Jak prawidłowo wychowywać dzieci, jaka powinna być edukacja i czy w ogóle jest ona konieczna. Istnieje wiele opinii na ten temat. Każdy z nas może napisać lub opowiedzieć wiele ciekawych rzeczy ze swoich doświadczeń życiowych lub wiedzy zdobytej od rodziców, w placówkach oświatowych itp. Z reguły w wychowaniu dziecka biorą udział oboje rodzice: matka i ojciec. Każde z nich życzy wszystkiego najlepszego dla przyszłego dziecka. Zarówno mama, jak i tata wiedzą, jak go wychować. Czynią to w oparciu o swoje doświadczenia życiowe, które otrzymali w rodzinach rodzicielskich. Na przykład ojciec mówi do córki: „Dziś wrócisz ze spaceru o ósmej”. Być może, gdy był mały, musiał w tym czasie wrócić do domu. A matka wierzy, że ich córka może chodzić nawet do dziesięciu godzin. W jej rodzinie dzieci miały dużą swobodę w planowaniu wakacji. A potem czasami dochodzi do kłótni między rodzicami; każdy z nich uważa, że ​​jego metody wychowania są najwłaściwsze. A moja córka zapewne zdecyduje, że wyjdzie do dziesiątej, tak jak chce jej mama. Ale co z instrukcjami taty? Od ósmej wieczorem dziewczyna zacznie się denerwować. Zrobiła tak, jak chciała mama, ale była nieposłuszna tacie. Jest to trudne, ponieważ dzieci zawsze chcą być posłuszne obojgu rodzicom. A kiedy rodzice się kłócą, dziecko może pomyśleć, że byłoby lepiej, gdyby się nie urodziło, a wtedy jego matka i ojciec żyliby razem. A w takiej rodzinie, gdy dziecko staje się nastolatkiem, przestaje słuchać tego, co mówią w domu. Zrobi to, co uzna za słuszne, żeby nie mieć poczucia winy wobec któregoś z rodziców. Jakie jest wyjście? Może nie ma potrzeby się uczyć? Dla każdego dziecka rodzicielstwo oznacza relację zachodzącą między rodzicami. Na przykład dzieci bawią się w swoim pokoju, przychodzi tata i mówi: „Nie przeszkadza mi, że dobrze się bawisz, ale mama wróciła z pracy i bardzo boli ją głowa, więc bądź cicho”. Co dzieci postrzegają w tej sytuacji? Że tata szanuje swoją mamę, opiekując się nią. Traktują ją z szacunkiem i są ciszej. Albo na przykład dzieci proszą mamę o pilny zakup komputera, a ojciec w tym czasie wyjechał na dwa tygodnie w podróż służbową. Mama mówi dzieciom: „Zadzwonimy do taty i jeśli pozwoli, kupimy komputer, chociaż jestem przeciwna temu zakupowi”. Jak postrzegają to dzieci? Rozumieją, że mama szanuje tatę, słuchając jego opinii, i oni też szanują tatę. Dzieci słuchają ich obojga i szanują je. A dziecko jest w duszy wdzięczne każdemu z rodziców za to, że nie musi dokonywać wyboru między zdaniem mamy i taty. Dopiero obserwując relacje w rodzinie dziecko uczy się budować własne relacje i szanować zdanie innych ludzi. No dobrze, a co jeśli ojciec porzucił rodzinę i nie bierze udziału w wychowaniu, czy też za coś nim pogardzamy? Musimy pamiętać, że być może kiedyś się kochaliście, a owocem waszej miłości jest dziecko. Dopiero dzięki waszemu spotkaniu narodził się. A dzieci mają połowę od matki i taką samą kwotę od ojca. A kiedy te połówki duszy są w harmonii, dziecko czuje się pewniej i szczęśliwie w swoim życiu.