Nie tak dawno pisałem o związku pomiędzy samoregulacją a spontanicznością (a jeszcze wcześniej poświęciłem produktywności cały cykl). Dziś „zbliżymy się” do pierwszego składnika. Samoregulacja, czyli także samokontrola, dyscyplina, wola, „Super-Ja”, czasem „Sumienie” i wiele więcej, jest integralną funkcją psychiki, zaangażowaną w życie. regulacja wszystkich innych procesów i ma na celu zrozumiałą rzecz: korzyść. Albo „obowiązek” jest tym, co „powinno” i „powinno”. Korzyść jest cechą czegoś, procesem-obiektem, który mówi, że nawet jeśli teraz nie dostarcza ani przyjemności, ani energii, to z pewnością zagwarantuje je w przyszłości. W przypadku integracji obu „stron” – zarówno samoregulacji, jak i spontaniczności, taka holistyczna osoba czerpie przyjemność wyłącznie z tego, co pożyteczne; i odwrotnie, może to osiągnąć każdy i leży w zasięgu każdego – taka integracja nie jest czymś „wrodzonym” i „z góry zdeterminowanym” przez czynniki zewnętrzne; Wszyscy, ludzie, rodzimy się „rozdrobnieni”, bez inteligencji, osobowości i woli - a wszystko to rozwijamy w trakcie życiowej aktywności, korzystając z wewnętrznych i zewnętrznych materiałów i zasobów. Ale osobno jest o wiele więcej. Tymczasem zaproponuję system samodyscypliny, którego „moduły” zapożyczyłem od G. Szczedrowickiego, znakomitego filozofa, także psychologa i metodologa pracującego w ZSRR. Tak więc Szczedowicki podzielił naukę i metodologię psychologii zarządzania (wówczas oczywiście tak się nie nazywało) na trzy obszary, których nie da się do siebie sprowadzić. Poniżej wyjaśnię, jaki mają one związek z samoregulacją i samokontrolą.1. Samoorganizacja. Organizacja jest dyscypliną strukturalną; trochę prac „projektowych” – stworzenie wydajnego systemu z istniejących części. Określenie funkcji, powiązań i granic pomiędzy wszystkimi częściami biorącymi udział w procesie działania. Tak naprawdę, twierdzi Szczedrowicki, praca prawdziwego organizatora kończy się w momencie stworzenia i uruchomienia niezbędnej struktury; to trzeba przejść do kolejnych funkcji, albo stworzyć następną strukturę :) Jeśli chodzi o samodyscyplinę - samoorganizacja zajmuje się tym samym; tylko w tym przypadku strukturalnie definiujemy części naszego „mienia osobistego” - przestrzeń życiową, świat mentalny (wewnętrzny), „architekturę” osobowości i nie tylko. Bliskim przykładem jest „zarządzanie czasem”: ustalanie granic i sekwencji czasowych, ale obejmuje ono także zarządzanie. Ogólnie rzecz biorąc, dla uproszczenia: Organizacja to czynność, która w każdym przypadku polega na pracy nad stworzeniem określonej konfiguracji z danych elementów. Już sama idea systemu „Spontaniczność/Samoregulacja” jest już małą reorganizacją Twojego obrazu siebie :)2. Samozarządzanie (samokierowanie, a nawet samoprzywództwo). Przywództwo, według Szczedrowickiego, to proces tworzenia i wyznaczania celów działań; „dyscyplina wektorowa”, prowadzenie. W wymiarze społecznym, aby być kimś przywódcą, trzeba zająć dla niego autorytatywną pozycję, być bezpośrednio szefem: w przeciwnym razie „idź tam, zrób to” nie zadziała :) Pod względem samokontroli zarządzanie sobą daje to samo; kompetentny wybór, formułowanie i opracowywanie celów działania, a także kroków - zadań przybliżających do tych celów Znany masom system „SMART Goals” i jego różne odmiany - to jest to, kompetentne przywództwo i kierowanie sobą. zajęcia. Ale oczywiście samoprzywództwo jest o wiele bardziej interesujące niż „prawidłowe formułowanie celów”, jest to zupełnie osobna umiejętność umysłowa.3. Samozarządzanie. Jest to samoregulacja w wąskim znaczeniu - regulacja „obiektu samobieżnego”, zdaniem Szczedrowickiego, zmiana aktywności już w trakcie działania. Ciekawostką zarządzania jest to, że aby zarządzać, absolutnie nie trzeba być autorytetem lub jakimś specjalnym specjalistą; Wystarczy znać prawa kontroli i mieć dostęp do „dźwigni”. Tutaj przykłady nie przychodzą od razu na myśl - ale tak :)