Od autora: Temat miłości matki stale pojawia się w naszym życiu. Wszyscy o niej mówią, od dzieci po rodziców. Temat ten jest także stałym towarzyszem terapii. Bez miłości nie ma nigdzie. Każdy z nas pragnie być kochany, ceniony, otoczony opieką i szanowany. Miłość to podstawowe uczucie, którego nadmiar lub niedobór odbija się w zachowaniu, w kontaktach społecznych, w działaniach zawodowych przez całe nasze życie. Wszyscy o niej mówią, od dzieci po rodziców. Temat ten jest także stałym towarzyszem terapii. Bez miłości nie ma nigdzie. Każdy z nas pragnie być kochany, ceniony, otoczony opieką i szanowany. Miłość to podstawowe uczucie, którego nadmiar lub niedobór odbija się na zachowaniu, interakcjach społecznych i aktywności zawodowej przez całe życie. „Dużo pracuję, robię wszystko, żeby moim rodzicom dobrze się żyło”. „Czuję się wobec nich tak winna, że ​​nie wiem, co jeszcze mogę zrobić, żeby czuli się dobrze”. „Tak mi wstyd, że odeszłam tak wcześnie z domu, porzuciłem je.” „Moja mama jest taka dobra, ona mnie kocha.” „Mam tego dość! Nie pozwala mi zrobić kroku” „Bez względu na to, co zrobię, wszystko jest nie tak!” „Jak chcę gdzieś pójść, żeby jej nie widzieć”. Wszystko jest o miłości. W końcu miłość ma też drugą stronę – nienawiść. Słyszymy wszystkie te wyrażenia odzwierciedlające brak miłości, poczucie winy, wstydu i nienawiści w naszym codziennym życiu. MIŁOŚĆ MATKI Miłość to podstawowe uczucie. To uczucie miłości przyczynia się do połączenia dwóch serc, powstania rodziny i narodzin dzieci. MIŁOŚĆ to głębokie uczucie i uczucie głębokiego współczucia dla drugiej osoby. MIŁOŚĆ MATKI to uczucie głębokiego uczucia i współczucia, jakiego doświadcza matka wobec swojego dziecka. MACIERZYŃSTWO jest głównym celem kobiety. Każda kobieta instynktownie pragnie macierzyństwa. Narodziny zdrowych dzieci i ich szczęśliwe życie w dużej mierze zależą od stosunku rodziców do siebie, od wzajemnej miłości, a nie od warunków zewnętrznych. Wszystkie matki kochają swoje dzieci, ale nie każda potrafi okazywać swoją miłość. Każda matka okazuje swoją miłość na różne sposoby. Niektórzy dzielą się nim hojnie, czasem w nadmiarze, inni zaś w niewielkim stopniu. Gdzie jest złoty środek w okazywaniu miłości? Jak mierzyć tę miłość - czynami czy słowami? NIENAWIŚĆ jest pochodną agresji, która podobnie jak miłość jest uczuciem podstawowym. Gdy dziecko jest pełne, cieszy się, gdy jest głodne, krzyczy, a jeśli matka przez dłuższy czas nie przychodzi, złości się na nią (odwraca się od piersi; w starszym wieku nie chcę coś zrobić) i jest to normalne. W ten sposób dziecko wyraża siebie i swoje uczucia. To nienawiść pomaga utrzymać miłość; są one ze sobą ściśle powiązane. Pomaga nam rozróżnić i zrozumieć prawdziwą miłość, pozwala rozróżnić (odróżnić) świat zewnętrzny od wewnętrznego, pozwala wyznaczyć granice i oddzielić nasze JA od MY. Poznając i rozumiejąc drugiego człowieka, jego uczucia, poznajemy siebie, swoje uczucia. Ważne jest, aby ta miłość i nienawiść wystarczyły do ​​utrzymania wewnętrznej równowagi. Nie trzeba też zapominać, że zwykle to agresja (gniew) przyczynia się do osiągnięcia wyznaczonych celów i samorealizacji. Pamiętajcie, wielu z Was wbiło gwóźdź i uderzyło młotkiem w palec. Zraniony! Ale ty nadal wbijałeś gwóźdź, aby dokończyć rozpoczętą pracę. Byłeś zły, ale zrobiłeś to i w swoich działaniach zawodowych wykazujesz się uporem, jeśli coś nie wychodzi. Istnieje kilka rodzajów miłości: warunkowa, bezwarunkowa. MIŁOŚĆ WARUNKOWA MIŁOŚĆ WARUNKOWA opiera się na założeniu, że na miłość trzeba zapracować. „Aby zasłużyć na rower, musisz się dobrze uczyć!” Do czego to prowadzi matki: „MUSISZ!” MUSISZ!" - są stałymi towarzyszami w dorosłym życiu takiej osoby. Jako dorośli ludzie ci mają tendencję do skupiania się naautorytatywne, znaczące osoby, takie jak ich matki, ponieważ nie mogą samodzielnie podejmować decyzji, stale potrzebują wsparcia i zrozumienia, a czasem zachęty. Ich aktywność, a także samoocena zależą od zewnętrznych ocen (pochwał) innych ludzi. Są to ludzie, którzy nieustannie szukają w sobie wad, dlatego wśród znajomych często pojawiają się pytania: „Jak wyglądam?”; „Czy ta sukienka na mnie pasuje?” W pracy będą także narzucać swoje usługi i pomoc innym, nawet jeśli nie zostaną o to poproszeni, często ze szkodą dla ich interesów. Dług jest dla nich na pierwszym miejscu, dlatego często można od nich usłyszeć: „Muszę; Muszę!". Jeśli zrobią coś „złego”, wówczas z wyrażonego poczucia winy zaczynają przepraszać. Ci ludzie żyją według ustalonych zasad, zasad i stereotypów. Zależne od innych osób, odczuwają wyraźny strach przed opuszczeniem i niechcianym, strach przed utratą kontroli nad innymi, strach przed przyznaniem się do swojej bezradności i bezbronności. Życie dla nich jawi się czarno-biało. Podstawowe zasady ich życia: „Wszystko jest dobre – wszystko jest złe”, „Ty dajesz mi – ja daję Tobie”. Bogactwo materialne utożsamiane jest z miłością: „Wszystko jest - jest miłość”, „Nie ma nic - nie ma miłości”. Osoby dorosłe, takie osoby, przekazują ten model zachowań nie tylko swoim dzieciom, ale także swojej działalności zawodowej: „Aby na coś zasłużyć, trzeba coś zrobić”. MIŁOŚĆ BEZWARUNKOWA Nic nie może się równać z MIŁOŚCIĄ MATKI! W potocznym rozumieniu MIŁOŚĆ MATKI to miłość, która objawia się w trosce o swoje dziecko, z uwzględnieniem jego potrzeb. Miłość matki objawia się w czułej opiece, we wspieraniu i zachęcaniu do samodzielności dziecka, w zapewnianiu ochrony przed niebezpieczeństwami i lękami, we wzmacnianiu pragnienia miłości do życia. To bezinteresowna miłość matczyna daje dziecku poczucie własnej wartości, poczucie, że JESTEM, ŻE ISTNIEJĘ i KOCHAM TYLKO ZA NIC. Na miłość matki nie trzeba zdobywać, nie trzeba na nią zasłużyć. BEZWARUNKOWA AKCEPTACJA jest główną cechą miłości macierzyńskiej. Matka nie stawia warunków, ona po prostu kocha swoje dziecko, inne: wesołe, kapryśne, uparte, gniewne i nie karze swoją miłością za to, że „zniszczy zabawkę albo wejdzie do kałuży i ubrudzi sobie spodnie”. Miłość nieoceniająca pomaga wzmocnić poczucie własnej wartości dziecka, pewność siebie, niezależność, czyli harmonijny rozwój jednostki. Prawdziwa miłość do dziecka objawia się w tworzeniu i utrzymywaniu rodziny (ojciec, matka, dziecko) oraz nie w skupianiu miłości i uwagi na dziecku! W rodzinie wszyscy o siebie dbają i każdy ma swoje miejsce w tym życiu. Czasem konieczne jest także wzmocnienie czynów słowami miłości. MATKO, KOCHAJ MNIE! MAMO, ZWRÓĆ NA MNIE UWAGĘ! – nasze dzieci mówią nam swoim zachowaniem.MAMO. KOCHAJ MNIE JAKIM JESTEM! BARDZO CIĘ KOCHAM! MATKO, ZWRÓĆ UWAGĘ NA SWOJE DZIECKO! Jeśli coś zmieniło się w jego zachowaniu, jeśli coś nie dzieje się jak zwykle, oznacza to, że potrzebuje Twojej miłości, wsparcia, opieki i ochrony.29.09.2014. Natalya Sokolova Przypowieść „O MATCE!” ​​Młoda Matka właśnie wkroczyła na ścieżkę macierzyństwa. Trzymając dziecko w ramionach i uśmiechając się, zastanawiała się: „Jak długo będzie trwało to szczęście?” A Anioł powiedział jej: „Droga macierzyństwa jest długa i trudna. I będziesz stary, zanim dojdziesz do końca. Ale wiedz, że koniec będzie lepszy niż początek. Ale młoda Matka była szczęśliwa i nie wyobrażała sobie, że może być coś lepszego niż te lata. Bawiła się ze swoimi dziećmi, po drodze zrywała dla nich kwiaty i kąpała je w strumieniach czystej wody; i słońce zaświeciło dla nich radośnie, a młoda Matka krzyknęła: „Nie ma nic wspanialszego niż ten szczęśliwy czas!” A kiedy nastała noc i zaczęła się burza, a ciemna droga stała się niewidzialna, a dzieci drżały ze strachu i zmarznięte, Matka przytuliła je, przycisnęła do serca i przykryła kocem... A dzieci powiedziały: „Mamo, nie boimy się, bo jesteś blisko i nic złego nie może się wydarzyć”. , Oni …….»