Bycie zakochanym jest jak euforia, kiedy wydaje się, że jesteś z tą osobą „raz na zawsze”, kiedy ona już nikogo nie potrzebuje i nic więcej nie jest potrzebne. Zakochawszy się, nie dążysz już do rozwoju osobistego ani duchowego - wydaje nam się, że osiągnęliśmy już wszystko, a skoro jesteśmy akceptowani za to, kim jesteśmy, nic więcej nie jest potrzebne. Wydaje się, że to jest szczęście. Jednak gdy zakochanie mija, przed naszymi oczami otwiera się „surowa rzeczywistość” i zaczynamy rozumieć, że druga osoba też ma swoje wady i okazuje się, że w oczach wybrańca. jednej lub wybranej, jesteśmy dalecy od doskonałości, zanim ktokolwiek znajdzie się w podobnej sytuacji, otwierają się dwie ścieżki: rozstań się, jak gdyby nic się nie stało i idź szukać szczęścia gdzie indziej z inną osobą, lub rozpocznij długą pracę nad sobą. poprawa, gdzie słowa Twojego partnera są wyznacznikiem tego, do czego możesz dążyć lub co już osiągnąłeś w związku, w przeciwieństwie do zakochania, gdzie każdy dzień, niczym święto, upływa w oczekiwaniu na spotkanie z ukochaną osobą po pierwsze, miłość to każdy dzień, każda minuta pracy. To znajomość nawyków i cech bliskiej osoby, to chęć, aby poczuł się dobrze, to jest chęć rozmowy z nim w tym samym, zrozumiałym dla siebie języku.