Cechy zachowań samobójczych nastolatków. Cechy zachowań samobójczych nastolatków. Zachowania samobójcze u dzieci i młodzieży różnią się pewnymi cechami od zachowań samobójczych u dorosłych. W 90% przypadków samobójstwa w okresie dojrzewania jest to „wołanie o pomoc”, a tylko w 10% przypadków jest to prawdziwa chęć popełnienia samobójstwa. Zatem częstotliwość ukończonych prób w porównaniu do prób próbnych wynosi 1:50. Liczby te wskazują jednak na potrzebę szybkiego rozpoznania stanów przedsamobójczych u dzieci w wieku szkolnym potrzebujących pomocy psychologicznej, pedagogicznej i psychoterapeutycznej. Cechy zachowań samobójczych u młodzieży obejmują: 1. Ich adekwatna ocena konsekwencji swoich działań samobójczych jest niewystarczająca ze względu na brak jasnego zrozumienia, czym jest śmierć i przewidywania skutku śmiertelnego. 2. Brak w tym wieku wyraźnych różnic pomiędzy prawdziwymi intencjami samobójczymi a demonstracyjnymi działaniami szantażu.3. Rozbieżność pomiędzy przyczyną zewnętrzną a reakcją na nią, tj. „nieistotność”, „ulotność”, „frywolność” z punktu widzenia dorosłych motywów prób samobójczych – stąd „nieoczekiwalność” tego faktu.4. Pośredniczący wpływ niekorzystnego, psychotraumatycznego, mikrospołecznego środowiska (rodzina, szkoła, najbliższe grono rówieśnicze), a nie stopień nasilenia określonych zaburzeń psychopatologicznych.5. Istnieje związek pomiędzy samobójstwem a próbami samobójczymi z pewnymi przejawami zachowań dewiacyjnych: ucieczka z domu, internat, opuszczanie zajęć, wczesne palenie, przypadki alkoholizmu, narkomanii, konfliktowe relacje z rodzicami, drobne wykroczenia itp. W przypadku u nastolatków zachowania samobójcze mogą przerodzić się w naśladownictwo. Nastolatki kopiują wzorce zachowań, które widzą wokół siebie, a które oferuje im telewizja i literatura masowa. Naśladownictwo jest szczególnie charakterystyczne dla osób niedojrzałych i podatnych na sugestię. W ten sposób nastolatek może zobaczyć, że śmierć przeraża innych i jest skutecznym sposobem wywarcia presji na przestępców. Charakterystyka nastolatków zagrożonych samobójstwem: 1. Dzieci i młodzież doświadczająca ostrych, ekstremalnych lub długotrwałych, psychologicznie trudnych sytuacji.2. Młodzież, której zachowanie wykazuje zaburzenia afektywne w postaci depresji, dysforii (stanu nieuzasadnionego smutku).3. Młodzież z reakcjami patocharakterologicznymi, psychopatycznymi i stanami psychopatycznymi z przewagą pobudliwości, niestabilności, demonstracyjności i psychostenicznych zaburzeń zachowania.4. Nastolatki pijące alkohol i podatne na zachowania aspołeczne. 5. Młodzież z rodzin konfliktowych, a także zamieszkująca z bliskimi chorymi psychicznie, rodzice będący alkoholikami i narkomanami, w rodzinach, w których zdarzały się przypadki samobójstwa kogoś z bliskich.6. Młodzież cierpiąca na przewlekłe choroby somatyczne i neurologiczne prowadzące do izolacji społeczno-psychologicznej i towarzyszące im doświadczenia depresyjne.7. Nastolatki, które w przeszłości podejmowały próby samobójcze, a także wyrażały groźby samobójcze. Samobójstwa u dzieci i młodzieży mogą być przejawem ostrych reakcji psychogennych, a także skutkiem przedłużających się stanów reaktywnych. Co więcej, związek między przyczyną a skutkiem może nie być prosty, ale może na niego wpływać wiele innych czynników: mikroklimat rodzinny i szkolny, wyniki w nauce, relacje z rówieśnikami, cechy osobowe itp.[2]. Grupa odniesienia ryzyka samobójstwa: Młodzież: z zaburzeniami relacji interpersonalnych, „samotna”, nadużywająca alkoholu lub narkotyków, charakteryzująca się zachowaniami dewiacyjnymi lub przestępczymi, w tym przemocą fizyczną; Nadmiernie krytyczni wobec siebie. Osoby, które doświadczyły niedawnego upokorzenia lub tragicznej straty. Nastolatki sfrustrowane rozbieżnością pomiędzy oczekiwanym sukcesem życiowym a rzeczywistymi osiągnięciami.).