Niedawno natknąłem się na publiczny post poświęcony tematyce psychologicznej. Ogólnie rzecz biorąc, prawie nieszkodliwy i pod wieloma względami przydatny - autor opowiedział, jak można złagodzić określone stany emocjonalne, na przykład poradzić sobie z lękiem, złością i poczuciem winy. Wśród tej odmiany znalazły się porady dotyczące doświadczenia przestępstwa: po pierwsze, musisz zrozumieć powód działania sprawcy, a po drugie, UZASADNIĆ jego zachowanie. Wtedy zdałem sobie sprawę, że nie mogę obejść się bez wpisu na blogu. Dobrze jest zrozumieć powody, dla których ktoś Cię w jakiś sposób obraża lub obraża. W ten sposób możemy spojrzeć na świat oczami sprawcy, głębiej zrozumieć jego motywy, a także spojrzeć na jego osobowość i całą sytuację z nieoczekiwanej perspektywy. Na przykład wiecznie zły i niezadowolony szef faktycznie pojawi się przed nami jako głęboko nieszczęśliwa i zmęczona osoba na skraju załamania nerwowego, ale z radami dotyczącymi szukania wymówek nie wszystko jest takie wspaniałe. Szukając wymówek dla przestępców, wydaje się, że zgadzasz się z obraźliwym zachowaniem. Akceptujesz to jako normę i dajesz zielone światło na dalszy brak szacunku. Przecież „nie chciał”, „to po prostu taki człowiek”, „już teraz jest mu ciężko”, co zdaje się spychać uczucia na dalszy plan i sprawiać, że martwisz się tylko o dobro kogoś innego . Jakby „to był tylko żart”, to możesz to znosić w kółko, nawet jeśli nikt poza sprawcą nie uważał tego za zabawne. Ostatecznie jest to droga prowadząca do postaw w duchu „uderzyć znaczy kochać”. Wyznaczanie osobistych granic jest WAŻNE I KONIECZNE, a domaganie się szacunku jest normalne. Najlepszym rozwiązaniem jest nauczenie się otwartego wyrażania swojej opinii i nie tłumienia emocji! Zamiast łykać obelgi i nieprzyjemne słowa, daj jasno do zrozumienia danej osobie, że nie masz zamiaru tolerować takiej postawy. Nawet proste stwierdzenie: „Źle się czuję, kiedy tak mówisz” może być skutecznym sposobem uregulowania komunikacji. Ale oczywiście nie ma uniwersalnej rady, ponieważ kontekst i relacje u każdego są inne, a każdą sytuację należy rozpatrywać osobno. Istnieje inny punkt widzenia na ten problem. Niechęć nie zawsze wynika z obiektywnego braku szacunku ze strony drugiej osoby. Niektórzy z nas na skutek osobistych traum czy kompleksów mogą obrażać się rzeczami zupełnie nieszkodliwymi w oczach innych, wypaczać sens tego, co zostało powiedziane, a także projektować oczekiwania, którym inni rzekomo są zobowiązani sprostać (a których inni nie mają) świadomi, dopóki nie poczują się urażeni). Ale w tym przypadku szukanie wymówek również nie jest rozwiązaniem. Lepiej analizować sytuacje z psychologiem, pracować nad poczuciem własnej wartości i szukać źródła problemów, aby zrozumieć, co można z tym zrobić.