Mężczyzna powinien być hojny, a kobieta wdzięczna. Taka postawa sprawdza się w wielu parach. Fizjologicznie wydaje się to jasne: kobieta jest stroną przyjmującą i ma prawo wybrać, komu i za co jest wdzięczna. Jednak w rzeczywistości nie wszystko jest takie proste. Kobieta oddając swoje uczucia mężczyźnie zostawia coś dla siebie. Są to uczucia wobec siebie, swoich rodziców i dzieci. Jeśli mężczyzna nie jest samowystarczalny, może oddać się całkowicie kobiecie. Następuje dla niego tak cenne połączenie, że czasami zmienia się sformułowanie „dopóki śmierć nas nie rozłączy”. okazuje się być fundamentalna w takich związkach, a jednocześnie kobieta znajduje się w podobnej sytuacji zarówno jako dziecko, jak i matka. Jest to warunek konieczny utrzymania równowagi w takiej parze. Faktycznie okazuje się, że właśnie ten rodzaj relacji łączył niektóre dziewczyny z ojcem w dzieciństwie. Kiedy w relacji z żoną nie układało się, a ojciec-chłopiec opiekował się córką i jednocześnie oczekiwał od niej opieki. Mówiąc najprościej, zamiast bezwarunkowej miłości oferował wzajemnie korzystną wymianę. Nie twierdzę, że w takich związkach w ogóle nie ma miłości. Istnieje, ale jest bolesne i zawodne. Gdy tylko dziewczyna-kobieta będzie chciała wyjść z projekcyjnego związku, stanie się wyrzutkiem, który nie zasługuje już na miłość. Często otaczający ją ludzie zazdroszczą kobietom, które są poślubione prototypowi swoich ojców. Ale ci, którzy znają sytuację w rodzinie od środka, w tym dzieci takich par, rozumieją, co kryje się za zewnętrzną opieką i dobrym samopoczuciem. Strach przed całkowitą utratą uwagi i miłości uniemożliwia kobiecie dostrzeżenie możliwości zdobycia z destrukcyjnego związku. Przepracuj swoje problemy z relacjami rodzicielskimi, aby rozpoznać, że mąż i ojciec to zupełnie inni ludzie i nie powinno ich łączyć nic wspólnego. Zrozumieć, że miłość nie jest obowiązkiem, ale prawem, które otrzymujemy od urodzenia i nie powinna targować się z nikim o możliwość kochania i bycia kochaną, bez akceptacji swojej kobiecej tożsamości, unikania jej, aby nie dorosnąć i pozostać idealną córką-żoną, kobieta nie może wydostać się z narzuconego obrazu. ją w dzieciństwie, staje się zakładniczką domu zabawek, do którego jest przyzwyczajona. W domu jest wszystko, czego potrzebujesz oprócz jednej rzeczy. Nie ma klucza, aby otworzyć im drzwi i wyjść na wolność. Spójrz na swoją sytuację z zewnątrz. Bardzo trudno jest wyjść z projekcji bez pomocy drugiej osoby. Złość i poczucie winy to dwa uczucia, które tworzą emocjonalny wir irracjonalnych działań. W rezultacie u kobiety mogą rozwinąć się takie cechy, jak perfekcjonizm, obsesyjne myśli i działania, wahania nastroju. W skrajnych przypadkach rozwija się depresja i problemy psychosomatyczne. Aby uzyskać pomoc, trzeba jej szukać , musisz podjąć niezależną decyzję, a zrobienie tego okazuje się trudne. Przecież niezależność była zabroniona przez długi czas. Strach jest pozostawić błędne koło wolności, ale powinieneś szukać gniewu za strachem i spróbować po raz pierwszy włożyć jego energię w swoje działania, wybierz swoje realne potrzeby, a nie korzyści narzucane przez społeczeństwo. Ważne jest, aby słuchać siebie i podejmować małe, wykonalne kroki, takie, które wcześniej były niedostępne. Spróbuj czegoś innego. I koniecznie szukaj wsparcia u osób, którym możesz zaufać, które będą przy Tobie, nie poniżając Cię i akceptując Cię takim, jakim jesteś tu i teraz. Oferuję profesjonalną pomoc i wsparcie w trudnej dla Ciebie sytuacji. T.89636324465.