Od autora: „Proces najgłębszych badań... prowadzi nas do uznania, że ​​jesteśmy skończeni, musimy umrzeć, jesteśmy wolni i nie możemy uciec przed wolnością . Dowiadujemy się również, że jednostka jest nieubłaganie samotna.” Yalom I. Ponieważ człowiek jest istotą społeczną i dąży do komunikacji i relacji, samotność przeraża wielu. Przeraża mnie przede wszystkim samotność jako problem: „Co mam zrobić? Jak sobie poradzę? Ale co gdyby….; A co jeśli...”Tak czy inaczej pragniemy związku z płcią przeciwną, bo natura sama w sobie przewiduje atrakcyjność między mężczyzną a kobietą. Tak właśnie jest... To prawda, że ​​czasami niektórzy z nas nie wchodzą w związki z chęci dzielenia z drugą osobą czasu, zainteresowań i życia, ale ze strachu... U podstaw leży egzystencjalny strach przed samotnością (śmierć), a pod nim mogą kryć się inne lęki pochodne: strach, że nie będę spotkać coś lepszego dla siebie; strach przed odpuszczeniem; strach przed utratą czasu; strach społeczny (wszyscy w parach); strach przed oceną; zazdrość (inni to mają!); chciwość (ale moja!)... W rezultacie nawiązują relacje z niewłaściwymi ludźmi, żenią się z niewłaściwymi ludźmi, żenią się z niewłaściwymi ludźmi... Strach nie może być towarzyszem szczęśliwego związku, ponieważ strach jest uzależnieniem od drugiej osoby, to wieczne wątpliwości i niepewność. Mianowicie głęboko zakorzeniona niepewność rodzi strach przed samotnością i towarzyszące temu lęki. Jeśli ktoś tworzy związek oparty na strachu, następuje podświadome rozdwojenie osobowości. Sama osoba może nie być świadoma tego rozłamu, wyrazi się to niezadowoleniem i wiecznym poszukiwaniem czegoś lepszego... Takie relacje są pozbawione duchowej intymności i oboje nie są z nich zadowoleni. Przykłady z praktyki terapeutycznej: 1.” Wyszłam za mąż, bo już nadszedł ten czas, bałam się zostać sama. Ale nie mogłam w pełni zaakceptować mojego męża. Nie mieliśmy tych samych wartości i zainteresowań; on mnie nie rozumiał. W rezultacie poczułam się samotna w swoim małżeństwie. Nie chciałam być blisko niego, ale nie odważyłam się też odejść. Walczyły we mnie dwa uczucia: jedno mówiło „odejdź”, drugie: „Kto cię potrzebuje?” Będąc głęboko nieszczęśliwą, nie mogłam przekazać moim dzieciom tego, czego chciałam. To smutne, ale to fakt. Teraz mieszkam z nim i pogrążam się coraz bardziej w depresji.”2. „Wyszłam za mąż nie dlatego, że bardzo tego chciałam, ale dlatego, że bałam się samotności. Ale w naszym życiu nie wyszło. Nie mogłem się w tej kobiecie zakochać i w rezultacie całe życie szukałem ujścia w postaci przypadkowych związków. Ale teraz rozumiem, że poszukiwania mogą trwać bez końca, że ​​powód jest we mnie. W końcu rozwiedliśmy się z żoną.” W obu przypadkach przyczyną niespełnionych związków był strach przed samotnością i zwątpienie. W końcu myśli, że dana osoba nie będzie mogła spotkać drugiej osoby lub że nikt go nie pokocha, są właśnie tymi, które są nieodłączne od osób o nieadekwatnie niskiej samoocenie. Okazuje się, że z powodu braku pewności siebie człowiek pozbawia się sobie pełni życia; jakby z własnego wyboru mówił: „Ja nie zasługuję na szczęście”. Po co tłumić pragnienie bycia z kimś, do kogo pasujesz nie tylko pod względem wieku, płci, ale także zainteresowań i statusu? Po co trzymać się związku, gdy ktoś cię zauważył? Po co się oszukiwać? Po co żyć na pół? Zastanów się, czy chcesz żyć w pełni, skoro akceptujesz życie całą swoją osobowością, bo sam je wybrałeś, w oparciu o PRAGNIENIE, czy też „zamrażasz” część siebie i żyjesz na pół, bo STRACH stał się podstawą Twojego życia. wyboru? Oto oznaki życia „połową”: niechęć do przebywania blisko partnera; częste stany apatii, przygnębienia, depresji; brak sensu życia; myśli, że inni mają szczęśliwsze życie; poczucie dużego ciężaru dla siebie plecy lub ramiona, „zamrożone uczucia”; niechęć do radowania się. Jeśli znasz ten stan, gdy tłumisz w czymś swoje pragnienia, poświęcasz się i doświadczasz rozczarowania, a nawet depresji, wiedz, że sprawa jest po twojej stronie. niepewność i niedowierzanie, że jesteś godna takiej miłości... Czyli potrzebujesz