Pierwsi uczniowie na apelu szkolnym są zawsze szczególnie wzruszająci. Smukły rząd cienkich kolan w białych rajstopach, eleganckich krawatach i czarnych marynarkach, wielokolorowe mieczyki i twarze zastygłe w oczekiwaniu na nieznane. Co wydarzyło się dzień wcześniej? Gorzkie łzy małej „niechętnej” osoby czy radosne uśmiechy przyszłej pierwszoklasistki, przyjemne obowiązki czy oczekiwanie 10-letniej kary? Jak pomóc dziecku wejść w dorosłość bez zbędnych zmartwień? Porozmawiajmy o tym dzisiaj oczami przyszłego pierwszoklasisty To po prostu cudowne, jeśli wyraźnie pamiętasz swoje doświadczenia z dzieciństwa związane ze szkołą i rozumiesz błędy własnych rodziców. W takim razie nie masz się czym martwić – Twój pierwszoklasista najprawdopodobniej rozpocznie swoją szkolną podróż z poczuciem wewnętrznej harmonii i stabilności. Ale jeśli jesteś już na tyle dorosły, że te wspomnienia są już pogrzebane pod stosem innych, ważniejszych wydarzeń, to teraz, w przeddzień września, jest czas, aby wskrzesić uczucia „przed pierwotną klasą”… Zatem , kilka miesięcy temu opuściłeś przedszkole szklarniowe. Wyraźnie zdałeś sobie sprawę, że drzemki, spacery, popołudniowe przekąski, ukochane nianie i nauczyciele odeszli na zawsze w przeszłość. Mama i babcia westchnęły ze smutnym wyrazem twarzy: „No cóż, dorosłem… Dzieciństwo się skończyło. Wkrótce powrót do szkoły!” Już? Tak szybko? W krótkim czasie? Jak to możliwe! I nagle wszystko nagle stało się niemożliwe. A raczej to nawet nie jest „niemożliwe”, ale… Bawisz się lalką na podłodze, a tata się z ciebie śmieje – jest za duża, żeby bawić się lalkami; wspinasz się na łóżko tak, jak kiedyś skakałeś - spojrzenia w bok, mówią, taka zabawa nie jest stosowna do statusu, bo niedługo szkoła. I tak się złożyło, że sąsiadka Katka czyta i pisze lepiej od ciebie, a twoja mama o tym wie i ciągle ci przypomina. Wczoraj rodzice kupili Ci pamiętnik z księżniczką na okładce, a Ty chciałaś taki z kotkiem, ale mama stwierdziła, że ​​ten jest lepszy, bo paski są jaśniejsze. Ale w przedszkolu przepowiadali ci: „Kiedy pójdziesz do szkoły, twoje słodkie życie się skończy”, ale nie wierzyłeś w to i myślałeś, że ten czas nigdy nie nadejdzie. Najwyraźniej straszna przepowiednia zaczyna się spełniać. A dzień się zbliża, kiedy wstajesz wcześnie rano i idziesz do szkoły w plisowanej spódnicy i cennych nylonowych rajstopach, których nawet nie możesz przymierzyć. Przynajmniej są piękne z kwiatami i sprawiają radość. Co jest w tej szkole? Niektórzy nauczyciele, jakieś niezwykłe i obce dzieci... Czy mnie pokochają? Czy nie będą się ze mnie śmiać? Czego oczekiwać? Nie jest to jasne i nie ma do kogo mieć pretensji. Biorąc pod uwagę twój wiek, te uczucia mogą rzeczywiście wydawać się trywialne. Ale nawet jeśli tak jest, nie powinieneś lekceważyć swojego dziecka. Przecież nie jest Wam trudno porozmawiać z nim od serca, jeśli dziecko nie chce chodzić do szkoły, to czy widziało już dość, jak jego starszy brat przesiaduje do wieczora nad podręcznikami, czy też nie? w przedszkolu zniechęciły go do nauki, należy poprawić sytuację. W przeciwnym razie oprócz doświadczeń związanych ze zmianą statusu i sytuacji dodany zostanie nastrój depresyjny i ewentualnie choroby psychosomatyczne. Jest mało prawdopodobne, że uda Ci się przekonać siedmiolatka do pójścia do szkoły, stosując suchą logikę - lepiej korzystać z tego, co jest dostępne i znane dziecku w jego wieku. Pragnienie posiadania „zakazanego owocu”, ciekawość, poczucie własnej wartości i niezależności – to właśnie przyjdzie na ratunek. Przygotuj dla swojego dziecka miejsce pracy, w którym będzie w przyszłości odrabiać lekcje, i wyjaśnij, że takie wyróżnienia przysługują tylko uczniom, a nie dzieciom. Pozwól dziecku samodzielnie wybierać przybory szkolne. Może nie będą one najpraktyczniejsze, ale na pewno będą bliskie sercu dziecka – gumki o zapachu malin, zginane ołówki i kolorowe długopisy. To samo dotyczy ubrań, butów, tornistrów itp. Doświadczenie pokazuje, że chęć posiadania całego tego „bogactwa” może zdziałać cuda! Pamiętasz siebie, musiał być taki czas, kiedy nudny film wyglądał zabawniej, bo przed seansem paradowałeś po kinie w nowych jeansach? W domu często poruszajcie tematy dotyczące pozytywnych aspektów szkoły. Przecież prawdą jest, że na dziecko czekają tam nie tylko podręczniki i lekcje.