Wielu z nas wychowało się w oparciu o jedno ciekawe zdanie – „traktuj innych tak, jak chciałbyś, żeby inni traktowali ciebie”. Brzmi znajomo? O czym są te słowa? Przypuszczam, że w pierwotnym, bardzo głębokim sensie dorosły stara się wmówić dziecku, że każdy człowiek chce być traktowany dobrze, uczciwie i z uwagą. Zarówno ty, jak i inni. Ale bez tego wyjaśnienia to zdanie, jakby wyrwane z kontekstu, może dać dziecku coś zupełnie innego. Na przykład świadomość, że jeśli chce jabłko, to powinien zanieść je znajomemu. I nie ma znaczenia, czy przyjaciel chce gruszkę, a nie jabłko. A jeśli znajomy i tak zdecyduje się powiedzieć, że chce gruszkę, to... Co? Zło? Czy on oszukuje? Czy chce powiedzieć coś jeszcze, ale czy to ukrywa? Nie wyjaśniając, co kryje się za tymi słowami, można jedynie nauczyć dziecko samodzielnego mierzenia każdego. I nic więcej. Oznacza to, że prawie łatwo jest powiedzieć, że wszyscy ludzie na tym świecie są twoją projekcją. Do tego samego rezultatu może doprowadzić kolejna seria rozmów, które w swej istocie mają coś zupełnie innego od tego, co może wyniknąć na końcu. Dzieje się tak wtedy, gdy rodzice rozmawiając z dzieckiem o jakiejś sytuacji, w której dziecko nie było uczestnikiem, pytają go: „Co byś zrobił?” Idea pedagogiczna jest taka, że ​​dziecko, nie przechodząc przez to szczególne doświadczenie na własnej skórze, może rozwijać swoją inteligencję społeczną. To zaproszenie do rozumowania, do refleksji. Ale jest tu jedna podstępna pułapka. Po takiej rozmowie bardzo ważne jest, aby powiedzieć dziecku, że właśnie tak by zrobił w tej sytuacji. I że drugie dziecko w niej zachowywało się inaczej. Możemy także porozmawiać o tym, dlaczego ta druga osoba to zrobiła. Zapytaj dziecko, co według niego jest w tym drugim dziecku, w jego charakterze, że wybrałoby właśnie tę opcję? Wtedy będzie to pełny obraz. Bo jeśli tego nie zrobimy, jeśli nie podzielimy się informacją, że „postąpilibyście tak, a inaczej inaczej”, to taki przekaz może zostać odebrany także bez słów przez dziecko, jako wyjaśnienie ze strony osoby dorosłej, że to jedyny sposób zrozumieć drugiego człowieka – stawiając się na jego miejscu. A to jest bezpośrednia droga do utrwalenia projekcyjnego spojrzenia na świat i innych ludzi jako jedynego prawdziwego. A kiedy powtarza się to przez całe wychowanie, wówczas dorosły dorasta, szczerze przekonany, że wszyscy mają takie same motywy, pragnienia i potrzeby jak on. I zostaje pominięta najważniejsza część, która pozwoli Ci wtedy budować szczere relacje międzyludzkie i ogólnie bycie w bliskości – myśl, że Inny jest inny. A żeby dowiedzieć się, jaki jest, jak by się zachował lub dlaczego już się tak zachował, czego chce i o czym marzy, możesz go tylko zapytać. I szczerze wysłuchałem odpowiedzi. I że jeśli ten inny okaże się w jakiś sposób bardzo podobny do samej osoby, to będzie to właśnie o podobieństwo w tym miejscu, a nie dlatego, że „użyłem siebie jako wzorca i dlatego zrozumiałem, jaki jesteś”. Co więcej, nigdy nie będzie całkowitego przypadku. Bardzo kuszące jest czekać i szukać, bo przyciąga słodką fuzją, gdy wszystko jest jasne i znajome. Jak odbicie w lustrze. Ale właśnie dlatego jest to lustro, ponieważ ty w nim jesteś. Im więcej o tym mówię, tym bardziej wydaje mi się, że jest to powiązany problem, który w pewnym sensie jest drugą stroną procesów, które właśnie opisałem. Mówię o tym, kiedy dzieci porównuje się z innymi. Kiedy jedno dziecko jest poniżane w porównaniu do drugiego. Oto przesłanie: „Bądź taki jak on!” A najbardziej logiczną i najważniejszą odpowiedzią byłyby słowa dziecka: „Chcę pozostać sobą!” Ale dziecko jest zbyt małe i zależne, aby to zrozumieć, a tym bardziej go bronić. Ale dzieje się tak, jak się dzieje. Wszyscy dorastaliśmy w większym czy innym stopniu jako osoby projekcyjne. Rodzice często nie zdają sobie sprawy, że przekazują te idee swojemu dziecku, ponieważ ich własna projekcja działa całkiem automatycznie. I odpowiednio nieświadomie. Ale jeśli nie w ostateczności, projekcja jest dość ważną ochronną funkcją umysłową. Sposób organizacji kontaktu. Jest ważny i konieczny, jeśli można go wybrać sytuacyjnie.