Petrova Vera, Ramazanova Maria „MÓJ RODZAJ JEST MOJĄ SIŁĄ” (17-18.03.12 - klasa mistrzowska na konferencji Gestalt) Stworzenie klasy mistrzowskiej pod nazwą „Mój rodzaj jest moją siłą” było ułatwione osobistym doświadczeniem kontaktu z zasobami rodzajowymi w okresie szkolenia z poradnictwa rodzinnego, zrozumieniem, jak skuteczne są techniki stosowane w tym podejściu w terapii indywidualnej i rodzinnej, w pracy ze stanami kryzysowymi i żałobą patologiczną, a także chęcią zapewnienie uczestnikom konferencji możliwości dwugodzinnej pracy w grupach, aby dotknąć mocnych stron i zasobów zawartych w historii rodziny każdego człowieka, „usłyszeć” przesłania przekazywane z pokolenia na pokolenie, rozbudzić zainteresowanie studiowaniem własnej rodziny… W naszym zdaniem technologia najpełniej odpowiedziała na postawiony temat i zadania postawione w jego kontekście „Przesłanie od przodków”. Technika ta należy do tzw. „konstelacji” i może być stosowana w pracy indywidualnej i grupowej. Klient proszony jest, zgodnie ze wskazówkami facylitatora, do „odtworzenia”, „budowania” linii rodzinnej aż do pokolenia „dziadków” (możliwe jest głębsze zanurzenie się w rodzinę) (z pozycji „ja”, „przywrócenie ” najpierw linia matczyna, potem ojcowska, na koniec ćwiczenia w pozycji wyjściowej), a także „wysłuchiwanie przekazów przodków” przekazywanych dzieciom przez rodziców. Procedura trwa około godziny i obejmuje spokojną, uważną i uważną naukę . Prezenter powinien skupić się na doznaniach i uczuciach klienta, jego postawie i reakcjach ciała, ponieważ przekaz nie zawsze ma charakter werbalny. Stosując tę ​​technikę podczas sesji grupowej, należy zadbać o zapewnienie wystarczającej przestrzeni, aby uniknąć „przekraczania” granic rodzinnych. Z „Przesłaniem Przodków” należy także korzystać ostrożnie, pracując z klientem w stanie ostrej żałoby, ponieważ „doświadczenie straty” może być intensywniejsze niż „doświadczenie zasobu”. Opisana technika przeznaczona jest przede wszystkim do odtworzenia przestrzeni przodków i aktualizacji zasobu rodzinnego, co jest szczególnie ważne w przypadku pracy z klientami, którzy nie mają informacji na temat historii własnych przodków (sieroty, osoby wychowane w domach dziecka itp.). „Przesłanie Przodków” pozwala na rozbudowę systemu rodzinnego, zalegalizowanie postaci „zagubionych” (martwych, zaginionych, przemiłych...), „zakazanych” (tych, o których się nie mówi), wspierania „zdrowej” hierarchii, wyjaśnić komunikację wewnątrzrodzinną, „właściwe” doświadczenie pokoleń. Następujące znaki wskazują na aktualizację zasobu przodków: pojawienie się żywotności i energii, poczucie bezpieczeństwa, wsparcia, integralności i własnej tożsamości, a także przynależności do. rodzaju, rozluźnienie napięcia mięśniowego, poszerzenie percepcji zamiast „tunelowej” wizji tego, co się dzieje, pojawienie się zainteresowania badaniem historii rodziny i wzmacnianiem powiązań, gotowość do zagłębienia się w „bolesne”, „zakazane” tematy… Podsumowując, chciałbym podzielić się swoim doświadczeniem z prowadzenia warsztatów. Na początku uczestnicy opowiadali o swoich zainteresowaniach tematem klanu i dzielili się skojarzeniami związanymi z ich klanem. Wiele osób kojarzyło swoją płeć jako „nieznaną”, choć były też takie, dla których wszystko na temat płci było bardzo jasne i zrozumiałe; dla jednego klienta płeć była kojarzona jako rozdarta na dwie części. I wszyscy byli ciekawi, „jakie przesłanie kryje się w mojej rodzinie”. Na warsztatach było tłoczno, uczestnicy zostali poproszeni o wybranie takiego miejsca w przestrzeni, aby nikt im nie przeszkadzał, zamknięcie oczu i wykonanie usłyszanych poleceń. Jak się okazało, niektórym nigdy nie udało się wybrać miejsca, w którym nie byłoby zakłóceń, a przy okazji wydawało im się to znaczącym zbiegiem okoliczności. Było widać jak ludzie zmieniali pozycje ciała w różnych pozycjach, w różny sposób stawiali kroki. W mikrogrupach wywiązała się gorąca dyskusja. Większości udało się poczuć i usłyszeć przesłanie, które dało im poczucie wsparcia i wdzięczności wobec rodziny. I nawet ci, którzy rozumieli wszystko na temat porodu, w końcu powiedzieli, że czuli się przyjemnie?