Nie mam zamiaru potępiać żadnych metod. Każdy wybiera sam. Niektóre metody są odpowiednie dla jednej osoby, inne zaś wymagają zupełnie innych metod. Nie wszystkie prośby można rozwiązać za pomocą metod krótkoterminowych i nie wszystkie prośby nadają się do terapii długoterminowej. W tym artykule postaram się jedynie obalić główne uprzedzenia dotyczące terapii długoterminowej, z którymi spotkałem się w swoim życiu i praktyce. 1. To uzależnia. Wręcz przeciwnie, terapia ma na celu uczynienie człowieka osobą dojrzałą i niezależną, zdolną do wzięcia odpowiedzialności za swoje życie i swoje decyzje. Tak, to długi proces, ale dorosłość nie następuje w jeden dzień. Psychoterapia to nie tylko samopoznanie, ale także kształtowanie osobowości, która potrafi na sobie polegać. 2. Terapeuta utrzymuje klienta w terapii. Klient ma prawo podjąć decyzję o zakończeniu terapii. Średni okres długotrwałej terapii wynosi 3-4 lata; w tym okresie można osiągnąć zmiany jakościowe. Jeśli jednak widzisz zmiany i te zmiany Ci wystarczą, to nikt nie może Cię zmusić do kontynuowania terapii. Źle jest, jeśli próbujesz zakończyć terapię, bo coś nie wychodzi lub podszedłeś do tematu, który wywołuje bolesne uczucia. 3. Terapia niszczy relacje. Terapia wskazuje raczej, które relacje należy porzucić, a które wzmocnić i poprawić. W trakcie terapii człowiek się zmienia, więc faktycznie odmawia relacji z niektórymi ludźmi. 4. Długotrwała terapia nie ma celu. Wręcz przeciwnie, jest cel. A głównym celem jest poprawa jakości życia. Aby zasadniczo zmienić cel, musisz podzielić jeden cel na kilka zadań. Za każdym razem identyfikowane są te zadania, które są najbardziej istotne w danym okresie. 5. Długotrwała terapia to strata pieniędzy. Temat pieniędzy to jeden z najczęstszych tematów, z którymi do pracy podchodzą Klienci. A większość klientów zwiększa swoje dochody w trakcie terapii. Psychoterapia to inwestycja w siebie i swoje życie. Mam nadzieję, że teraz masz większe zaufanie do terapii długoterminowej.