Materiały zaczerpnięte ze strony internetowej moich nauczycieli http://solwi.ru/SOLWI - metoda psychologii transpersonalnej i medycyny holistycznej rozwijająca koncepcję terapii liminalności (ang. Liminality, od łac. līmen - próg , Wartość progowa) . Liminalność to termin fizjologiczny, neurologiczny lub metafizyczny, oznaczający „próg” lub stan przejściowy pomiędzy dwoma etapami (stanami) rozwoju osoby lub społeczności. Metoda SOLWI opiera się na podejściach psychoanalitycznych i egzystencjalnych, praktykach terapii cielesnej i początkowej, które pozwalają na wykorzystanie struktury Liminalności jako najkorzystniejszej przy zmianie statusu społecznego, rodzinnego, tożsamości, a także rozwiązywaniu różnego rodzaju problemów cielesnych i psychicznych. problemy. Terapia SOLWI pozwala na wykorzystanie ważnego składnika Liminalności – Tabula Rasa (łac. „czysta karta”), jako niewyczerpanego źródła odnowy, zdrowia, długowieczności i piękna, co w koncepcji antropologicznej reprezentuje proces „nowych narodzin”. (Nowość metody chroniona jest dziewięcioma patentami Federacji Rosyjskiej na metody z zakresu psychologii transpersonalnej i medycyny psychosomatycznej). Terapia SOLWI to system głębokiej werbalnej i niewerbalnej komunikacji poprzez dialog zorientowany na ciało, łączący tradycje Wschodu i Zachodu, pozwalający zbudować pomost pomiędzy tym, co fizyczne, a tym, co duchowe. W przeciwieństwie do metody C. Junga, w której przeprowadzana jest analiza snów zawierających ten nieświadomy materiał, EN-US>SOLWI oferuje bezpośrednie doświadczenie tej rzeczywistości, w którym aspekty indywidualne i zbiorowe (mitologiczne) nie są zapamiętywane, ale faktycznie doświadczane i realizowane przez daną osobę, a zatem poznają się nawzajem. Być może najważniejszą rzeczą w tej metodzie jest to, że to podejście daje świadomości klucz mentalny, taki jak zdolność do prowadzenia dialogu ze swoim ciałem i zdobywania umiejętności znajdowania właściwych odpowiedzi na najbardziej intymne i niejasne pytania na koncepcji zaproponowanej przez C. Junga. Jego główne podstawowe pojęcia: 1. W strukturze osobowości K. Jung oprócz ego (jako ośrodka świadomości jednostki) wyróżnia kilka poziomów: MASKA (to, co demonstrujemy w społeczeństwie lub życiu, maska ​​często pełni funkcję ochronną, to można porównać z obrazem), CIEŃ – nieświadomość osobista (wyparta trauma, wczesne doświadczenie), nieświadomość zbiorowa.2. Zbiorowa nieświadomość? Co to jest? Na podstawie analizy snów pacjentów K. Jung doszedł do wniosku, że w ludzkiej świadomości dostępne są obrazy i historie z różnych kultur, które często manifestują się poprzez obrazy mitologiczne (często mylone z przeszłymi życiami w praktykach uzdrawiania). Główną treścią nieświadomości zbiorowej są archetypy, reprezentujące motywy, symbole, zgrupowane wokół kilku podstawowych idei - prototypów (mitów). Ta archetypowa energia w dużej mierze determinuje nasze aspiracje społeczne lub osobiste (z pewnością będzie kojarzona z MASKĄ, ponieważ ją definiuje). Wiele uwagi w psychologii C. Junga poświęca się boskiej (duchowej) naturze człowieka. Jung wprowadził koncepcję indywiduacji jako procesu wzrostu i rozwoju indywidualnego. W pierwszym etapie analizowana jest Maska, następnie integrowane są energie nieświadomości osobistej, następnie zbiorowej, w której ego nawiązuje relację z Jaźnią. W uproszczeniu Jaźń można opisać jako wewnętrzne bóstwo empiryczne. Integracja archetypowych energii jest dość złożona i możliwa tylko przy silnym ego (integracja to nie tylko doświadczenie symboli i wątków mitologicznych wprowadzonych przez C. Junga). pojęcie JA do swojej koncepcji, określając je jako archetyp integralności. Jaźń jest porządkującym i jednoczącym centrum całej zasady psychicznej, tak jak ego jest centrum świadomej osobowości. Jaźń ma istnienie aprioryczne, z którego rozwija się Ego. Jaźń jest często przedstawiana w formie mandali; kojarzy się ją z takimi pojęciami, jak integralność, zjednoczenie przeciwieństw, centrum świata, moment spotkania Boga i człowieka, przeniesienie energii superosobowej w życie osobiste.itp. W koncepcji K. Junga podkreśla się znaczenie budowania połączenia (osi) ego – Ja, tj. relacja z nią, a nie identyfikacja z nią. A) W dzieciństwie połączenie dziecka (jego świadomości) z Jaźnią w dużej mierze pokrywa się z jego stosunkiem do rodziców. Dlatego też, jeśli takie podejście ma swoje wady; wówczas połączenie dziecka z jego wewnętrznym centrum istnienia będzie charakteryzowało się niepowodzeniami. B) Oznaką naruszenia relacji na tej osi jest brak poczucia uznania przez osobę. Często pojawiają się tu stwierdzenia, że ​​nie jest godzien żyć, ani być sobą. Pierwszym etapem psychoterapii jest akceptacja osoby przez terapeutę; bardzo ważne jest również, aby potrafił zaakceptować siebie (jego uczucia, ból, złość...). W dużej mierze ułatwia to terapia cielesna. Kilka przykładów, które pomogą Ci zobaczyć, co nasze ciało próbuje nam powiedzieć poprzez ból, w jaki sposób stara się dać nam możliwość rozwoju duchowego. PRZYKŁAD (nagły ból): Ból w dole brzuch (akceptacja) Klient: I. 44 lata I.: Podczas sesji podczas kołysania całym ciałem pojawił się niespodziewany ból w podbrzuszu. Na początku chciałam to znieść, potem chciałam, żeby zniknęło. Ból był znajomy. Ale to nie przeszło, musiałam powiedzieć terapeucie. Poradziła mi, żebym tam skierowała swoją uwagę i oddech. Kiedy się na tym skoncentrowałem, zobaczyłem obraz w postaci metalowej sztabki. Jednocześnie ból wyraźnie ustąpił. Zdałam sobie sprawę, że ważne jest, aby zrozumieć ten ból, a nie ignorować go i znosić, jak zawsze to robię. Nagle uświadomiłem sobie, że ból czekał na chociaż odrobinę opieki z mojej strony... I wtedy zobaczyłem, że sztabka bólu stała się złota. W miarę dalszej koncentracji na tym (i pytaniu terapeuty, kiedy pojawił się ten ból), przypomniałam sobie pewną sytuację ze swojego życia. Jako nastolatka przeszłam operację usunięcia zapalenia wyrostka robaczkowego. Dali mi znieczulenie miejscowe, bardzo mnie bolało, ale nie mogłam o tym powiedzieć lekarzom i jakoś to wytrzymałam. Po operacji ból był również bardzo silny; Ojcu też nic nie powiedziałam, próbowałam zgasić, ukryć ten ból przed sobą i innymi. Kiedy powiedziałam to na głos, sztabka we mnie zaczęła się topić i rozprzestrzeniać gorącą energią. To bardzo przyjemne, jakby coś ożywało w Twoim żołądku. Wiele w życiu przeżyłem i zamieniło się to w sztabkę, sprasowaną. Mój mąż często mi mówi, że jestem niewrażliwa. Ale nie zauważyłam tego, nie zrozumiałam. Ciepło wypełniło cały mój brzuch i nogi i powoli uniosło się do klatki piersiowej. To pozwoliło mi poczuć się całkowicie - całkowicie - ŻYWĄ i ciepłą... a wraz z nią możliwość rozmowy o bólu, o wszystkim, co jest we mnie. PRZYKŁAD: LUKA pomiędzy górą a dołem. Przywracanie utraconego połączenia Klient M., 28 lat Podczas pracy z szyją (ruchy posuwisto-zwrotne) terapeutka zauważyła, że ​​dolna część ciała M. była napięta. Napięcie w dolnej części ciała zaczęło blokować ogólny ruch ciała. T. zapytał M., co czuje, na co odpowiedział, że ruchy nie są dla niego przyjemne i że dolna część ciała jest ciężka. – Jakie to uczucie? odpowiedział, że pojawia się obraz „Opowieści o rzepie” - Jak rozumiesz tę bajkę, o czym może teraz mówić M. powiedział, że to bajka o rodzinie, że cała rodzina może tylko razem wyciągnąć rzepę. Że jak rzepa utknął w ziemi, bo został oddzielony od rodziny. Z powodu alkoholizmu rodziców wychowywał się w rodzinie siostry matki. Gdy tylko skończył szkołę, natychmiast opuścił dom, poszedł na studia i zaczął prowadzić własne życie. Zrobiłam to, bo czułam, że mogę być ciężarem („bohaterska separacja”). Poprosił mnie, żebym jeszcze raz wykonała te ruchy. Po ruchach tam i z powrotem terapeutka wykonywała ruchy polegające na obracaniu głowy na boki, natomiast terapeutka prosiła M. o skierowanie oddechu na okolicę brzucha (te ruchy, oddychanie i koncentracja na okolicy brzucha pomagają połączyć mięśnie dolne i górne aspekty). Po pewnym czasie terapeuta zauważył, że ciało się zjednoczyło i wykonywanie ruchów stało się znacznie łatwiejsze. Po chwili milczenia M. powiedział, że ma dwie całe rodziny – jedną, która go wychowała inni jego rodzice. I jedno i drugie jest ważne.