Od autora: Nie wychodź z pokoju, nie popełnij błędu. Po co Ci Słońce, jeśli palisz Shipkę? Wszystko za drzwiami jest bez znaczenia, a zwłaszcza krzyk szczęścia. Po prostu idź do toalety i od razu wróć. Józef Brodski. W artykule omówione zostaną wewnętrzne przyczyny zaprzestania działania, ani brak motywacji i chęci, ani trudności w planowaniu działań, ani wątpliwości co do obranej ścieżki. Zatrzymanie działania to bierność w sytuacji, gdy człowiek ma cel, chce go osiągnąć, może wie jak, a nawet widzi po co, po co, ale tego nie robi. To tak, jakby siedzieć w niewygodnej chłodni na niewygodnym krześle, narzekanie na to powód, świadomość możliwości zmiany sytuacji, ale brak działań zmierzających do poprawy swojej sytuacji lub „kroków wyjścia” z niewygodnych warunków. Jakie są przyczyny „zatrzymania się”, gdy cel jest określony, decyzja zostało zrobione, jest plan działania, są wystarczające środki, nie ma widocznych przeszkód? W wyniku przemyśleń na ten temat powstała poniższa lista (być może ktoś ją uzupełni i poszerzy o przykłady swoich doświadczeń). 1. Tryb wielozadaniowy, czyli próba robienia kilku rzeczy (zadań, projektów) jednocześnie. Sytuacja ta może powstać w wyniku zewnętrznych obiektywnych okoliczności, jak to się mówi, „nagromadzonej” lub z powodu pewnego samokrytyki. postawa i niekonstruktywny obraz własnego sukcesu „Wyścig zbrojeń”, przy braku umiejętności planowania i świadomości własnych strategii czasowych, tworzy próżność wewnętrzną i zewnętrzną i po prostu marnuje cenny czas.2. Komplikowanie zadania, perfekcjonizm. Wiele osób zna zjawisko perfekcjonizmu – robić coś doskonale, albo nie robić tego wcale. Jeśli teraz okaże się, że nie da się zrobić na 120%, wówczas sprawa zostaje odroczona lub przedłużona na czas nieokreślony. Tutaj pomaga uświadomić sobie lub przynajmniej przyjąć na wiarę zasadę Poretto „20% wysiłku = 80% wyniku, 80% wysiłku = 20% wyniku”, a także „Najlepsze jest wrogiem dobrego”. Nadmiernie komplikujemy większość zadań, a najczęściej te, które można całkowicie zignorować; zostanie to omówione w następnym akapicie. Irracjonalność planu nie polega na tym, aby zacząć od najważniejszego. Zrób listę zadań niezbędnych do osiągnięcia celu. 20% tych zadań jest naprawdę wartych uwagi, reszta jest „w piecu” lub w skrajnym uproszczeniu. Z tych 20% zadań, które stoją przed Tobą, jest jedno najważniejsze i jedno najtrudniejsze. Złożone zadanie należy maksymalnie uprościć. Ważnym zadaniem jest takie, które uruchamia dynamikę procesu, „spycha koło w dół” i trzeba je po prostu dogonić. Kiedy zaczynasz od najważniejszej rzeczy, jesteś zmuszony działać dalej, nie masz wyboru, a działania nieuchronnie prowadzą do rezultatów.4. Nie jest to wizja ani nierealistyczna wizja efektu końcowego. Nie będziesz w stanie oszukać siebie w swoich pragnieniach. Brak obrazu celu ostatecznego jest najbardziej wpływową przyczyną zaprzestania działań; można to było zapisać jako punkt pierwszy. Jeśli masz mapę, oczywiście się nie zgubisz, ale jeśli nie wiesz, jak wygląda góra, na którą się wybierasz, będziesz musiał obejść setki gór, aż dotrzesz do swojej. Jasny, jasny, pomysłowy, konkretny, konkretny, namacalny obraz twojego wyniku jest gwarancją celowej ścieżki, a nie bezcelowego spaceru.5. Ofiara jest zbyt wysoka. Poświęcenie jest częściej dostrzegane, ale nie dostrzegane, dewaluowane: „Rozumiem, że mój nowy projekt wymaga dużo czasu i wysiłku, będę miał mniej okazji do skupienia się na rodzinie, ale jest to tymczasowe i dlatego mi to nie przeszkadza , wszystko się ułoży." Zewnętrzna zgoda i akceptacja, wydawałoby się, wszystko jest w porządku, ale istnieje wewnętrzna odmowa uznania skali straty, wartości tego, co się poświęca, i swoich doświadczeń. Nowy krok w stronę czegoś często jest krokiem od czegoś, czasem poświęcenie jest zbyt duże.6. Zastępowanie zadań. „Tak, ale najpierw musimy to zrobić”. Zastępowanie zadań to nie to samo, co rozpoczynanie od czegoś innego niż to, co ważne; to zaczynanie od czegoś, co w ogóle nie ma związku z celem. Sukces w jednej firmie wiąże się z sukcesem w».