Różnica między wypaleniem emocjonalnym a innymi schorzeniami W poprzednich artykułach szczegółowo opisywałem objawy syndromu wypalenia zawodowego. Krótko mówiąc, jest to stan silnego wyczerpania fizycznego i emocjonalnego. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie rozwija się w ciągu jednego dnia, tygodnia, miesiąca. Jest to proces etapowy, który przebiega stopniowo. Trudność w diagnozie polega na tym, że dokładnie te same objawy odpowiadają innym stanom ludzkim. Weźmy na przykład stan psychiczny kobiety, która niedawno urodziła dziecko. Po porodzie zachodzą w niej kolosalne zmiany fizjologiczne. Głównie hormonalne. Chce być smutna, płakać – jakby bez powodu. Czasem kobiecie brakuje brzucha, ruchów dziecka w jej wnętrzu, ciąży. I to jest całkowicie normalne! W pierwszych tygodniach i miesiącach po porodzie całe ciało przechodzi restrukturyzację od ciąży do laktacji. Rutyna życia z dzieckiem jest ustalona, ​​​​jego cykle snu i czuwania są uregulowane. Jeśli spojrzysz na psychologiczną stronę procesu, to w tym momencie następuje zmiana tożsamości kobiety i nie ma znaczenia, jakie dziecko urodziła. Z kobiety ciężarnej noszącej dziecko staje się jego matką. Przebudowie ulegają wszystkie relacje w rodzinie. Bardzo ważne jest, aby dać przestrzeń tym zmianom mentalnym, być w nich. Nie dewaluuj, nie tłumij, a zwłaszcza nie karć siebie za te „niewłaściwe” uczucia. I bądź smutny, jeśli jesteś smutny. Smuć się i płacz, jeśli chcesz. I będzie łatwiej. Oczywiście nie jest to wypalenie emocjonalne, chociaż występują częste objawy. Stan ten poetycko nazywa się baby blues. Występuje w takim czy innym stopniu u prawie każdej kobiety, która urodziła. Z reguły baby blues nie wymaga specjalnej korekty. Aby złagodzić objawy, możemy zalecić komunikację z tymi kobietami, które przeszły już przez ten proces i - co najważniejsze! - czuć się szczęśliwa i pewna siebie w roli matki. Albo skonsultuj się z psychologiem. Nawet po jednej czy dwóch konsultacjach może być łatwiej. ***Inna sprawa, gdy stan ten trwa dłużej niż miesiąc. Kobieta ma problemy ze snem, apetytem, ​​poważnie pogarsza się jej stan zdrowia. W ogóle nie czuje radości macierzyństwa. Pojawiają się myśli samobójcze lub obsesyjne myśli o skrzywdzeniu dziecka. Ponadto należy zachować szczególną czujność, jeśli u kobiety lub jej bliskich zdiagnozowano wcześniej epizody depresji. BARDZO WAŻNE! Mogą to być objawy depresji poporodowej. Taką diagnozę może postawić tylko lekarz! Jak każdą inną depresję, należy ją leczyć pod okiem psychoterapeuty lub psychiatry. To lekarz decyduje, czy kobieta potrzebuje wsparcia farmakologicznego, czy wystarczy psychoterapia (wtedy można współpracować z psychologiem. Nie ma się co bać leków). Właściwy dobór leków i prawidłowe ich dawkowanie pozwolą zachować zdrowie psychiczne. Obecnie istnieją leki, które można stosować podczas karmienia piersią. Jeśli jest to dla Ciebie istotne, nalegaj na te leki.