Od autora: Cykl artykułów poświęconych pracy z Wewnętrznym Dzieckiem metodą terapii emocjonalno-wyobrażeniowej, autor metody Linde Nikołaj Dmitriewicz ODNAJDUJĄCY SIĘ (Seria artykułów poświęconych pracy z Wewnętrznym Dzieckiem Wewnętrzne Dziecko metodą terapii emocjonalno-wyobrażeniowej, autor metody Linde Nikołaj Dmitriewicz) Jednym z najważniejszych i najbardziej znaczących obrazów, z którymi spotykamy się podczas konsultacji, jest obraz Wewnętrznego Dziecka (zwany dalej IC). Jednocześnie wniosek Klienta może początkowo dotyczyć zupełnie innego obszaru i wydawało się, że w żaden sposób nie może być powiązany z VR. Często mamy dostęp do Wewnętrznego Dziecka przy rozwiązywaniu problemów w relacjach osobistych, gdy Klient jest w depresji, podczas pracy z Klientami zależnymi i współzależnymi itp. „Wewnętrzne Dziecko jest tym, jakim dzieckiem jest człowiek dla siebie. Nie jest widoczny dla innych, ale wyraża najważniejsze problemy relacji własnej osoby. BP jest szczęśliwy lub nieszczęśliwy w zależności od tego, jak dana osoba go traktuje, jak traktuje osobę jako całość, a także siebie. To stan emocjonalny Wewnętrznego Dziecka determinuje podstawowy ton emocjonalny jednostki, poczucie natychmiastowego szczęścia lub odwrotnie, depresji, pewności siebie lub bezwartościowości itp. BP może zemścić się na danej osobie za coś, zapewnić jej sukces lub porażkę, poprowadzić ją na określony sposób życia i z góry określić wybór pracy, przyjaciół, partnera życiowego lub stosunku do własnych dzieci. [1]. Z powyższego jasno wynika, dlaczego w pracy z Klientem tak ważne jest dotarcie do obrazu Wewnętrznego Dziecka. Jest to ogromny, istotny zasób, od którego zależy stan emocjonalny człowieka, jego zdrowie fizyczne i jego stosunek do innych i ogólnie do życia. I tutaj trzeba zobaczyć i zrozumieć, w jakim stanie i formie jest Wewnętrzne Dziecko samego człowieka? Metoda Terapii Emocjonalno-Wyobraźniowej (autorka metody N.D. Linde, Moskwa) pozwala w procesie pracy nie tylko zidentyfikować sam obraz Wewnętrznego Dziecka, ale także pracować nad zmianą/poprawą jego stanu w przyszłości . Oczywiście obraz Wewnętrznego Dziecka – koniecznie nieszczęśliwego lub agresywnego – nie zawsze jest negatywny, jeśli brać go pod uwagę jako całość. Ale najczęściej ludzie szukają konsultacji z „nieszczęśliwym” Wewnętrznym Dzieckiem. O takich przypadkach porozmawiamy w cyklu artykułów poświęconych pracy z VR. Jaki jest obraz „nieszczęśliwego” Wewnętrznego Dziecka? Jak się taki stał, z jakich powodów? Na jakiej zasadzie działa On, wpływając na człowieka i jego działania w czasie – przez całe jego życie? Na te i kilka innych pytań postaramy się odpowiedzieć w miarę odkrywania tematu i opisywania kilku przypadków z doświadczenia Terapeuty. Wewnętrzne Dziecko może być zbuntowane, przygnębione, odrzucone jednocześnie (zarówno przez samą osobę, jak i jej bliskie osoby), może być wściekłe i mściwe, nieufne i mściwe. VR może działać według instrukcji (na przykład z dzieciństwa). Tak jak samo VR jest dla człowieka niewidoczne i nie zawsze jest przez niego nawet rozpoznawane, tak samo recepta lub kilka recept, według których człowiek buduje swoje życie, istnieją jedynie na poziomie podświadomości, z czego człowiek nie zdaje sobie sprawy, kiedy wykonując w swoim życiu określone czynności, - wypełnia jedynie własne polecenia i postępuje zgodnie z jej wymogami. Instrukcje mogą być różne - od najbardziej nieszkodliwych po prowadzące do śmierci. Na przykład „nie dorastaj”, „nie zachowuj się”, „nie bądź piękna”, „nie żeń się”, „nie bądź szczęśliwy”, „nie żyj VR”. na poziomie podświadomości działa według przyjętego porządku, umiejscowionego tutaj w podświadomości. Dlatego działania, myśli i zachowanie danej osoby są podyktowane stanem Wewnętrznego Dziecka. To jak rodzaj błędnego koła, które należy przerwać. Te. osoba popełniająca czyn pod wpływem negatywnego stanu Wewnętrznego Dziecka, dążąca za wszelką cenę„wypełnij” lub potwierdź rozkaz, wszelkie działania, które ponownie prowadzą do rozczarowującego wyniku - w ten sposób ponownie: A) potwierdza rozkaz; B) „wprowadza” Wewnętrzne Dziecko w jeszcze bardziej depresyjny stan C) kontynuuje, po wyzdrowieniu; działać dalej, ALE (!) - znowu pod wpływem jeszcze bardziej opłakanego stanu BP. Ponieważ zarówno Wewnętrzne Dziecko, jak i instrukcje w większości przypadków nie są realizowane przez osobę, metoda Terapii Emocjonalnie Wyobraźni (zwana dalej EOT), autorstwa N.D. Linda pomaga za pomocą obrazów dotrzeć zarówno do obrazu Wewnętrznego Dziecka, jak i wskazówek, według których człowiek żyje. Dalej praca polega na akceptacji VR (pod warunkiem, że ma harmonijny wizerunek) i utrwaleniu pozytywnego stanu Klienta. Rozważmy następujący przypadek pracy z VR: W CICHYM BASENIE... Krótkie tło: Zgłosiła się dziewczyna, lat 26. Sytuacja z dziećmi Twojego chłopaka z pierwszego małżeństwa. Dzieci jest troje, najstarszy ma 16 lat, najmłodszy 6 lat. Dzieci przychodzą do nich z reguły w weekendy, kontakt Klienta z dziećmi był normalny. Młody mężczyzna oświadczył się jej, co wskazuje na ich dalsze wspólne życie jako nową rodzinę i w efekcie stałą (w weekendy i święta) komunikację i interakcję ze swoimi dziećmi. Prośba jest następująca: Gdy tylko Klient zacznie mieszkając razem ze swoim narzeczonym i rzeczywiście borykając się z codzienną komunikacją i nawiązywaniem kontaktu z dziećmi, pojawiła się negatywna reakcja na dzieci - histeria, panika, „wycofanie się” (na weekend) plus podobny stan izolacji przez 2-3 dni. Te. Normalna relacja z narzeczonym trwa tylko od środy do piątku w każdym tygodniu. I tak już od kilku tygodni Terapeuta (zwany dalej T) – Wyobraźcie sobie ostatnią sytuację z dziećmi (ich przybycie). Co o tym myslisz? Proszę opisać swój stan Klient (zwany dalej K) – Niezadowolenie, panika, złość, uraza T. – Jak i gdzie odczuwasz te uczucia w swoim ciele? Gdzie oni są? (trochę się zastanawia) - w klatkę piersiową, dokładnie w klatkę piersiową. Czuję się bardzo chory... T. - Jak to wygląda? Proszę sobie wyobrazić ten obraz na tym krześle (wskazując na jedno z wcześniej przygotowanych krzeseł).K. - Tak. T. – Jak to wygląda? – To coś czarnego, strasznego, mrocznego.T. - Kontynuować. Jaki to rozmiar? Jak to wygląda? - To jest diabeł, taki czarny, straszny, duży T. - Co on robi? – Siada na krześle, też się uśmiecha, śmieje się nawet z nas. T. – I pytasz go: Co robisz dla Katii (nazwijmy tak naszego Klienta)? Dlaczego ona cię potrzebuje? (powtarza wszystkie pytania za terapeutą) – Milczy, tylko się śmieje. – Jak długo tam siedzi z Katią? (milczy przez dłuższą chwilę) T. – Poproszę Cię o przeniesienie się do siedziby diabła. Teraz nie jesteś Katyą, jesteś diabłem.K. (zmiana miejsca) T. - Co do cholery robisz dla Katyi? Dlaczego w nim jesteś? (w miejscu diabła iw jego roli, sądząc po uśmiechu na jej twarzy) – nie wiem.T. – Kto wie, dlaczego tu jesteś? Kto Pana wówczas więził? – Ona sama wie.* I wtedy, co zaskakujące – jednocześnie i mimowolnie – dłonie Klientki natychmiast zakryły jej usta, dosłownie z obiema dłońmi „zablokowanymi”. A ona energicznie i negatywnie pokręciła głową. (przyp. autora).T. - Więc sama to wiesz, Katya? Po prostu nie chcesz nam powiedzieć? (już płacze, milczy) T. – Proszę wrócić na swoje krzesło. Znowu jesteś Katya.K. (w milczeniu zmienia miejsce. Bardzo zdenerwowana i jakby skurczona) - Żeby wszyscy mi współczuli... (jak sobie samej) T. - Zróbmy tak (decydując się na paradoksalną technikę): Powiedz mu (Diabełowi), że bardzo go kochasz, że zawsze będziesz się nim opiekował... K. (powtarza wszystko) T. - Zawsze tam będziesz, będziesz się z nim bawić. Nie będziesz go żałować. Zasługuje na więcej, zasługuje na miłość. Będziesz go szanować i kochać.* Powtarzamy przez chwilę.T. – Co teraz widzisz? Jak wygląda diabeł? – To dziwne… Wydawało się, że się zmienił. Nie rozumiem. Stał się lekki i już nie straszny, mały czy coś... Potem rozmawialiśmy dalejwizerunek BP (a to było właśnie Wewnętrzne Dziecko, jak można się już domyślić) frazy o zaufaniu, miłości i trosce. Wizerunek stopniowo zmienił się w „zabawną małą Czeburaszkę, która śmiała się i uśmiechała” (według Klienta). Klient nie poprzestał na samych słowach. Bardzo chciała zbliżyć się do Czeburaszki, swojego Wewnętrznego Dziecka. Pożądanie Katyi było tak silne, że nawet nie czekając na moją zgodę, podeszła do krzesła, na którym znajdował się obraz VR, i zaczęła go kołysać do snu, dosłownie podnosząc go jak dziecko. Zaczęła mu coś szeptać, przytulać i ukołysać do snu. Ciekawie było ich obserwować – jedną całość; spokojna, spokojna i uśmiechnięta Katya - troszcząca się, być może po raz pierwszy w życiu, o siebie, kochająca i akceptująca siebie... Po wykonanej pracy Katya chętnie przyjęła obraz (już niemowlaka) w siebie i ten umiejscowił się w jej piersi obszar. „To sprawiło, że poczułam się bardzo ciepło i energia rozpłynęła się po moim ciele” (według Katyi Kontrola środowiskowa: T. (Zaproponowała wyobrażenie sobie sytuacji (być może ostatniej), w której doświadczyłeś opisanych wcześniej negatywnych uczuć) - Jak się teraz czujesz? - Jestem spokojny. Potrafię się komunikować. Już mi to nie przeszkadza... T. (decydując w tym momencie o głębszym sprawdzeniu) - A co czujesz w swoim ciele? Jakie to uczucie w tej sytuacji? Jak się zachowuje? - Wiesz, właśnie zapytałeś - i po prostu cały się trząsłem - moje ciało natychmiast zareagowało i zaczęło reagować jak wcześniej - zacząłem się cały trząść i z dołu płynęła jakaś energia... T. – Jaka energia? Opisz.K. – Nawet nie jest jasne: dobrze czy źle – to tylko energia, a ciało się od niej trzęsie… T. - (decyduje się na eksperyment) - Wspaniale powiedziałeś o energii: że nie jest ona „ani zła, ani dobra”. Masz więc prawo sam zdecydować – jak to będzie wyglądać i gdzie można je skierować? (według notatki N.D. Linde - „energia sama w sobie nie może być zła ani dobra, jest silna, ale NEUTRALNA. Wszystko zależy od tego, w którą stronę ją skierować i jak to zrobić.”) - Miejmy całą tę moc, Miejmy skieruj moc energii (a jest to niewyczerpane źródło) do Twojego Wewnętrznego Dziecka. Bardzo tego teraz potrzebuje – Twojej miłości, czułości, troski. Naprawdę tego potrzebuje – tej energii miłości, piękna i zdrowia – aby szybko rosnąć i stawać się silniejszym. Aby rozkwitać i stawać się piękniejszą z dnia na dzień.K. (zgadzając się) - OK, zgadzam się spróbować.T. – Wyobraź sobie, że cały ten przepływ energii (lub promieni) jest skierowany na VR – tak jakby go nasycał. I kontynuuj ten proces tak długo, jak możesz.K. (pracuje jakiś czas). Po zakończeniu tych prac Klient został ponownie poproszony o poddanie się audytowi środowiskowemu. Ponownie proszę ją, aby „zanurzyła się” w podobną sytuację i zapytała o wszystkie uczucia i doznania, jakich tym razem doświadcza Klientka. - Czuję się spokojny i dobry. Ta sytuacja już mi nie przeszkadza. Mogę spokojnie przebywać w pobliżu tych dzieci, mogę się z nimi komunikować i zająć się swoimi sprawami. A moje ciało jest spokojne i zrelaksowane. W ogóle nie reaguje. Nie czuję już nic nieprzyjemnego.T. – Czy jesteś zadowolony ze swojego stanu? - Tak, czuję się bardzo dobrze! I jest spokojnie i można swobodnie oddychać! T. – Czy jesteś gotowy przyjąć i zachować K. - Tak, oczywiście. Podoba mi się ten mój nowy stan. I lubię w tym siebie. Następnie przeprowadzono końcową pracę nad przyjęciem nowego dnia, nowego życia (wg metody EOT N.D. Linde). Wspólnie z Klientem wymyślono życiodajne pozdrowienia na nowy dzień i hasła typu: „Witam Cię, mój nowy dzień!”. I wprowadzane są w życie różne przyzwalające zwroty: „Pozwalam sobie: - być kochaną i kochającą, - być piękną i troskliwą, - być radosną, itd.” Klientka pozwoliła sobie także na bycie kobiecą (swoją drogą w tym momencie , według Katyi, - zrobiło się bardzo ciepło w okolicy brzucha. Potwierdza to metodę EOT Linde N.D., która głosi, że akceptując/zyskując swoją kobiecość, ciepło trafia do obszaru macicy jako skarb kobiety, cielesne odbicie jej. jej piękno i kobiecość). Swoją drogą, jakDrogi Czytelniku być może zauważyłeś, że w pierwszym przypadku Wewnętrzne Dziecko (Diabeł) jest rodzaju męskiego. Mogą tu być dwa wyjaśnienia: 1) „Diabeł” jest używany w ogólnie przyjętym znaczeniu, bardziej rozpowszechnionym w popularnej świadomości grupowej niż na przykład „Diabeł”, ponieważ Diabeł niesie ze sobą także dodatkowy, nieco inny ładunek semantyczny. 2) Brak akceptacji kobiety, kobiecości. W przeciwnym razie, skąd bierze się płeć męska VR dla młodej, bardzo pięknej dziewczyny. Jednocześnie zastanawiając się nad tymi możliwymi opcjami, zdecydowano się zawrzeć w oferowanych Klientowi sformułowaniach więcej słów o atrakcyjności, kobiecości i pięknie? wyrażanie uczuć do Wewnętrznego Dziecka Ponadto hipotezę potwierdził fakt, że pozytywny obraz VR pojawił się już w obrazie Czeburaszki (tj. rzeczywiście istnieje problem identyfikacji płciowej i braku akceptacji siebie jako kobiety –). nawet w tym pozytywnym obrazie VR). Czeburaszka jest postacią fikcyjną, nie odważę się nawet ocenić jego płci. Sugeruje się jednak, że albo ten „ON” to Czeburashka, albo ogólnie bezpłciowe stworzenie - przynajmniej uwaga publiczności nie jest na tym skupiona. Dlatego postanowiono kontynuować w tym samym duchu - więcej słów o kobiecości, delikatności, pięknie . Pracuj tak, jak kobieta jest klejnotem – jak klejnot od urodzenia, należący do niej z urodzenia, a nie nabyty w ciągu życia żadnymi uczynkami i działaniami, jak to było w przypadku mężczyzny. Te. kobiety nie muszą zasługiwać na miłość, prosić o nią ani ją osiągać – miłość jest z kobietą już od chwili jej narodzin jako dar Boga dla świata. Trzeba też wyjaśnić, skąd bierze się tak dziwny początkowy obraz Wewnętrznego Dziecka Katii – strasznego czarnego diabła. Faktem jest, że zagłębiając się trochę w historię dzieciństwa Katyi, dowiedzieliśmy się, co następuje. W wieku 6 lat Katya straciła ojca, ukochanego ojca. Zmarł. I w tym przypadku cała miłość, której nie otrzymano w dzieciństwie od tak znaczącej osoby, mogłaby zostać przeniesiona na dzisiejsze relacje. Gdy tylko w osobie dzieci (zwłaszcza najmłodszej córki) narzeczonego Katyi pojawia się „realne” zagrożenie rozstaniem, a nawet utratą miłości, natychmiast pojawiają się negatywne emocje i nieprzyjemne doznania cielesne (w zasadzie niewytłumaczalne). Nawiasem mówiąc, najmłodsza dziewczynka jest obecnie w tym samym wieku, co Katya, kiedy straciła ojca. Strach przed stratą z dzieciństwa – nie zniknął i przez te wszystkie lata nie było na niego wyjścia. Pozostała niechęć i złość do ojca. Teraz nieświadomość Katyi postrzega obecną sytuację jako realne zagrożenie, ponieważ Znów nadszedł moment w jej życiu, kiedy strasznie boi się stracić ukochaną osobę, a nawet podzielić się z kimś swoją miłością, nawet z dziećmi. Pewnie stąd bierze się przerażający obraz Diabła. Buntowniczy i szyderczy. Wewnętrzne Dziecko, doprowadzone do takiego stanu przez gorzką stratę z dzieciństwa. I objawia się to w swojej prawdziwej formie 20 lat później, kiedy sytuacja w życiu Katii praktycznie się powtarza i pojawia się „zagrożenie” dla jej szczęścia. Pojawia się odpowiednie pytanie – dlaczego postrzega się to jako zagrożenie? Dorosła, dojrzała osoba powinna zrozumieć, że są to zasadniczo różne relacje – w pierwszym przypadku relacja dziecko–rodzic, w drugim relacja mężczyzna – kobieta. A nawiasem mówiąc, Katya podczas konsultacji wielokrotnie powtarza: „Wszystko rozumiem, to są dzieci, ale nie mogę się powstrzymać”. O to właśnie chodzi. Dorosły mówi i rozumie, ale dziecko, Wewnętrzne Dziecko, które w wieku sześciu lat pozostaje po traumie z dzieciństwa (strata ojca), dziecko nie rozumie. Czuje się, złości, jest uparty, jest zazdrosny – tj. jak na szósty rok życia zachowuje się zupełnie naturalnie - i nie chce się nikim dzielić z nikim - nikim: ani tatą, ani mamą. A to po raz kolejny dowodzi, że świadomie (mentalnie) człowiek zdaje się rzeczywiście „WSZYSTKO ROZUMIĆ”, ale znów „NIE MOŻE NIC Z TYM ZROBIĆ” (!), bo VR będąc w nieświadomości dyktuje jej stan, emocje i przeżycia (w przypadku Katyi – złość i urazę aż do mdłości). I2504