Od autorki: Stały współpracownik magazynu Happy Parents od 2002 roku. Budzi się z płaczem, bardzo przestraszony, szlocha, rzuca się i kręci niespokojnie przez jakiś czas, zanim zasypia. A następnego ranka nic nie pamięta. Jakie koszmary może mieć małe dziecko? Siedzisz przy łóżeczku dziecka, ono głośno płacze, twarz ma wykrzywioną strachem, oczy szeroko otwarte. Wygląda na to, że zobaczył coś naprawdę strasznego. Najbardziej zaskakujące jest to, że twoja obecność wcale go nie uspokaja. Co więcej, wygląda na to, że cię nie rozpoznaje. Chociaż oczy dziecka są otwarte, wydaje się, że patrzy przez ciebie. Jesteś przestraszony i zdenerwowany, ale wydaje się, że dziecko nie podziela Twoich uczuć, bo… zupełnie nie pamięta wydarzeń z nocy. Na próżno próbujesz go zapytać o to, co mu się śniło; po koszmarze nie pozostał żaden ślad. Dziecko śpi bardzo spokojnie i nawet jeśli śni mu się coś strasznego, nie może się w pełni obudzić, ale znajduje się pomiędzy snem a rzeczywistością. Ale on zupełnie nic nie pamięta, bo tak naprawdę o niczym nie śnił… Jak to możliwe? Dlaczego więc wygląda na tak przestraszonego? Jeśli umieścisz elektrody na głowie dziecka, aby „zobaczyć”, jakie sny ma, w rezultacie powstanie „biała plama”. Tak naprawdę nie będzie mógł filmować ani smoków, ani Baby Jagi. Wszystko wygląda tak, jakby jego układ autonomiczny reagował (pocenie się, przyspieszony puls itp.) na jakieś niebezpieczeństwo, jednak proces ten zachodzi samoistnie. Koszmary nie pojawiają się w postaci żadnego konkretnego przerażającego obrazu. Ich mechanizm psychologiczny jest dość złożony. Takie sny pojawiają się późno w nocy, po około pierwszych trzech godzinach snu. Jeśli dziecku rzeczywiście zdarzy się koszmar, w większości przypadków pamięta go rano i nadal ma wrażenie „złego” snu. Czasami to, co mu się śniło, przeraża go tak bardzo, że zaczyna się martwić, nawet gdy przygotowuje się do snu i niechętnie idzie do łóżka. Jeśli Twoje dziecko jest tak pochłonięte złym snem, że wciąż odtwarza go w głowie lub o nim mówi, zapewnij go i wspieraj. Powiedz mu, że wszyscy ludzie mają od czasu do czasu takie sny, to przerażające, ale strach mija i sen zostaje zapomniany. Kiedy obudzi się w środku nocy, obudzony koszmarem, zostań przy nim, głaskaj go, rozmawiaj z nim miło i spokojnie. Nie mów mu, że to bzdury, on naprawdę się boi. Zasadniczo treść snów jest kojarzona z żywymi obrazami z książek i kreskówek, a także z otaczającymi go ludźmi. We śnie postacie te zaczynają zachowywać się groźnie, gonić lub atakować. Demony, wilki, kocioł Baby Jagi, nauczyciel, starszy brat, ogr wyglądający jak tata... Takie sny często odzwierciedlają nieświadome lęki dziecka przed pewnymi sytuacjami lub ludźmi, a czasem także jego własną agresję, którą z jakiegoś powodu , nie może się zamanifestować. Po czterech latach dziecko zaczyna zdawać sobie sprawę, że istnieje granica między wyobrażeniem a rzeczywistością i wystarczy się obudzić, aby koszmar się skończył. Ale to nie znaczy, że dziecko nie potrzebuje już twojego wsparcia; jeśli ma koszmar, już wie, że to sen, ale jego uczucia są całkowicie realne. Koszmary są całkowicie poza kontrolą ani woli dziecka, ani jego świadomości . Jutro wieczorem bez strachu pójdzie spać i nie będzie pamiętał, co go tak przestraszyło. Ale po pewnym czasie sen może się powtórzyć i ponownie go przestraszyć. Czasami możesz się martwić, że Twoje dziecko cierpi na lunatykowanie: porusza się, przeciąga, wydaje dźwięki i zachowuje się bardzo niespokojnie. Tak naprawdę wpada w panikę i reaguje na to uczucie całym ciałem. Stan ten może trwać kilka minut, po czym budzi się na chwilę i ponownie zasypia. W takich momentach absolutnie nie ma sensu potrząsać dzieckiem ani rozmawiać z nim. Połóż dłoń na jego czole lub wytrzyj go chłodnym ręcznikiem, a za chwilę ponownie zaśnie. Nawet jeśli nie wysypiasz się wystarczająco, unikaj negatywnych komentarzy na temat swojego snu w nocy..