał pieniędzy, nie będzie się z nimi bawił, nie będzie zwracał na nie uwagi itp.” – mówi kobieta, obwiniając ojca swoich dzieci. Jeśli kobieta nie zastanowiła się, jakim będzie ojcem wybraniec, jeśli w swoich snach obdarzyła go cechami, których on nie posiada, to jaka jest wina mężczyzny. ? On jest tym, kim jest! Może jedynie wypełniać swoje ojcowskie obowiązki w taki sposób, w jaki to robi. Jeżeli chce się uczyć, to się nauczy. Drogie kobiety, spójrzcie realistycznie na swojego wybrańca, czy warto od niego oczekiwać tego, czego on nie może zrobić. Czy twój wybranek nie pasuje do namalowanego obrazu waszego życia rodzinnego? Zgodzić się z rzeczywistością i przerysować obraz zgodnie z tą rzeczywistością? Każdy z nas, kobieta czy mężczyzna, może nie doceniać swoich możliwości i możliwości. Każdy z nas dąży do tego, co jest dla niego bardziej opłacalne. Rodzące się dzieci stają się zakładnikami okoliczności, w jakich się znajdują. Kiedy dziecko się rodzi, zgadza się z matką i ojcem, z którego się urodziło. Wy, drodzy ojcowie i matki, jesteście dorośli, a on, wasze dziecko, jest. jest nadal mała. Czy rozsądne jest zrzucanie winy na niego, bo tata jest zły, albo mama się myli? Z miłości do Ciebie zdejmie to poczucie winy, będzie niósł je pochylony, ledwo poruszając nogami i przyzwyczai się do takiego życia dalej. Prawda jest taka, że ​​w każdej minucie swojego życia dziecko będzie ukrywało przed Tobą swoje nieodparte pragnienie widzieć, słyszeć i nawiązywać kontakt z odrzuconym tatą lub mamą. Wniosek: dziecko nie jest w stanie naprawić błędu rodziców! Drodzy rodzice, sami poprawcie swoje błędy. Wybór artykułów na temat: „Rozwód” © Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk artykułu lub fragmentu jest możliwy wyłącznie z linkiem do tej strony i podaniem źródła.