Nasze życie to ciąg następujących po sobie wyborów, jednak nie wszystkie przynoszą nam satysfakcję. Najtrudniejszą i najbardziej bolesną rzeczą, jakiej doświadczamy, jest żal z powodu błędnie dokonanych wyborów. W rzeczywistości duża część problemu wyboru leży w żalu. Już dzieci w wieku siedmiu lat rozumieją, czym jest żal, szybko uczą się przewidywać, jakie działania mogą do niego doprowadzić i nie mniej szybko uczą się sposobów uniknięcia tych nieprzyjemnych doświadczeń. W rezultacie kształtuje się wzorzec zachowań, gdy człowiek dokonując wyboru, stara się nie tyle przybliżyć cel, ale stara się dokonać wyboru w taki sposób, aby uniknąć negatywnego wyniku i żalu z nim związanego to złożone doświadczenie. Obejmuje rozczarowanie, wstyd, strach i bezsilność. Jak każde doświadczenie, żal ma swój cel - zasygnalizować nam, że poprzednie doświadczenie nie jest jeszcze zakończone, że to, co zostało osiągnięte, nie spełnia oczekiwań. Usłyszawszy nasze żale, możemy dokonać audytu uzyskanego wyniku, ponownie rozważyć swoje możliwości i możliwości otoczenia oraz podjąć dodatkowe działania, aby osiągnąć to, czego chcemy. Albo musimy rozpoznać ograniczenia – nasze i otoczenia oraz naszą bezsilność. Dopóki sytuacja nie zakończy się dla nas satysfakcją lub uznaniem bezsensu dalszych działań, żale nie ustaną – gestalt będzie dążył do dopełnienia. Z uwagi na to, że żal jest doświadczeniem złożonym, ma cechy, które sprawiają, że jest łatwy do osiągnięcia tkwiąc w żalach: 🔹 Łatwiej martwić się żalem, jeśli zła decyzja nie została podjęta sama. Wspólne zawstydzanie siebie nie jest takie wstydliwe. I istnieje możliwość obwiniania innych za złą decyzję, co pomaga częściowo znieczulić ból żalu, ale wstyd jest silnym uczuciem i przełamuje nawet takie znieczulenie. Prawie każdy człowiek ma wyobrażenie o tym, jaki powinien być, rodzaj „idealnego ja”, który nigdy nie popełnia błędów i zawsze postępuje właściwie. Rozbieżność pomiędzy „ja prawdziwym” a „ja idealnym” powoduje żal: „Jak mogłem się zachować/być głupim/nie myśleć w ten sposób!” Aby uniknąć tej udręki, człowiek stara się z wyprzedzeniem wyobrazić sobie swoją przyszłą Jaźń i swoje (swoje) doświadczenia na wypadek, gdyby wybór okazał się błędny. W rezultacie podejmuje działania w teraźniejszości w oparciu o wyobrażenia o tym, jak sam może zareagować w przyszłości. Jeśli dana osoba ma tendencję do skupiania się bardziej na porażkach niż na sukcesach, okazuje się, że swoje nieudane doświadczenia czerpie z przeszłości, projektuje je na przyszłość i na tej podstawie podejmuje działanie w teraźniejszości. Paradoks!🔹 Ale to nie wszystko. Żal ma jeszcze jeden interesujący niuans. Osoba ma tendencję do działania automatycznie - jeśli osiągnął swój cel, to po fakcie uważa wszystkie dotychczasowe kroki w kierunku tego celu za prawidłowe. Ale jeśli popełnisz błąd przy wyborze celu, automatycznie dewaluujesz wszystko, co służyło jako środek do osiągnięcia niewłaściwego celu. Myśląc o tym, że na poprzednim etapie nie miał jeszcze niezbędnego doświadczenia, oparł się na innych wstępnych lub innych potrzebach, które były w tamtym momencie bardziej istotne, na podstawie których od razu podjął decyzję, trzeba wydać środki. Automatyczna dewaluacja przeszłości za jednym zamachem jest mniej energochłonna. Ale oszczędzając w ten sposób zasób, automatycznie otrzymuje także część cierpienia i żalu. Aby uniknąć tego cierpienia, wielu po prostu podąża raz obraną ścieżką, zdając sobie nawet sprawę z jej bezsensu, wykorzystując żale jako reakcję obronną i wykorzystując je do usprawiedliwienia swojej bierności w obecnym życiu: „Nie podoba mi się ta praca , ale tyle się uczyłam... Teraz nie odpuści!”, „Gdybym wiedziała, jakim jest człowiekiem, nie wyszłabym za mąż 20 lat temu. Ale nie rozwodź się teraz…” i tak dalej, i tak dalej. Brzmi znajomo?🔹 Z drugiej strony strach przed żalem może popchnąć do nieprzemyślanych i impulsywnych działań – w końcu tak jest lepiej. żałować tego, co zostało zrobione, niż tego, czego nie zrobiono. A właściwie co myślisz o czymś niespełnionym +7-916-48-2-48-33