Czy potrzebujesz muchy w maści w beczce z miodem? Balakhonskaya G.V. Wersja audio artykułu tutaj https://www.b17.ru /media/51323/# Piszę ten artykuł, drodzy przyjaciele, w pewnym sensie kontynuację mojego poprzedniego artykułu „Co zrobić z nieprzyjemnymi emocjami?” No może nie do końca kontynuacja, ale rozwój w innym kierunku, w którym poszły myśli o nieprzyjemnych emocjach. Każdy, drodzy przyjaciele, zapewne zna rosyjskie przysłowie, że mucha w maści psuje beczkę miodu? Nie będę teraz analizował początków jego pochodzenia z tradycji rosyjskich, ale użyję tego jako metafory :) Jasne jest, że jeśli naprawdę dodasz smołę do miodu, to raczej nie będzie to miód :)) Ale co jeśli w przenośni. sens? W artykule o nieprzyjemnych emocjach i tym, co z nimi zrobić, mówiłem już szczegółowo o tym, że na wszystkie zdarzenia, które nas spotykają, reagujemy emocjami. Po prostu dlatego, że emocje są naturalnym sposobem wyzwalania naszych działań. Mechanizm, który wszczepił nam Proroda, abyśmy mogli poruszać się i przetrwać w tym świecie. Można powiedzieć, że my, ludzie, żyjemy emocjami. Jednocześnie nie jesteśmy świadomi wszystkich naszych emocji. Jesteśmy świadomi tylko części. Czasami bardzo małej części. Oczywiście, istnieją ku temu powody. Na przykład od dzieciństwa zabrania się nam doświadczania pewnych emocji. Bo, powiedzmy, matka nie pokocha złego chłopca i wyśle ​​go do sierocińca. Dziecko oczywiście nieznośnie się tego boi. Nie wie, że to matka go „wychowuje” w ten sposób. No cóż, on tak wychowuje, oczywiście, z „wielkiego” umysłu… Ale dla dziecka wszystko jest poważne. Wierzy, że jeśli się zdenerwuje, to naprawdę zostanie wysłany do sierocińca. Dlatego gniew jest dla niego surowo zabroniony. Nie znaczy to oczywiście, że nie pojawia się w nim gniew, gdy czuje się urażony. Natura nadal działa tak, jak powinna, ale on po prostu nie zdaje sobie sprawy ze swojego gniewu. Oto taki dorosły facet na wizycie u psychologa i mówi: „Ja? Ja nigdy się nie złoszczę!”, energicznie uderzając pięścią w kolano. Z całkowicie jednoznaczną, złą intonacją w głosie. Jednak on nie kłamie. Jest absolutnie pewien, że nigdy naprawdę się nie złości. Po prostu ma psychologiczną blokadę, aby uświadomić sobie swój gniew. Cóż, ciało reaguje w ten sposób - pięści zaciskają się, ramiona napinają, usta zaciskają się, nozdrza rozszerzają się. A także, aby wujek z pewnością nie miał gniewu, nadal może wydawać się, że całym ciałem zamienia się w kamień. Wiesz, są tacy ludzie, których nic nie da się przeniknąć. Swoją drogą, wiele osób im zazdrości – mówią, co za wspaniały facet. Bardzo wyraziście napisał o tym Alexander Lowen w swojej książce „Seks, miłość i serce: psychoterapia zawału serca”. I okazuje się, że człowiek w naturalny sposób doświadcza bardzo różnych emocji. Wszystko. Jak przystało na jego ludzką naturę. W naturze nadal istnieją wszystkie cielesne mechanizmy reakcji na to, co dzieje się z człowiekiem, ale człowiek nie jest ich świadomy. I dużo energii marnuje się na tę właśnie nieświadomość. Co więcej, siła fizyczna - aby utrzymać napięcie ciała, nie reagując na nie w żaden sposób, a zatem nigdy się nie relaksując. No cóż, jeśli posuniemy się do skrajności, wówczas w środku pojawi się coś w rodzaju ciągłego zmęczenia i pustki. Delikatnie mówiąc, nie ma tu nic przyjemnego... Przecież człowiek z natury powinien doświadczać emocji, reagować na zdarzenia, podejmując odpowiednie działania. Ale osoba z wewnętrznym zakazem emocji i tą właśnie pustką w środku faktycznie odczuwa potrzebę emocji. To żywy człowiek! Z powodu tych psychologicznych blokad na „złe” emocje odczuwa głód emocjonalny, który odczuwa jako wewnętrzną pustkę. A potem wydaje się, że dana osoba wierzy, że wszystko jest tak, jak powinno (choć melancholijnie), ale zaczyna organizować sobie wszelkiego rodzaju kłopoty w „dziwny” sposób. Żeby chociaż coś poczuć. Czasami on sam nie do końca lubi kolizje, w jakich „z jakiegoś powodu” się znajduje, a jednocześnie wydaje się, że to rozwija się samoczynnie. I tak się po prostu dzieje „z jakiegoś powodu”. I okazuje się, że to tak, jakby ktoś ciągle wkładał mu tę muchę do maści:)