Przyczyną odmowy uczęszczania do przedszkola mogą być trudności w adaptacji, zwiększona bezbronność dziecka wynikająca z natury lub traumy porodowej, konflikt w przedszkolu z nauczycielem lub dziećmi. Dziecko mogło się czegoś przestraszyć lub zostać niegrzecznie potraktowane. Albo dziecko ma jakieś zaburzenia rozwojowe i nie czuje się dobrze w towarzystwie zdrowszych dzieci. A powodem odmowy może być to, że w domu jest po prostu lepiej, wszystko jest dla ciebie, wszyscy kręcą się wokół ciebie. Ale do przedszkola musisz chodzić ze wszystkimi, nie będzie to tylko dla ciebie. A często rodzice są zainteresowani tym, co robić - czy zabrać je do przedszkola, czy nie, podam jeden przykład. Na wizytę przyszła mama z 3,5-letnią dziewczynką. Moja córka zaczęła uczęszczać do przedszkola, szybko się zaaklimatyzowała, komunikowała się z dziećmi i nauczycielami, zachowywała się prawidłowo. Potem opuściłem tydzień z powodu choroby i wtedy się zaczęło. Kiedy rano szykowałem się do przedszkola, zacząłem wpadać w złość. Dzięki perswazji udało się zapisać go do przedszkola, a dziecko z radością weszło do grupy i nadal zachowywało się prawidłowo. Od razu pojawiła się myśl, że to nie jest kwestia przedszkola. Obserwacja matki i dziecka przez 30 minut wykazała, że ​​dziewczynka jest bystra z wyglądu, wymaga dużej uwagi, mówi w sposób dorosły, ciągle wpada w ramiona lub żąda wyjścia, odmawia wykonywania zadań (pamiętaj, że w domu poświęca jej się wystarczająco dużo uwagi, nawet więcej niż najmłodsze dziecko). Mama zachowuje się biernie, folguje wszystkim zachciankom, nie robi nic, aby córka wykonała zadanie, nie potrafi utrzymać własnych granic, czuje się spięta. W domu często spełniają się wszelkie zachcianki ojca i babci. Wiek 3 lat jest krytyczny, dziecko zaczyna pokazywać się jako jednostka. I tutaj ważne jest, aby nie zmiażdżyć i nie popaść w drugą skrajność – pozwolić dorosłym manipulować. W tym przypadku mamy 2 wyjścia – dalej oddawać się manipulacji, w jakikolwiek sposób zostać w domu lub się rozwijać adekwatny stosunek do rzeczywistości. A na pytanie mojej mamy: „Jak zabrać dziecko do przedszkola, jeśli sobie nie poradzimy” odpowiadam: „Rozumiem Twoją bezsilność i to, że ta władza należy teraz do Twojej córki i ona o tym wie. A to sprawia ci trudność. Mogę oczywiście zalecić ignorowanie histerii. Ale lepiej zwracać uwagę na wszystko inne, co dzieje się w domu, ponieważ hierarchia rodzinna jest zerwana. Zobacz, jak możesz redystrybuować władzę pomiędzy członkami rodziny. Z jakiegoś powodu rodzice natychmiast pytają: „Więc po co ją bić?” Po co uderzać, są inne sposoby. Obserwuj, jak często osiągasz pożądany rezultat, jak często podążasz za wskazówkami, uzgadniasz jednolite podejście z bliskimi. A jeśli potrzebna jest dalsza pomoc, przyjdź na wizytę całą rodziną.