#Moje dziecko nie słucha poczucia winy rodziców Kiedy dziecko „zachowuje się źle” ((w cudzysłowie, ponieważ jest to bardzo szeroki i kontrowersyjny problem... ale ogólnie: jest to nieposłuszeństwo, kaprysy, napady złości, protesty i tak dalej. Kiedy dziecko „zachowuje się źle”, jest to sytuacja, w której rodzicowi brakuje umiejętności rodzicielskich, ale najczęściej pojawia się poczucie winy i wstydu wobec swojego dziecka, wobec siebie samego rodzicu, przytłoczy takiego dorosłego.. i pomyśli racjonalnie.” Co jest właściwie nie tak” i jak naprawić sytuację nie jest możliwe. Poczucie winy może być tak całkowite i nie do zniesienia, że ​​stawienie mu czoła jest równoznaczne z katastrofą. Wewnętrzna wojna nuklearna. Kiedyś w mojej praktyce przyszła do mnie ciekawa sytuacja. Matka 2,5-letniego dziecka.. „w ogóle mnie nie słucha, wszystko bierze bez pytania, ucieka, nie chce jeść, sukienka... i wiele innych rzeczy. Wydawało się, że wszystkie moje zalecenia układają się w jej głowie. Mama zadaje pytania.. ale zdaje się, że mnie nie słyszy. Zacząłem mówić o poczuciu winy - czy jest to uczucie poczucia winy wobec dziecka, wstydu dla siebie jako rodzica? jak się żyje? jak się to objawia? powiedział, jak złożone jest to uczucie oraz jak trudne i bolesne może być jego przeżycie. Ogólnie przygotowałem mamę na to trudne spotkanie pod każdym względem. Na spotkaniu 3-4 moja mama przychodzi i mówi: „Co 10 minut krzyczę na dziecko!!! A potem jej oczy otwierają się i widzę w nich przerażenie. Dziewczyna usłyszała siebie i zrozumiała, co się naprawdę dzieje. Odkryła swoje błędy.. (ale stało się to możliwe tylko w tak bezpiecznych warunkach, w naszym środowisku terapeutycznym.. Patrzę na nią i pytam). „To jest to!? ? Czy to poczucie winy??” Ona w milczeniu kiwa głową.. - co się z tobą teraz dzieje? - Poczułam się, jakbym wpadła w jakąś otchłań.. to jest jakiś rodzaj horror!! Oczywiście takie poczucie winy nie pojawi się nagle. Do tego potrzebna jest dobra trauma z dzieciństwa. To, czego doświadczyła ta matka w dzieciństwie, miesza się z tym, co dzieje się teraz w jej relacji z dzieckiem Dlatego nie zawsze łatwo jest przezwyciężyć poczucie winy i przepracować je. Rodzic z powodu własnej traumy z dzieciństwa może cofnąć się do poziomu dziecka (patrzysz na swoje dziecko i rozumiesz, że nim nie jesteś jesteś w tej chwili dorosła..czujesz się jak dziecko..Myślę, że rodzice znają to uczucie, mogą doświadczyć uczuć z dziecięcych traum - wściekłości, złości, strachu..A to wszystko będzie przeszkadzać w racjonalnym myśleniu, uświadomieniu sobie swojego prawdziwego. błędy, poprawianie ich i rozwijanie niezbędnych umiejętności. Jak samodzielnie przepracować poczucie winy rodzicielskiej? Często stosuję jedną metodę, sugeruję bardzo schematyczne narysowanie siebie i swojej winy. Najczęściej rodzice rysują małego mężczyznę i obok niego jest dość duży owal (poczucie winy) Następnie proponuję podzielić ten owal na części i podpisać się - to jest wina za coś... A poniżej podaj 3-5 przykładów w jakich sytuacjach i jak objawia się poczucie winy. Jest prawdopodobne, że nie będzie to tylko poczucie winy... mogą być dodane inne uczucia. Ważne jest, aby opisać każde uczucie i o co mu chodzi. I analizuj//jak pracować z innymi uczuciami, nie będę tutaj pisać. Mam wiele artykułów na temat b17 na temat uczuć i są filmy na YouTube. Teraz porozmawiamy tylko o poczuciu winy. Na przykład rodzic ma poczucie winy, że nie bawił się z dzieckiem. „Wczoraj usiadłam do zabawy i poczułam się bardzo niespokojna”. W tym przypadku ważne jest zbadanie niepokoju, który pojawia się podczas zabawy z dzieckiem. Mogą to być traumatyczne uczucia (nie pobawili się mną... i to boli). Zabawa z rodzicem jest dla dziecka koniecznością. W każdym razie będziesz musiał rozwinąć lub zwrócić tę umiejętność. Lub poczucie winy za to, że nie opiekuję się odpowiednio dziećmi – nie podaję im leków na czas. Jeśli sytuacja jest krytyczna, musisz pilnie się zorganizować – ustal harmonogram, ustaw timer. Nadaj tym kwestiom najwyższy priorytet. Ważne jest przestrzeganie niezbędnych procedur. Przecież od tego zależy życie i zdrowie dziecka Lub poczucie winy za nakrzyczenie na dziecko co 10.