„Jakie jest źródło uzależnienia? Jak się tego pozbyć i na co zwrócić szczególną uwagę?” Źródłem uzależnienia jest trauma przywiązania, czyli sposób, w jaki we wczesnym dzieciństwie zorganizowana była interakcja dziecka z matką. Co to znaczy od urodzenia do 7 lat? Najbardziej krytyczny okres to 0-5 lat i tutaj ogromne znaczenie ma zależność od własnej wrażliwości. Istnieją pewne cechy, które nas od siebie odróżniają, niezależnie od tego, w jakim środowisku się znajdujemy, np. temperament. Jedno dziecko może reagować z większą wrażliwością na zachowania i działania matki. Uzależnienie powstaje, gdy więź z matką nie była wystarczająco silna, dziecko nie odczuwało kontaktu emocjonalnego, nie było pożądanej głębokiej więzi, aby mogło być przekonane, że jego matka jest z nim. Nazywa się to bezpiecznym przywiązaniem i jeśli nie istnieje, powstają warunki wstępne uzależnienia. Często ludzie nie rozumieją, jak do 25-30 roku życia, a nawet do 40 roku życia, nie pojawiła się żadna trauma, wszystko było cudowne, ale w wieku 40 lat rozwinęło się takie przywiązanie. Rzecz w tym, że kontuzja może być uśpiona, nie zachodzą żadne zdarzenia, które ją powodują, ale w wieku 40 lat to się po prostu stało! Może to oznaczać, że dziewczyna była bardzo podobna do swojej matki i dotykała tych strun duszy, których dotykała matka, tych miejsc, w których matka bolała (podobnie jak w przypadku mężczyzny - mógł dotykać tych strun duszy, które zostały uszkodzone przez matkę ). Zatem pierwszą opcją jest brak czułości, bezpieczeństwa, pewnego rodzaju poczucia pewności „mama jest przy mnie, mama na pewno jest moja i jeśli będę tego potrzebować, ona odpowie i wesprze”. mama jest zbyt często obecna w kontakcie, nadopiekuńczość. Jak się to objawia? Nadopiekuńczy rodzic nie obserwuje potrzeb i pragnień dziecka, boi się, że w kontakcie dziecko może się zdystansować i zerwać więź. Dziecko rośnie, eksploruje świat, coraz bardziej go rozumie, aż w pewnym momencie chce się odsunąć od matki, ucieka, biegnie lub idzie porozumieć się z dziećmi na placu zabaw. Jednocześnie mama jest wygórowana i niespokojna: „Dokąd idziesz? Co robisz? Dlaczego rozmawiasz z tym chłopcem? Nie komunikuj się z nim! Innymi słowy, każda inicjatywa jest natychmiast zatrzymywana. Obok takiej matki może powstać charakter zależny; w związku z tym w wieku dorosłym osoba boi się przejąć inicjatywę, zrobić, co chce, ponieważ jego matka przestanie się z nim kontaktować i go opuści. W dorosłości następuje przeniesienie, a przywiązanie wytworzone w stosunku do matki zostaje przeniesione na relacje z dorosłymi, na partnerów. Np. dość powszechny lęk u kobiet, które wybrały pozycję ofiarną i są w związku współzależnym z partnerem (ona siedzi w domu i czeka na niego z pracy, aż on zarabia, ale ona sama nie zadowala się brakiem samorealizacja) zadziała. Ten strach jest bardzo głęboki i silny, jakby pójście do pracy spowodowało, że małżonek się odwróci (jakby jedyne, co łączy partnerów, to właśnie to uzależnienie. Moje filmy o tematyce psychologii i psychoterapii możesz obejrzeć tutaj https://). /www.youtube.com/user/larisaBandura Subskrybuj, aby być na bieżąco z moimi nowymi artykułami