Wyobraźcie sobie, że mieszkacie w bardzo ciasnym kartonowym domu, który kołysze się od wiatru, przemaka podczas deszczu, a w środku jest wam zimno i niewygodnie. Czy w takich warunkach można być szczęśliwym? Granice osobiste - czym są? Granice osobiste (granice osobiste) to wyimaginowane linie, za pomocą których osoba wyznacza przestrzeń wokół siebie, aby chronić swoje ciało, umysł, uczucia i czas przed wtargnięciem innych ludzi. Osoba o silnych granicach osobistych nie pozwala sobą manipulować ani wykorzystywać. Tylko czując się pewnie w obrębie naszych granic, możemy powiedzieć, kim jesteśmy i czego chcemy od życia. A najważniejsze, że możemy śmiało kierować swoim życiem. Dlaczego niewiele o nich wiemy? Bo od dzieciństwa jesteśmy przyzwyczajeni do ciągłego naruszania naszych granic. Wszyscy, od rodziców po konduktorów w transporcie publicznym. Tak to jest przyjęte w naszej kulturze. Proszę zwrócić uwagę, wyłącznie w dobrych intencjach i w celach edukacyjnych, kilka przykładów łamania granic dziecka: - Każda pani, którą spotykam na spacerze, głaszcze dziecko po główce i szczypie go w policzki - Gorliwa matka na placu zabaw bez przerwy rozkazuje: „Don „nie biegnij, bo upadniesz, nie krzycz – przeszkadzasz wszystkim, nie siadaj – ubrudzisz się.” – Pierwszoklasistka nie panuje nad porządkiem w swojej teczce, pamiętniku, ubraniach , jej matka to robi. -Nastolatek jest zmuszony ustawiać skomplikowane hasła do wszystkich swoich gadżetów, ponieważ ze względów bezpieczeństwa jego rodzice zawsze starają się sprawdzić, „co robi na swoim komputerze”. - Nauczyciel bez przebierania w słowach zawstydza i upomina dziecko przed całą klasą za złe zachowanie i wyniki w nauce - I klasyczny przykład: babcia za pomocą perswazji, gróźb i manipulacji zmusza „malucha”. jeść." Dlaczego granice są tak ważne? Bez zdrowych granic po prostu nie można mieć zdrowych relacji. Jeśli stale rezygnujesz z części siebie na rzecz interesów innych ludzi, w twojej duszy kumuluje się irytacja i złość. W takiej sytuacji łatwo stracić siebie, swoją uczciwość i szacunek do samego siebie. Istnieje obawa, że ​​nie jesteśmy wystarczająco dobrzy, aby być kochanymi i docenianymi po prostu za to, kim jesteśmy. Niemożliwa staje się bezpośrednia i szczera komunikacja z ludźmi. Musimy zdać sobie sprawę, że każdy z nas jest wyjątkową jednostką, mającą własne emocje, potrzeby i preferencje. Dotyczy to w równym stopniu naszych współmałżonków, dzieci i przyjaciół. Nauczywszy się szanować siebie, uznając własną wyjątkowość i wartość, przyciągamy do swojego życia tych samych zdrowych emocjonalnie ludzi, z którymi możliwa jest pełna komunikacja. Jak wyglądają zdrowe granice psychologiczne? Zdrowe granice są elastyczne. Oznacza to, że wiesz, gdzie je masz i możesz nimi zarządzać, jak chcesz. Dla niektórych - otworzyć się, aby doświadczyć miłości i intymności, dla innych - zamknąć się szczelnie, aby uchronić się przed nieprzyjemną komunikacją. Twoje granice są więc dokładnie takie, jeśli: - Z łatwością określasz poziom, na którym czujesz się komfortowo i miło się komunikować i czy chcesz poinformować Cię o tej komunikacji. - Możesz zbliżyć się do osoby, a potem odejść, jeśli czujesz, że coś jest nie tak w związku - Nie jest Ci trudno poprosić o coś, czego potrzebujesz - Wiesz, jak odmówić ludziom, jeśli ich prośby różnisz się od swoich pragnień. - Czujesz się pewny siebie i masz zdrową samoocenę. - Oddzielasz swoje pragnienia od pragnień innych ludzi. - Nie polegasz na opiniach innych na temat swojego wyglądu, działania, stylu życia że masz kontrolę nad swoim życiem. - Szanujesz granice innych ludzi, nie naruszaj ich. Znaki naruszają granice. - Trudno Ci bronić swojego punktu widzenia. - Czujesz się winny, gdy odrzucasz czyjąś prośbę. - Ty. naruszać Twoje interesy, aby zadowolić kogoś innego, być użytecznym. - Milcz, gdy masz coś do powiedzenia. - Nie opieraj się, gdy jesteś źle traktowany - Tolerowanie dotyku fizycznego i zgadzanie się na seks, gdy tego nie chcesz. Nadmierne angażowanie się w problemy innych ludzi i.