Od autora: Seneca „Jeśli człowiek nie wie, w którą stronę zmierza, żaden wiatr nie będzie mu sprzyjał”. Ja tak, jak wiele osób. Ale często nasze pragnienia się nie spełniają. Jak powiedział John Grinder: „Większość ludzi wie na pewno, że nie chcą tego, co mają, ale nie wiedzą, czego chcą”. Aby marzenie stało się rzeczywistością, należy postawić sobie cel. Wygląda na to, że to wyrażenie już zaostrzyło zęby. A jednak tylko jasno określony cel pozwala nam zdobyć znaczące szczyty Everestu, na przykład zjechać Nilem, pojeździć na monocyklu, kupić jachty i uzyskać rezultaty. Dlaczego cele są ważne Jeśli nie ma celu, nie da się opracować planu działania, nie jest jasne, dokąd zmierzać, nie jest jasne, co należy zrobić i czy to zrobić? I nawet jeśli spróbujemy coś zrobić, aby nauczyć się sterować jachtem, utrzymać równowagę, ćwiczyć nasz angielski, nie prowadzi to do znaczących rezultatów, ponieważ nie mamy nawet jasnego wyobrażenia o tych wynikach (możemy mieć kupił jacht, ale obowiązki zawodowe i rodzinne nie dają możliwości pływania). W końcu przychodzi rozczarowanie, przekonanie, że nic nie pomoże, nie ma sensu iść dalej, zamęt i chęć ponownego zanurzenia się w marzeniach, bo tam wszystko jest możliwe, ale w prawdziwym życiu wszystko lub prawie wszystko jest możliwe! Aby wyrwać się z tego błędnego koła nieskutecznych działań przy braku celów i błędnego koła żalu, musimy nauczyć się przekładać nasze marzenia i pragnienia na format celu. Ważne jest tutaj zdefiniowanie pojęcia celu. Cel to wynik, który chcemy osiągnąć. Jeśli nie przełożysz swoich marzeń na cele, nie będziesz w stanie wyrwać się z bezowocnego kręgu rozczarowań i strat. Niestety wiele osób tak robi, żyją tak, jakby płynęły z prądem. Pojechałam tam, gdzie mówili rodzice, wybrałam pracę, którą udało mi się dostać, choć nie lubię swojej pracy, i każdego ranka jak np. kuchnia na wakacjach poszłam obejrzeć film, bo wszyscy już go oglądali, a nie dlatego, że mnie to interesuje itp. Zgadzam się, to dość smutny obraz. Mam wrażenie, że człowiek nie żyje własnym życiem. Stephen Covey, znany specjalista ds. zarządzania i autor książek o poprawie efektywności osobistej, w swojej książce „7 nawyków skutecznego działania” nazwał takie podejście do życia reaktywnym. Wyróżnia dwa podejścia do życia i dwa typy ludzi. Reaktywne i proaktywne. Zobaczmy, jak mogą wyglądać te dwa typy ludzi. Ludzie reaktywni to ci, którzy żyją zgodnie z zasadą „jak wyszło”, „jak wyszło”, „płynę tam, gdzie wieje wiatr”. To życie w bezpośredniej reakcji na okoliczności zewnętrzne. Proaktywne podejście do życia to samodzielne budowanie swojej trajektorii życiowej; to nie tylko reakcja, ale aktywny wpływ na okoliczności i zdarzenia zewnętrzne. Osoba proaktywna jest twórcą własnej rzeczywistości, mając swobodę wyboru sposobów reagowania na okoliczności życiowe. Chociaż życie reaktywne jest także naszym osobistym wyborem. Dlatego musisz sam być odpowiedzialny za podjęte decyzje, działania, zaniechania, działania, myśli. Proaktywny typ ludzi to typ zwycięzcy, lidera. Ale to wcale nie znaczy, że nie popełnia błędów i niepowodzeń. To wciąż się zdarza. Tylko w przeciwieństwie do osób reaktywnych znajduje odwagę, by przyznać się do porażki i siłę, by iść dalej. Przyznaj się do błędów i popraw je, strać wszystko i zacznij od zera. Albo może obrócić się o 180 stopni i wejść w zupełnie nowy, nieznany obszar działalności i wznieść się na nowe wyżyny. Znajdź nowe sposoby rozwiązywania problemów. Proaktywność i kreatywność są ze sobą ściśle powiązane. Proaktywność to kreatywność, autorstwo, odpowiedzialność, tworzenie czegoś nowego, nieważne o czym mówimy: życie osobiste, sfera zawodowa, nasze zainteresowania. Czy można rozszerzyć swoją proaktywność? Istnieje kilka sposobów. Jednym z nich jest zwrócenie uwagi na słowa wskaźnikowe, które pojawiają się w Twojej codziennej mowie. Zwroty z lewej kolumny są charakterystyczne dla osób reaktywnych, zwłaściwie proaktywnie Nie mogę Nie mogę To nie zadziała Spróbuję Jestem wkurzony na (kogoś lub coś) Podejmuję własną decyzję Będę musiał wybrać Gdybym tylko wolał Jestem zmuszony Jestem gotowy zrobić inaczej. Porównaj te słowa ze zwrotami, których najczęściej używasz w swojej mowie. Zauważyłeś więcej słów z lewej kolumny? To wskazuje na Twoją reaktywność. Najprostszym sposobem na zwiększenie swojej proaktywności jest zastąpienie reaktywnych słów w Twojej mowie zwrotami i słowami z prawej kolumny. Wydaje się to takie proste, ale działa. Zmiana prostych sformułowań mowy może zmienić Twój stan wewnętrzny. „Nie ma mowy” to ulubione zdanie wielu osób. „Zobaczmy, jakie są możliwości!” Ta technika może naprawdę zmienić wewnętrzny nastrój i ustawić nas w sposób proaktywny. Druga metoda polega na zadaniu sobie trzech magicznych pytań. Używane, gdy analizujemy sytuację postrzeganą jako porażkę, jako porażkę. Korzystając z odpowiedzi na te pytania, formułujemy je w sposób proaktywny: Jakie wnioski mogę wyciągnąć z tej sytuacji? Czego naprawdę chcę? Jak mogę uzyskać to, czego chcę w inny sposób, odpowiadając na te pytania w pozytywny sposób? już dostosowujesz swój cel, już zaczynasz budować nowy plan działania, ruch w kierunku sukcesu nie ustaje, zmienia się jedynie kierunek trasy. Ta metoda pomaga również przejść od reaktywnego stylu życia do proaktywnego. Inny sposób pracy nad proaktywnością zasugerował Stephen Covey. Metoda ta jest powiązana z pojęciami „kręgu wpływu” i „kręgu zainteresowań”. Weź kartkę papieru i narysuj duży okrąg. Wewnątrz zapisujemy ważne pytania, które nurtują nas tu i teraz. Edukacja lub rozwój kariery, klimat planety, poziom życia w kraju, uporczywy kaszel itp. To jest nasz osobisty krąg zmartwień, wszystko, co nas niepokoi. Jeśli przyjrzymy się tym kwestiom, możemy zidentyfikować te, na które mamy wpływ. Na przykład moja przyszłość zawodowa, wizyta u lekarza. Wewnątrz dużego koła rysujemy mniejsze koło – jest to krąg wpływu – i tam przenosimy wszystkie tematy i kwestie, które tak naprawdę od nas zależą i na które można wpływać. Powinieneś zwrócić uwagę i skoncentrować swoje wysiłki na tym kręgu. Od tego będzie zależeć stopień proaktywności. Ludzie proaktywni skupiają się na swoim kręgu wpływów, koncentrując swoje wysiłki na tym, co mogą zmienić, zdecydować, zrobić. Z tematów związanych z zakresem obaw mogą wybrać te, które można włączyć w obszar ich osobistej kontroli. Jeśli temat jest duży, dzielą go na zadania, z którymi są w stanie sobie poradzić. Na przykład problem ekologii planety ma charakter globalny i pojedyncza osoba nie może w żaden sposób na nią wpływać. Ale. Jeśli zwrócisz się do siebie i zapytasz: „Co osobiście mogę zrobić, aby ocalić przyrodę?”, otworzy się przed Tobą wiele możliwości. Przynajmniej nie śmieć na ulicach, używaj mniej plastiku, segreguj śmieci. Problemy w relacjach z ludźmi to problem na bardzo dużą skalę. Ale każdy może nauczyć się konstruktywnej interakcji z bliskimi, współpracownikami i mniej kłócić się z dziećmi. Zacznij od małych rzeczy, dzięki temu możesz zwiększyć swoją strefę wpływów, a co za tym idzie, swoją proaktywność. Przeciwnie, ludzie reaktywni koncentrują swoją energię na kręgu obaw, ale to oznacza, że ​​nie mają ani siły, ani możliwości, aby w jakiś sposób wpłynąć na sytuację. Dlatego wolą narzekać na okoliczności, obwiniać innych i nie zmieniać niczego w swoim życiu. Koncentrując się na podejściu reaktywnym, podejmując się zadań niemożliwych, rezygnując z małych szans w realnych zadaniach, wielu w ogóle przestaje cokolwiek robić, przestaje wierzyć w swój sukces. i nie zmieniaj życia na lepsze Aby więc rozwinąć swoją proaktywność i osiągnąć swoje cele, możesz wprowadzić do swojego życia dwie zasady: - zastosuj pozytywne przeformułowanie - poszerz swój krąg wpływów.!