Moi drodzy rodzice, Tato i Mamo! Długo myślałam i postanowiłam napisać list, w którym chcę Was zapytać o kilka ważnych dla mnie spraw... moje uczucia, jakiekolwiek by one nie były. To dla mnie ważne. Dzięki temu będę wiedzieć, że akceptujesz mnie na różne sposoby i że mnie kochasz. A jeśli nie rozumiem, co się ze mną dzieje, pomóż mi to zrozumieć. Nie powstrzymuj mnie od rozwoju i bycia niezależnym. Aby to zrobić, nie musisz robić wszystkiego za mnie i zamiast mnie: wybieraj dla mnie przyjaciół, z którymi będę się przyjaźnić, wybieraj dla mnie hobby, książki do czytania, muzykę do słuchania... Inaczej stanę się uzależniona na Ciebie i nie będziesz mógł podjąć ważniejszych decyzji w swoim życiu. Nie krytykuj mnie, nie wytykaj mi moich błędów. Daj mi do nich prawo. Muszę je sama zauważyć i spróbować je skorygować. Bardzo trudno jest żyć w ciągłej krytyce i potępieniu, powoduje to napięcie i oddala mnie od Ciebie. Obiecuj mi tylko to, co możesz spełnić. Będzie mi bardzo trudno ci uwierzyć, gdy mnie oszukasz. Choć raz nie bój się pokazać swojej twardości. Ważne jest dla mnie widzieć w Was wsparcie. Wtedy rozumiem, że i ja poradzę sobie z wszelkimi trudnościami. Przytulaj mnie częściej, całuj. Potrzebuję tego w każdym wieku. Widzę więc, że niezależnie od tego, co się stanie, mam Ciebie, a Ty mnie kochasz. Rozmawiaj ze mną o mnie i o sobie. Równie ważne jest dla mnie, aby wiedzieć o Twoim życiu, Twoich doświadczeniach, Twoim dzieciństwie, tak samo jak Ty wiesz o mnie. Zapytaj mnie, co jest dla mnie ważne i jak minął mi dzień. W ten sposób rozumiem, że Ci na mnie zależy. Odpowiadaj na moje szczere pytania. Jeśli pytam, ważne jest dla mnie, aby uzyskać od Ciebie odpowiedź. A jeśli nie dostanę tej odpowiedzi, spróbuję znaleźć ją w innych miejscach i przestanę zadawać te pytania. Zrozum, że ważne jest dla mnie, aby uczyć się na swoich doświadczeniach i mieć ku temu okazję. Nieważne, jakie błędy popełniasz, ważne jest, aby choć raz się na nie „natknąć”, aby zdobyć to doświadczenie. I może to mnie nauczy, aby nie powtarzać ich w przyszłości. Nie idź za mną, gdy proszę Cię o coś do kupienia, nie rozpieszczaj mnie za bardzo. Potrzebuję doświadczenia, żeby móc się bez czegoś obejść. Nie zastępuj zakupów swoją uwagą i troską wobec mnie. Żadna zabawka ani gadżet nie zastąpi mi Ciebie. Jest mi bardzo ciężko, gdy brakuje konsekwencji w Twoich działaniach. To uniemożliwia mi określenie moich granic, dezorientuje mnie. Musisz polegać na sobie w decyzjach (jeśli nie potrafisz się ze sobą zgodzić, albo raz czegoś zabraniasz, a innym razem pozwalasz na to samo), nie ucz mnie siłą, krzykiem, biciem. Kiedy się zestarzeję, nie będzie już żadnej dźwigni, którą mógłbyś pociągnąć, by wpłynąć na mnie. To upokarzające i przestaję Cię szanować. Nie zadawaj mi pytań w różnych kwestiach i sytuacjach. Jeśli będę chciała Ci opowiedzieć o tym co się ze mną dzieje, na pewno to zrobię. Ale w twoich słowach i oczach muszę widzieć akceptację i zrozumienie. Inaczej zamknę się przed Tobą i zacznę Cię okłamywać. Być może wydaje Ci się, że nie wiem, jak się zachować (choć tak nie jest). I z tego powodu dajesz mi dużo komentarzy. Nie ma takiej potrzeby, szczególnie w obecności obcych osób. Mogę stać się głuchy na Wasze wezwania, uwagi, roszczenia i to oddala mnie od Was. Uszanujcie moje zdanie. Do wyboru, do myśli, do tego, co jest dla mnie ważne. Łatwiej będzie mi wysłuchać Twojej opinii i też ją uszanować, gdy będę potrzebowała na coś czasu. Zdecyduj, podejmij decyzję, dokonaj wyboru, porozmawiaj o czymś, a nawet okaż swoje uczucia. Bądź tam, ale czasem po cichu. A jeśli będę potrzebować Twojej pomocy, będę mieć pewność, że mogę się do Ciebie zwrócić. Nie porównuj mnie do innych. Ważne jest dla mnie, aby czuć swoją wyjątkowość. Wtedy będę mogła dokonywać właściwych wyborów w życiu, zdając się na siebie (a nie „jak inni”) i brać za nie odpowiedzialność. Twoja wiara w moją wyjątkowość pomoże mi wybrać dokładnie moją drogę. Uwierz we mnie i w moją siłę! Dzięki temu będę mógł trwać przez wiele lat. Powiedz, że mnie kochasz. W końcu ja też cię kocham. Bardzo z.