Od autora: opublikowane w czasopiśmie Maski doświadczeń z dzieciństwa Depresja to choroba, która może objawiać się nie tylko u dorosłych; mogą na nią cierpieć także dzieci. To prawda, że ​​może być trudno rozpoznać. Często bóle głowy i gorączka są konsekwencją problemów psychicznych. A negatywne uczucia mogą do tego prowadzić. Jak pojawiają się emocje? Jedną z pierwszych reakcji emocjonalnych jest uśmiech dziecka, gdy widzi twarz swojej mamy. W psychologii nazywa się to kompleksem rewitalizacyjnym. Pojawia się około miesiąca po urodzeniu. W miarę dorastania emocje kształtują się poprzez naśladowanie rodziców – dziecko kopiuje ich reakcje. Jest bardzo wrażliwy na uczucia innych, zwłaszcza swojej matki. Czuje nieszczerość. Dlatego dzieci częściej niż ich rodzice mają problemy z układem nerwowym. I zwykle objawiają się chorobami fizycznymi, które nie są łatwe do rozpoznania. W ten sposób stopniowo tworzy się kompleks negatywnych wrażeń, powodując depresję. Możliwe przyczyny negatywnych emocji: Zmiana środowiska lub kręgu społecznego. Na przykład przeprowadzka do nowego domu. Nieprawidłowa rutyna (dziecko nie śpi w ciągu dnia). Niewłaściwe wychowanie (np. zaspokajanie dziecięcych zachcianek). Zabawa dla dziecka to sposób na zrozumienie otaczającego go świata. Odgrywa w nim swoje lęki i lęki, brak uwagi ze strony dorosłych. Obecnie coraz więcej jest rodzin, w których oboje rodzice pracują. Co więcej, matki bardzo wcześnie zostawiają swoje dzieci pod opieką babć i niań. A dziecko musi stale odczuwać obecność matki. Śmierć, rozwód i separacja rodziców odgrywają dużą rolę w pojawianiu się negatywnych emocji. Jak wyrażają się negatywne emocje? Negatywne emocje u dzieci wyrażają się na różne sposoby. Ktoś jest spięty, niespokojny, niespokojny. A ktoś może mieć okropne sny, mieć złe nawyki, na przykład obgryzanie paznokci, ssanie palców. Często brakuje apetytu, mogą wystąpić ataki histerii (nadmierny płacz, tupanie, dzieci mogą uderzać głową o ścianę lub podłogę). Trudności w mowie mogą być również konsekwencją negatywnych emocji. Ale to jeszcze nie depresja! Warto zastanowić się, czy to wszystko nie staje się normalnym zachowaniem u dzieci. Objawy depresji Objawy depresji u dzieci mogą być mylące. Jak rozpoznać depresję? Z reguły występuje u dzieci, które skarżą się na częste bóle w podbrzuszu, bóle głowy i lęki bez powodu. Takie dzieci zwykle śpią niespokojnie. Łatwo się irytują. Mają słaby apetyt. Często może wystąpić biegunka lub zaparcia. Zazwyczaj objawy fizyczne nie są jedynymi objawami depresji. Dzieci wierzą, że zostały porzucone i są zazdrosne o narodziny nowego dziecka. Wątpią w miłość swoich rodziców i mogą nieustannie zadawać im pytania typu: „Czy mnie kochasz?” Istnieje obawa, że ​​zostaniesz sam na świecie. Wszystko to towarzyszy łzom. Dzieci zaczynają myśleć o śmierci, próbują popełnić samobójstwo (na przykład głodować, zakrywać głowę kocem, aby się udusić). Oglądaj zabawy dzieci – często odzwierciedlają one tematykę śmierci i pogrzebów. Nie trzeba ich jednak zabraniać - jest to dla dziecka okazja do wyładowania emocji i rozegrania swoich lęków. U dzieci w wieku 6-8 lat depresja jest najczęściej maskowana wymiotami i zawrotami głowy. Nastolatki mogą odczuwać ból serca, a dziewczęta mogą mieć trudności z miesiączką. Innym objawem jest to, że w stanie depresji dzieci dużo rysują, a na ich obrazach dominują kolory niebieski, czarny i brązowy. Rodzaje depresji lękowej. Dzieci mogą dręczyć niepokój, nieuzasadnione oczekiwania i wewnętrzny niepokój. Są niespokojni i nie znajdują dla siebie miejsca. Niepokój wzrasta wieczorem i w nocy. Często występuje powolna depresja. Dzieci są ospałe i leniwe. Reagują na wszystko spokojnie, bez większych emocji. Depresja złośliwa objawia się niezadowoleniem z siebie i innych, wybrednością i wrogością. Depresja somatyczna towarzyszy nieprzyjemnym doznaniom w ciele, nudnościom, wymiotom, anoreksji. Mogą wystąpić tiki nerwowe. Depresja łzowa. Jej wierny towarzysz nieustannie płacze