Od autora: Opublikowano w „Złotej Drabinie” Wraz z pojawieniem się programowania neurolingwistycznego (NLP) w połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku dziedzina wiedzy i praktyki psychologicznej, której nazwa brzmi psychologia generatywna , zaczęła się intensywnie rozwijać i coraz bardziej utwierdzać. Ten obszar wiedzy istnieje już w rzeczywistości, jednak nie został jeszcze sformalizowany w odpowiednią dyscyplinę. Sam termin „generatywność” oznacza „generować coś nowego” – generować. W odniesieniu do psychologii człowieka generatywność objawia się w jego zdolności do podejmowania zasadniczo nowych decyzji, odnajdywania nowych powiązań i relacji między elementami znanych sytuacji oraz twórczego postrzegania tych standardowych i znanych sytuacji. Osoby z generatywnym myśleniem i percepcją są w stanie wzbogacić swoje własne pomysły dotyczące napotykanych trudności. A to pozwala im być elastycznymi i kreatywnymi. Programowanie neurolingwistyczne (NLP) powstało w oparciu o studiowanie doświadczeń wybitnych mistrzów psychoterapii (F. Pearls, M. Ericson, V. Satir). Sami nie potrafili wyjaśnić tajemnicy własnej fenomenalnej skuteczności. Na przykład Milton Erickson żartobliwie odpowiedział na pytanie o to, co zrobił, aby wprowadzić swojego klienta w stan transu: „Mówię mu, żeby wszedł w trans, a potem po prostu czekam, aż to zrobi”. Ludzie nie zdają sobie dokładnie sprawy, w jaki sposób osiągają wyniki. Często są to intuicyjnie odnajdywane strategie i techniki mentalne, które pozostają poza świadomością samego mistrza. Mistrz nie jest nauczycielem swoich umiejętności. Studiując wybitnych mistrzów w celu opisania modeli ich twórczości, twórcy NLP odkryli nie tylko podobieństwa, ale wręcz tożsamość z systemem podstawowych postaw życiowych każdego z nich. Ich usystematyzowanie doprowadziło do powstania powszechnie znanych obecnie podstawowych założeń NLP. W tych założeniach – głównych założeniach NLP – w nieoczekiwany i bardzo przyjemny sposób ujawnia się związek pomiędzy sukcesem wybitnych ludzi a ich pozycją życiową, czyli optymizmem, kreatywnością i ciężką pracą. Mistrzostwo, kreatywność i sukces, jak się okazuje, mają swoją własną filozofię! Fakt ten znajduje potwierdzenie w słynnym badaniu amerykańskiego naukowca A. Maslowa, w którym opisuje on właściwości psychologiczne najbardziej godnych i znanych przedstawicieli rodzaju ludzkiego. Tak zwane jednostki samorealizujące się, jeśli dokładnie przeanalizujesz ich cechy psychologiczne, okaże się, że dokładnie i mocno trzymają się pozycji generatywnej! Okazuje się, że im bardziej znaczące wyniki osiąga dana osoba, tym bardziej ujawnia się jako jednostka i tym silniejsze jest jej podejście do kreatywności, uczenia się i rozwoju. Generatywność to pewna systemowa cecha indywidualności, która faktycznie gwarantuje człowiekowi ciekawe i sensowne życie. Brak generatywności jako pozycji życiowej stwarza realne warunki dla konsumpcjonizmu i zależności od innych, infantylizacji i degradacji. Wszystkie funkcje ciała i osobowości związane z kreatywnością i tworzeniem są potrzebne w tym procesie i dlatego są trenowane i rozwijane. I odwrotnie: jeśli coś nie jest używane, to (jako niepotrzebne) ulega degradacji i ostatecznie umiera. Generatywność jako pozycja życiowa człowieka zakłada systematyczne włączanie człowieka w coraz bardziej złożone sytuacje w oparciu o twórcze zainteresowania. W tym przypadku sensowne jest już mówienie o ludziach o generatywnym typie myślenia lub o osobowościach generatywnych. I tutaj ważne jest, aby dla ludzi typu generatywnego nie było żadnych zewnętrznych trudności. Osobowość generatywna traktuje trudne sytuacje zawodowe lub osobiste (co jest zasadniczo nieistotne!) jako złożone zadania heurystyczne. Generatywność jako cecha systemowa stwarza niezbędne warunki wewnętrzne dla tego rodzaju twórczości. A. Maslow uznał kreatywność za jedną z najważniejszych cech samorealizacji jednostek. Twórczość osobista jest.