Co powinniśmy zrobić, jeśli składamy skargę na nasze dziecko. Mowa tu o przedszkolakach i gimnazjalistach. Zależy nam oczywiście na tym, aby dziecko szło z przyjemnością, aby wyniosło z klubów/szkoły/sekcji jak najwięcej korzyści dla siebie, aby trener/nauczyciel chwalił je i innych. dziecko dostaje piątki. A gdy spotykamy się z tym, że dziecko źle się zachowuje, nie słucha nauczyciela, a nawet aktywnie sabotuje zajęcia, to bardzo wytrąca nas z równowagi. O czym warto w takich sytuacjach pamiętać: Dziecko nie chce chodzić , nie słyszy zadań, nie wykonuje zadań, krzyczy, pluje, bije się nie po to, aby drażnić nauczyciela lub rodzica, zakłócać zajęcia itp. Nie, z jakiegoś powodu był przeciążony: może był głodny, może mama na coś nie pozwoliła, może źle się poczuł, może na zewnątrz było znacznie ciekawiej i został tu przywieziony. Po prostu daje się ponieść emocjom i nie może się opanować. Nie robi tego celowo, ale po prostu nie radzi sobie z emocjami. Zawsze pozostajemy po stronie dziecka. Nawet jeśli naszym zdaniem bardzo się myli, zachowuje się obrzydliwie, jest niegrzeczny, psuje rzeczy itp. Niemniej jednak w każdej sytuacji jesteśmy po stronie naszego dziecka. Powinien mieć poczucie, że jesteś przy nim. Tu nie chodzi o pozwalanie ludziom na bycie niegrzecznym i psucie rzeczy. Chodzi o to, że widzimy, że czuje się źle i trudno, jest uniesiony, nie radzi sobie z przytłaczającymi go emocjami. To dla nas sygnał, że trzeba coś przeorganizować w grafiku, zajęciach itp. Staramy się jak najszybciej wyjść z trudnej sytuacji. Powiedz dziecku: „Wychodzimy, jestem z tobą, porozmawiamy później”. Przeproś inne dzieci i/lub dorosłych, zadośćuczynij. Zachowaj twarz zarówno dla trenera/nauczyciela, jak i Twojego dziecka. PS Tu nie chodzi o permisywizm. Na pewno musimy szanować innych ludzi, zasady grzeczności i zasady panujące w kręgu/sekcji. Po prostu nasze dziecko było w tym momencie przeciążone i nie radziło sobie ze swoimi emocjami. O tym, jak nauczyć się radzić sobie z emocjami, porozmawiamy innym razem. PPS Nie ma się co obawiać, że tak będzie zawsze. A co jeśli dziecko będzie się tak zachowywać w wieku 5-7-9 lat, to zachowanie to zostanie naprawione. Dziecko rośnie, jego mózg dojrzewa, z każdym rokiem łatwiej będzie mu słuchać poleceń, brać pod uwagę zdanie innych osób, rośnie wytrwałość Bezpłatny kanał pomocy rodzicom https://t.me/. Roditelstvo_psyconsultation 2500 rubli 8(995)903-04-49