Od autora: W artykule przedstawiono wyniki moich prac badawczych prowadzonych w kilku zespołach opartych na różnych organizacjach. Celem niniejszego badania było rozpoznanie cech zachowań w konfliktach w grupach homogenicznych i heterogenicznych Oczywiście istnieją różne definicje konfliktu, ale wszystkie podkreślają obecność sprzeczności, która przybiera formę niezgody, jeśli chodzi o interakcję między ludźmi. Konflikty mogą być ukryte lub jawne, ale zawsze opierają się na braku porozumienia. Dlatego konflikt definiuje się jako brak porozumienia pomiędzy dwiema lub większą liczbą stron – jednostek lub grup. Konflikty interpersonalne są bardzo częste w organizacjach. Konflikt opiera się na starciach między ludźmi, ich opiniami, stanowiskami, poglądami, charakterami, interesami z punktu widzenia stanu psychicznego walczących stron; konflikt działa jednocześnie jako reakcja obronna i reakcja naładowana emocjonalnie małe grupy istnieją na skutek subiektywnych i obiektywnych sprzeczności i są uruchamiane, rozwiązywane w procesie konfrontacji konfliktów między podmiotami działania lub są przewidywane przez system zarządzania. Konflikty są także nieodłączne w związku z różnicami płciowymi w ludziach i im odpowiadających oczekiwania dotyczące odgrywania roli mężczyzny lub kobiety, zapisane w wyobrażeniach kulturowych jednostki i życiu zespołu. Ustalono, że mężczyźni w większym stopniu niż kobiety są skłonni reagować fizycznym odwetem na prowokację fizyczną. Według innych danych kobiety na przykład gwałtowniej niż mężczyźni protestują przeciwko stale nieuzasadnionym prowokacjom itp. Kobiety w zespołach produkcyjnych częściej uważały swoje relacje ze współpracownikami za sprzeczne w tych aspektach, które bezpośrednio wiązały się z ich osobistymi potrzebami (wynagrodzenie, dystrybucja premii, urlop, zmiany w pracy itp.). Mężczyźni w zespołach produkcyjnych częściej oceniają problemy organizacyjne (podział obowiązków, trudności w produkcji itp.) jako wywołujące konflikty, a przyczyny konfliktów upatrują w naruszeniach opisów stanowisk pracy (np. konieczność korzystania z funkcji nieuwzględnionych w bezpośrednie obowiązki), trudności produkcyjne, warunki pracy i perspektywy rozwoju Mówiąc o trendach w zachowaniu mężczyzn i kobiet w zespole, zauważamy, co następuje. Trend zachowań grupowych mężczyzn w grupach homogenicznych i heterogenicznych zmienia się nieznacznie. W zespole heterogenicznym mężczyźni są bardziej skłonni do okazywania kontaktu i chęci nawiązywania więzi emocjonalnych, zarówno w swojej grupie, jak i poza nią. W przeciwnym razie obecność kobiet w zespole nie wpływa na tendencje behawioralne mężczyzn w grupie, w tym wybór tej czy innej strategii radzenia sobie z konfliktem. W związku z tym mężczyźni w konflikcie pracowniczym mają tendencję do wchodzenia w konfrontację i obrony swoich interesów wszelkimi środkami, niezależnie od tego, czy przeciwnikiem jest mężczyzna, czy kobieta i czy w zespole są kobiety. Kobiety z kolei wykazują większą wrażliwość i elastyczność zachowań w zależności od przynależności do tej lub innej grupy, w związku z tym tendencja zachowań w grupie kobiet w grupie homogenicznej i heterogenicznej zmienia się dość znacząco. W grupie heterogenicznej kobiety są bardziej skłonne do okazywania kontaktu i chęci formowania emocjonalnego powiązań zarówno w swojej grupie, jak i poza nią, a także zachować neutralność w sporach grupowych i szukać kompromisowych rozwiązań, niezależnie od tego, czy przeciwnikiem jest mężczyzna, czy kobieta. Jednocześnie obecność mężczyzn w zespole nie wpływa na stopień uzależnienia kobiet od standardów i norm grupowych. Fakt ten można wytłumaczyć następująco: od niepamiętnych czasów kobiety, w przeciwieństwie do mężczyzn, zajmowały się gromadzeniem, tj. rodzaj działalności, nie.