Myślę, że wiele osób odkłada współpracę z psychologiem pod pretekstem „Tak jak jest” i „Sam sobie z tym poradzę”. Jakże mi to przypomina uparte pięcioletnie dziecko, jakim kiedyś był każdy z nas! Mam przyjaciół, którzy w całkowitej ciszy ukrywają wszystko, co dzieje się w ich życiu. Twój stan jest na skraju załamania, częste myśli o śmierci, ciągłe długi, nadużywanie alkoholu, lęki, powtarzające się próby budowania relacji, awans w pracy. Brak przyjaciół, niezadowolenie z siebie, nienawiść do rodziców. I pomimo wszystkich ich desperackich prób – cóż, jest to po prostu widoczne. Z powodu częstej nerwowości, biernej agresji, histerii, związków są też osoby, które patrząc na tę pierwszą kategorię, myślą – „no cóż, ze mną wszystko w porządku”, „przynajmniej jestem żonaty”, „w porównaniu do innych, ja. Dobrze zarabiam”, „Wszyscy tak żyją”, „Chcę za dużo”. Porównują się przeważnie do tych, którzy są w gorszej sytuacji, żeby się uspokoić. Podstawą takiego myślenia jest w zasadzie to samo wewnętrzne niezadowolenie z życia i siebie, tyle że nie jest ono tak mocno wyrażone. Plus: „Sam sobie poradzę”. Można je rozpoznać także po opadających oczach, ciągłym zmęczeniu i braku uśmiechu na twarzy. Istnieje jednak niewielka kategoria osób, które z tego czy innego powodu zdecydowały się zwrócić do psychologa. Być może był to akt desperacji, a może była to świadoma decyzja. W każdym razie powiedzieli sobie „nie chcę już tak żyć” albo „sam sobie z tym wszystkim nie poradzę”. Znaleźliśmy dobrego specjalistę i pracujemy – aktywnie i dużo, albo płynnie i stopniowo. Dzieje się to na różne sposoby, a ich życie się zmienia. Rośnie poczucie własnej wartości, relacje są budowane i zmieniane, dochody rosną, a negatywne myśli znikają. To wszystko nie dzieje się w ciągu jednego dnia. Ale nawet po roku mogą już siebie nie rozpoznać. Dlaczego to robię. Można w nieskończoność wmawiać sobie, że wszyscy tak żyją lub że sam poradzę sobie ze wszystkimi problemami. Jest tylko jedno życie. I każdego dnia będzie dokładnie o jeden oczekiwany szczęśliwy dzień mniej. Podobnie jak oczekiwane dni, które są „takie sobie”".